Auditorium

Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σε μια παρέα, ένας ωραίος άνθρωπος είπε ότι ο σωστός επιστήμονας δεν είναι εκείνος που θα αναζητήσει όσες περισσότερες πηγές μπορεί, προσπαθώντας να συλλέξει πολλά και διάφορα στοιχεία, αλλά εκείνος που ξέρει τι έχει στη διάθεσή του, θα κατασταλλάξει στα κατάλληλα και θα τα χρησιμοποιήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να γεννηθεί μέσα του η έμπνευση για τα καλώς γραφόμενά του. Όλο αυτό πιστεύω ότι ταιριάζει περίτρανα στους Major Denial. Δεν παρουσιάζονται ως κυνηγοί ενός στοχαστικού απείρου, αντιθέτως χρησιμοποιούν τις πηγές που κατέχουν και το μουσικό αποτέλεσμα είναι, το λιγότερο, όμορφο.

Είναι ωραίο να βλέπεις νέες μπάντες να πατάνε πάνω σ’ ένα εκμοντερνισμό ήχων που δεν αλλοιώνει την αυθεντικότητα του στυλ τους (βλ. Need), αλλά και για κάποιους από εμάς που θέλουμε μια συνέχεια σε εξαίσια σημεία της μουσικής, όπως τα “Perfect Symmetry” (Fates Warning), “A Sense of Change/The Art of Navigating by the Stars” (Sieges Even) και “Kindly Bent to Free Us” (Cynic), είναι ακόμα πιο ωραίο να γινόμαστε μάρτυρες στη γέννηση νέων δίσκων σαν το “Duchess of Sufferings”.

Παρότι η μπάντα προτρέπει παράλληλα με την ακρόαση των τραγουδιών να γίνεται και η ανάγνωση της ιστορίας γύρω από τους στίχους, δεν το έπραξα. Μερικές φορές, είναι δύσκολο να ακολουθήσεις μια τέτοια προτροπή, όταν εύκολα παρασύρεσαι από μια εισαγωγή, από μια μελωδία στις κιθάρες, από ένα κιθαριστικό solo από ένα πανέμορφο κλείσιμο στο πιάνο. Όλα σκέφτεσαι ότι κάτι σου θυμίζουν –κάτι καλό και ουσιαστικό για σένα–, και όλα αναπτύσσονται και καταγράφονται μέσα σου έτσι όπως είναι, με τη δική τους προσωπικότητα.

Θεωρώ ότι ο Νεκτάριος και ο Αχιλλέας έφτιαξαν κάτι πολύ καλό και αληθινό. Έφτιαξαν όλα εκείνα τα prog riffs που σπάνε μια ροή στα δύο, στήνουν μια γέφυρα από αξιομνημόνευτα leads και ξανακαταλήγουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Δημιούργησαν ρεφρέν που κάνουν εντύπωση από την πρώτη φορά και μετά τα κυνηγάς για να τα μάθεις απ’ έξω. Επάνδρωσαν τον δίσκο με τον πιο κατάλληλο άνθρωπο για να ερμηνεύσει αυτά τα τραγούδια και –ως prog «αρρωστάκια» που είναι και οι δυο τους– φρόντισαν τον ήχο, επενδύοντας σε μια σωστή παραγωγή για να ακούγεται το μπάσο όπως πραγματικά του αρμόζει.

ΑΚΟΥΣΕ:
https://majordenial.bandcamp.com/