1883, του Taylor Sheridan
Ψάχνεις μίνι σειρά με δράση, στιβαρό σενάριο και καλογραμμένους χαρακτήρες; Αν σου έχει ξεφύγει το prequel του “Yellowstone”, που προβλήθηκε το 2021-2022, ήρθε η ώρα να το δεις!
Το “Yellowstone”, παρά τα θετικά σχόλια που έχω ακούσει, δεν το έχω δει (ακόμα). Όταν όμως έμαθα για την ύπαρξη του prequel του, το “1883”, και είδα να φιγουράρει στην αφίσα μια φλεγόμενη άμαξα με φόντο ένα άγριο και έρημο τοπίο, κάτι μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Χωρίς το βάρος του “Yellowstone” και χωρίς προσδοκίες, αλλά περισσότερο από ένστικτο, αποφάσισα να το ξεκινήσω.
Μια καθηλωτική εναρκτήρια σκηνή, που προέρχεται από το τέλος της σειράς κι όπου βλέπουμε μια συμπλοκή με Ινδιάνους κατά την οποία η κεντρική ηρωίδα πληγώνεται από ένα βέλος, το “1883” σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα και σε κερδίζει από το πρώτο πεντάλεπτο. Μετά ξεκινά κανονικά η ιστορία: ο Shea και ο Thomas αναλαμβάνουν να οδηγήσουν ένα καραβάνι μεταναστών από ένα μέρος σε ένα άλλο. Οι μετανάστες αυτοί έχουν έρθει από την Ευρώπη αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Οι δύο επικεφαλής ξέρουν πως θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σωρό κινδύνους: ληστές, Ινδιάνους, πρακτικά προβλήματα και φυσικά την απρόβλεπτη φύση. Μαζί τους θα έρθει και ο James Dutton με τη γυναίκα του Margaret, την κόρη του Elsa και τον γιο του John.
Η σειρά έχει όλα όσα υπόσχεται: συμπλοκές, πιστολίδια, καουμπόηδες και Ινδιάνους. Αλλά δεν εξαντλείται σε αυτά. Είναι κυρίως μια ιστορία επιβίωσης στην αχανή αμερικανική ύπαιθρο, όπου τα προβλήματα εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο, κρατώντας συνεχώς το ενδιαφέρον του θεατή στο ζενίθ.
Σειρές βέβαια και ταινίες αυτού του είδους υπάρχουν πάρα πολλές, αλλά το “1883” έχει κάτι που το κάνει να ξεχωρίζει: την κεντρική ηρωίδα, την Elsa. Η νεαρή Elsa, δεκαοχτώ μόλις χρονών, έχει παράλληλα και τον ρόλο της αφηγήτριας στη σειρά, οπότε βλέπουμε το ταξίδι μέσα και από τα δικά της μάτια. Με όλη την ορμή της νεότητας, η Elsa βιώνει το ταξίδι με ενθουσιασμό και ως μια ευκαιρία για περιπέτεια, την ώρα που οι υπόλοιποι το βλέπουν ως έναν αγώνα επιβίωσης. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι το “1883” είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, καθώς βλέπουμε την ηρωίδα να μεταμορφώνεται μέσα σε λίγους μόλις μήνες από μια αντισυμβατική νέα σε μια δυναμική και θαρραλέα γυναίκα που σπάει τα ταμπού της εποχής της, χάρη στην ελευθερία που της χαρίζει το άγριο τοπίο της αμερικανικής υπαίθρου. Η Elsa ερωτεύεται, πονά, μαθαίνει τον κόσμο, τους ανθρώπους και κυρίως τον εαυτό της, μέχρι να φτάσει σε ένα τρομερό φινάλε.
Οι φιλοσοφημένες σκέψεις της Elsa δένουν καταπληκτικά με τη φωτογραφία και τις εικόνες των τοπίων, δίνοντας έναν λυρισμό και μια ποιητικότητα σε μια κατά τα άλλα άγρια σειρά. Το κερασάκι στην τούρτα το soundtrack της σειράς, δίνει έναν στιβαρό και μελαγχολικό τόνο, καθορίζοντας έτσι και το γενικότερο στιλ της σειράς.
Όλοι οι χαρακτήρες έχουν το ενδιαφέρον τους και όλοι οι ηθοποιοί φαίνονται απολύτως κατάλληλοι στους ρόλους που τους δόθηκαν. Εξαιρετική επίσης δουλειά έχει γίνει στη σκηνοθεσία και στο σενάριο, με αποτέλεσμα η σειρά να μη χάνει τον ρυθμό της, να μη φλυαρεί, να μη βαραίνει ή κουράζει τον αναγνώστη.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της σειράς τονίζεται η ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, η πραγματική φύση του ανθρώπου με τα προτερήματα και τις αδυναμίες και φυσικά η παντοδυναμία της φύσης – όλα αυτά καταλήγουν σε ένα συγκλονιστικό φινάλε, όπου άλλοι παίρνουν αυτό που τους αξίζει, άλλοι όχι, όπως θα ήταν φυσικά αναμενόμενο σε μια ρεαλιστική σειρά.
Δεν χρειάζεται να είσαι λάτρης των γουέστερν για να το δεις – το “1883” είναι πολλά περισσότερα από μια καουμπόικη σειρά. Έχει δράση και αγωνία, αλλά και λυρισμό και ευαισθησία, όλα στις σωστές δόσεις, με ένα καλοδουλεμένο σενάριο που δεν ξεχειλώνει και κρατά σφιχτή την πλοκή σε δέκα επεισόδια, καταλήγοντας σε ένα φινάλε που σου μένει στο μυαλό για πολύ καιρό αφότου τελειώσει η σειρά.
