In a Cinemanner of Speaking

Με αυτό το συμπαθητικό δράμα από τη Γερμανία, η πρωτοεμφανιζόμενη Sonja Kröner επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας στα τέλη του ’70, της οποίας οι ήρεμες καλοκαιρινές διακοπές έρχονται να ταραχτούν από την εξαφάνιση ενός νεαρού κοριτσιού, για την οποία υπεύθυνος θεωρείται ένας κανίβαλος που ζει και δρα στην ευρύτερη περιοχή. Με τα χρώματα του “Stand By Me” (1986), αλλά πολύ περισσότερο, με το ίδιο αίσθημα θανάτου να πλανάται πάνω από τα γέλια και τα πειράγματα μιας παρέας παιδιών μέσα στο δάσος, η ταινία αφηγείται μια τρυφερή ιστορία που έχει κάτι από τον φόβο και τη λαχτάρα ενός παιδικού καλοκαιριού. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ενώ ο κήπος που αποδίδεται με εξαιρετικά ρεαλιστικό τρόπο αποτελεί μια από μνήμης προσέγγιση της οικογενειακής αγροικίας στην οποία πέρασε τα παιδικά της καλοκαίρια η σκηνοθέτιδα, η οποία δεν υπάρχει πια.

The Garden, της Sonja Kröner
Μεταφρασμένος τίτλος: Εξοχικές κατοικίες
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 97’

Το φιλμ που πραγματικά κέντρισε το ενδιαφέρον μας ανάμεσα στα υπόλοιπα του αφιερώματος στην Ida Lupino, δεν ήταν αλλο από το πρώτο (και μοναδικό μάλλον στα κινηματογραφικά χρονικά) φιλμ νουάρ γυρισμένο από γυναίκα σκηνοθέτη. Μια σπουδή πάνω στο ασπρόμαυρο, αλλά πολύ περισσότερο ένα σινεμά ερμηνειών, όπου η σκηνοθεσία περνάει σκόπιμα στο παρασκήνιο, για να αναδειχθεί η ερμηνεία των ηθοποιών. Ποτέ σκηνοθέτης δεν φώτισε με τόση αυτοθυσία και έλλειψη προσωπικής ματαιοδοξίας τις χροιές των ερμηνειών των πρωταγωνιστών του. Με τα λόγια της Lupino: «Ενδιαφέρομαι ουσιαστικά πιο πολύ για τα ταλέντα των άλλων απ' ότι για το δικό μου». 

The Hitch-Hiker, της Ida Lupino
Μεταφρασμένος τίτλος: Ο δολοφόνος της λεωφόρου
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 71'

Ένας άντρας, καθηλωμένος στο κρεβάτι, δέσμιος της σιωπής του, μόνος κάθε βράδυ απέναντι στους εφιάλτες του. Μια γυναίκα, τρελή, χαμένη μέσα στα οράματά της, κλεισμένη σ'ένα σπίτι, μέσα σ'έναν κόσμο που δεν φτιάχτηκε γι'αυτήν κι ούτε μπορεί να τον καταλάβει. Παιδιά ενός άγνωστου Θεού, ξεχασμένοι από τον έξω κόσμο, περιχαρακωμένοι μέσα στις εμμονές τους. Σε μια άχρονη τομή μέσα στο χώρο, που σηματοδοτείται μόνο από τα φεγγάρια που περνάνε και φεύγουν, η Μάρσα Μακρή παραδίδει το πρώτο της μεγάλου μήκους πόνημα, μετά το εξαιρετικό «Ταμένο»(2002) που έφτασε μέχρι το διαγωνιστικό του Φεστιβάλ των Καννών. Φλερτάροντας με το κωμικό και το απόκοσμο, η ταινία παραμένει απ' την αρχή ως το τέλος της μια γκροτεσκ έκπληξη, με το παράδοξο να διαδέχεται το αλλόκοτο, σε μια μαγεμένη ακολουθία. Οι μουσικές του Νίκου Ξυδάκη ντύνουν εκπληκτικά την κλειστοφοβική αίσθηση του σπιτιού. 

Πρωτότυπος τίτλος: Ιερόσυλοι, της Μάρσας Μακρή
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 86'

Πώς συνεχίζεται η ζωή μετά το λύκειο για τα παιδιά που δέχτηκαν σχολικό εκφοβισμό από τους συμμαθητές τους; Πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις των κατοίκων μιας ήσυχης νησιωτικής πόλης μετά τις επανειλημμένες δολοφονίες και βιασμούς νεαρών κοριτσιών; Πού μπορεί να φτάσει ένα κορίτσι για να ξεφύγει από τη μέγγενη των οικογενειακών προσδοκιών; Ένας συγκλονιστικός Johny Flynn στο ρόλο ενός ξένου με σκιώδες παρελθόν και ακόμα περισσότερο σκιώδη κίνητρα και μια «ήσυχη» ταινία για το κτήνος μέσα μας κι όλα αυτά που το συντηρούν και το θρέφουν.

