47 χρόνια μετά, η φωνή του Cash αντηχεί στο Folsom
Ο Cash ενδιαφέρθηκε πρώτη φορά για τη ζωή πίσω από τα σίδερα το 1953, όταν και είδε την ταινία “Inside The Walls Of Folsom Prison” του Crane Wilbur. Αυτή τον ενέπνευσε να γράψει ένα από τα πιο διάσημα κομμάτια του, το “Folsom Prison Blues” και να ξεκινήσει σποραδικές εμφανίσεις σε διάφορες φυλακές. Χρειάστηκαν όμως αρκετά χρόνια και μερικές ιεραρχικές αλλαγές στην Columbia Records, ώστε να φτάσουμε στην 13η Ιανουαρίου του 1968, που ήταν η ημέρα ηχογράφησης του πρώτου και σημαντικότερου live album μέσα σε σωφρονιστικό ίδρυμα.
Η μπάντα του Cash εκείνη την εποχή είχε στις τάξεις της την June Carter φυσικά, τον Carl Perkins, τους Statler Brothers και τους Tennessee Three και με τη βοήθεια του παραγωγού Βοb Johnston οργάνωσαν το εγχείρημα, με τις ευλογίες μάλιστα του Ronald Reagan, κυβερνήτη της California εκείνη την εποχή. Ηχογράφησαν 2 sets σε μια μέρα, κράτησαν τα 17 κομμάτια από αυτά και το “At Folsom Prison” ήταν έτοιμο.
Αποδείχτηκε πως ήταν όντως το gamechanger που χρειαζόταν ο Cash και η επιτυχία του έδωσε νέα ώθηση στην καριέρα του. Κάποιοι είπαν ότι οφειλόταν στην πρωτοτυπία της ιδέας και κάποιοι ότι ωφελήθηκε από τη μακαβριότητα της συγκυρίας (λίγους μήνες μετά και ενώ το “Folsom Prison Blues” single παιζόταν συνεχώς στα ραδιόφωνα, δολοφονήθηκε ο Robert Kennedy και δημιουργήθηκε αναταραχή με το στίχο “I shot a man in Reno / Just to watch him die”).
Ίσως να μην ήταν τίποτα από τα δυο. Υπήρξε επίσης η θεωρία ότι η πηγαία ερμηνεία του Cash οφειλόταν περισσότερο στην αλληλεγγύη που αισθανόταν απέναντι στους φυλακισμένους, έχοντας και ο ίδιος αρκετά προβλήματα με τον νόμο. Είναι γνωστή η άποψή του, ότι η φυλακή στη σύγχρονη Αμερική είναι ένα μέρος όπου ο καθένας από εμάς μπορεί να καταλήξει και ποτέ δεν είδε τον επιτυχημένο εαυτό του ως ανώτερο αυτών των ανθρώπων. Επιπρόσθετα, είχε πάντα μια εμπάθεια προς τους δεσμοφύλακες και θεωρούσε την αυταρχική συμπεριφορά τους έναν ακόμα λόγο που υπέφεραν οι κρατούμενοι.
Ένας από αυτούς είχε την τύχη (ή την ατυχία;) να τραβήξει τη διάσημη πόζα με το παθιασμένο fuck you μεσαίο δάχτυλο του Cash, όταν του ζήτησε να στηθεί για φωτογραφία στο επόμενο live album που ηχογράφησε στη φυλακή του San Quentin το 1969.
Το “At Folsom Prison” έχει πάρει τη θέση του στην ιστορία, είναι ένα από τα λίγα τριπλά πλατινένια live albums και αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες έκτοτε ώστε να κάνουν εμφανίσεις σε φυλακές, από τον B.B. King και το Billy Bragg, μέχρι τους Taking Back Sunday και τους Metallica.
Και είναι κάτι αξιέπαινο. Σίγουρα πάντως, αν ισχύει η θεωρία του Cash και σαν οποιοσδήποτε άλλος κατέληγα κι εγώ ποτέ σε φυλακή, τίποτα δε θα μου έφτιαχνε τη μέρα όσο μια συναυλία…
