60 χρόνια Φεστιβάλ: 5 ταινίες – 5 φράσεις
1) Man Is Not A Bird, του Dušan Makavejev
Stavros Tornes: 8/11, 15:30
Το γιουγκοσλαβικό «Μαύρο Κύμα». Οργανισμός αυθύπαρκτος, γερά αγκυροβολημένος στον ρηξικέλευθο επαναστατισμό της γαλλικής NouvelleVague και ξαδερφάκι του πολωνικού και τσεχοσλοβακικού πολιτικού σινεμά. Πρωτεργάτης αυτής της τολμηρής αμφισβήτησης των φιλμικών (κι ηθικών) κανόνων στάθηκε η αεικίνητη, αναρχική φύση του σπουδαίου Dušan Makavejev. Αν έπρεπε να δείτε μόνο μια ταινία που επηρέασε όσο καμία άλλη τον κινηματογράφο αυτής της (πρώην) χώρας, δείτε το εκπληκτικό πρώτο του αριστούργημα “ManIsNotABird”. Έργο τέχνης άφθαρτο κι υπεραιωνόβιο.
2) Babyteeth, της Shannon Murphy
Κέντρο Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης» Δήμος Παύλου Μελά: 2/11, 20:00 και Μακεδονικόν: 7/11, 15:00
Όταν πάσχεις από καρκίνο, αλλάζει ολόκληρη η ζωή σου. Ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα απ’ τη βαθιά ζωή μας γεγονότα, τα καθημερινά και τα αδιάφορα, κανοναρχούνται από τη λέξη που δυστυχώς μας μάθαν να φοβόμαστε. Thec-word. Δεν υπάρχει όμως καμία ανήκεστος κατάσταση παρά μόνη εκείνη που την ονομάζουνε νεότητα. Ο έρωτας κι η ευτυχία, οι δύο κεφαλές των νιάτων, δεν φοβούνται ποτέ τίποτα. Ούτε και τον καρκίνο. Αν θέλετε να δείτε μια ταινία που λέει πάρα πολλά για τον καρκίνο χωρίς να αναφέρει -μέσα στις δύο της ώρες- ούτε μία φορά τη λέξη, δείτε το “Babyteeth” της Αυστραλέζας Shannon Murphy. Ούτε μία φορά!
3) What a Country!,τουVinko Brešan
Stavros Tornes: 2/11, 20:30 και Κέντρο Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης»: 7/11, 20:00
Άλλη μία δηκτική παραβολή για την τραγική γιουγκοσλαβική ταυτότητα! Κι ίσως η καλύτερη που θα μπορούσε να υπάρξει στο σήμερα. Μια ταινία που προσπαθεί να αλλάξει την ευθύγραμμη αφηγηματική εξιστόρηση με τον ίδιο τρόπο που οι ήρωές της προσπαθούν να αλλάξουν τη θέση ενός ιστορικού τάφου. Εκείνου του πρώτου προέδρου της ανεξάρτητης Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν. Ένα φιλμ που βυθίζεται στην αμφισημία και τα ερωτηματικά, αναδιφώντας το ύψιστο κοινωνικοπολιτικό ερώτημα για το αν η ιστορία αποτελεί τετελεσμένο γεγονός ή απλώς μια συλλογική παραδοχή που μπορεί να μετουσιωθεί μόνο μέσα από πάλη και αγώνα!
4) You Will Die at Twenty, του Amjad Abu Alala
Frida Liappa: 6/11, 23:30
Σουδανική παραγωγή (ή μάλλον συμπαραγωγή) κι όμως ναι. Ταινία όχι σίγουρα τέλεια, μα τουλάχιστον αξιοπρόσεκτη για το χαρακτήρα της. Το κάπως έωλο της θέμα συγκερνάται με τη μυθολογική, παραμυθένια οπτική του σκηνοθέτη και δημιουργούν μια επιδραστικότατη αλληγορία για την παράδοση και την οδυνηρή αλήθεια της ύπαρξης. Ένα φιλμ που θα μπορούσε να έχει ξεπηδήσει από σελίδες του Ναγκίμπ Μαχφούζ. Τουλάχιστον απολαυστική.
5) Noah Land, του Genk Ertürk
Stavros Tornes: 7/11, 23:00 και Πολιτιστικό Κέντρο Συκεών: 6/11, 18:00
Τελευταία ταινία της σύντομης αυτής αναδρομής, είναι ένα ακόμα φιλμ με ισχυρούς τους δεσμούς του στην παράδοση και την καταγωγική ιδιαιτερότητα του ανθρώπου. Μια βαθιά αληθινή ταινία που μοιάζει με πατροπαράδοτο, οικογενειακό ημερολόγιο. Αγνό και άδολο, ειλικρινές κι αυθεντικό, αυτό το αμιγώς ανθρώπινο δράμα βυθομετρά (με σαφείς αστοχίες) τα πιο αρχετυπικά άγχη του ανθρώπου. Τη ζωή και ταυτόχρονα το επέκεινα του θανάτου. Στοχασμός για την «άλλη όχθη του ποταμού» που θα έγραφε κι ο Κούνδουρος σε μία ακόμα συμμετοχή του Φεστιβάλ!
Αυτά ήταν λοιπόν κάποια από τα ψήγματα της μέρας. Επιλεγμένα για διαφορετικούς λόγους το καθένα κι αντικατοπτρίζοντας ολότελα ξεχωριστές ποιότητες, ελπίζω να καταφέρετε να απολαύσετε να τα απολαύσετε· σπεύσατε!
Να έχετε ένα καλό υπόλοιπο Φεστιβάλ!