The Beast, του Michael Pearce
Μεταφρασμένος τίτλος: Κτήνος
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 107’

Με αυτή τη σπονδυλωτή ταινία, που αποτελεί ευτυχή σύμπραξη δύο εκ των μεγαλύτερων σκηνοθετών της ανατολικής Ευρώπης, των Mircea Veroiu και Dan Pita, κορυφώθηκαν οι προβολές του αφιερώματος «Από τις λέξεις στις εικόνες, Βαλκανική Λογοτεχνία και Κινηματογράφος». Τα λιγοστά λόγια του σκριπτ έρχονται να συμπληρώσουν τραγούδια του γάμου από τα Καρπάθια, σε στιγμές υψηλής ποίησης για το βαλκανικό σινεμά. Μια ταινία-ορόσημο για τον ρουμανικό κινηματογράφο που σοκάρει και συγκινεί μέσα στην απλότητά της. 

Nunta de Piatra, των Mircea Veroiu και Dan Pita
Μεταφρασμένος τίτλος: Πέτρινος Γάμος
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 77'

Το “Lucky”, σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον John Carroll Lynch που γνωρίσαμε από τους ρόλους του στα “Gran Torino” (2008), “Shutter Island” (2010) και πολλές ταινίες ακόμα, και ταυτόχρονα κύκνειο άσμα του θρύλου του σινεμά Harry Dean Stanton, αποτελεί μια στιβαρή ταινία ερμηνειών, με άξονα τη φθορά του ανθρώπου και των πραγμάτων. Με τον David Lynch σε ένα ρόλο-έκπληξη και τους Ron Livingston και Harry Dean Stanton σε μια έκρηξη νατουραλιστικού παιξίματος, το φιλμ παραδίδει τη συγκίνηση και τη χαρά ενός σινεμά που αγαπάει το σινεμά. Με γλυκόπικρες αναφορές στα “Paris, Texas” (1984) και “Wild At Heart” (1990) και μια μαγεμένη φυσαρμόνικα βγαλμένη κατευθείαν από αμερικανικό γουέστερν, ο Lynch αποτίει ένα φόρο τιμής στο σινεμά που τον μεγάλωσε και τον ανέδειξε. Στον τελευταίο μεγάλο ρόλο της καριέρας του, μετά από χρόνια αποχής από τις σκοτεινές αίθουσες, ο Stanton παραδίδει μια δωρική ερμηνεία χωρίς εξάρσεις, με το τελευταίο του χαμόγελο στο φακό να στοιχειώνει την οθόνη ακόμα και μετά τους τίτλους τέλους. Με τα λόγια του σκηνοθέτη στο Q&A που ακολούθησε την προβολή της ταινίας στο πραγματικά κατάμεστο Ολύμπιον «ήταν μια ταινία που ο ίδιος ο Stanton επέλεξε να κάνει ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες γιατί ήθελε να μιλήσει για το κενό». Μαύρο χιούμορ και αντρικό bromance, σε ένα υπαρξιακό δράμα για τη μοναξιά που βαθαίνει.

Lucky, του John Carroll Lynch
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 88’

Όταν ο Μίσα φθάνει στην Ελλάδα, εκτός από μια νέα ζωή, τον περιμένει κι ένας καινούριος πατέρας. Το μόνο που θέλει όμως εκείνος είναι να κερδίσει πίσω την παλιά του ζωή και τον χαμένο καθημερινό χρόνο με τη μητέρα του, που λείπει όλη μέρα στη δουλεια. Μια ταινία γνήσιας τρυφερότητας και ανθρωπιάς, που βουτάει βαθιά στις έννοιες της πατρίδας, της προσδοκίας και της επιθυμίας για ανθρώπινη ζεστασιά. Η ταινία βραβεύτηκε πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Tribeca και στο Ολύμπιον απέσπασε το μεγαλύτερο χειροκρότημα που είδαμε φέτος σε ελληνική ταινία, και μάλιστα όχι άδικα, καθώς στάθηκε επάξια απέναντι στις ξένες παραγωγές, αποδεικνύοντας ότι μια διεθνής συμπαραγωγή (Ελλάδα, Γαλλία, Βουλγαρία) είναι εφικτή ακόμα και στην Ελλάδα των capital controls, γιατί κατά βάση αυτό που χρειάζεται μια ταινία για να γίνει είναι πείσμα και αγάπη. 

Ο Γιος της Σοφίας, της Ελίνας Ψύκου
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 111'