Re:Generation: Δημιουργούμε μουσικά σύνορα, μόνο και μόνο για να τα γκρεμίσουμε
Η αρχική ιδέα πίσω από το “Re:Generation” project δεν είναι ξεκάθαρη, μπορούμε όμως να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι η πανίσχυρη δύναμη της διαφήμισης ευθύνεται για όλα, αφού προέκυψε όταν η Hyundai αποφάσισε να συνεργαστεί με την Ακαδημία των Grammys και να στήσουν ένα ντοκιμαντέρ όπου η νέα γενιά θα συναντούσε την παλιά φρουρά και μέσω της πρόσμιξης διαφορετικών μουσικών ειδών, θα προέκυπτε κάτι συναρπαστικό. Δεν ξέρω αν αυτή ήταν επί λέξει η δική τους πρόθεση, όμως σίγουρα δεν μπορεί να ήταν πολύ διαφορετική.
Η μέθοδος; 5 σύγχρονοι Djs θα αναλάμβαναν να ενορχηστρώσουν από ένα κομμάτι σε συνεργασία με κάποιον αναγνωρισμένο βετεράνο εντελώς διαφορετικού μουσικού πεδίου, έτσι ώστε να γεννηθεί κάτι μοναδικό. Πως πήγε όλο αυτό; Για τους ανυπόμονους υπάρχει ολόκληρο το ντοκιμαντερ διαθέσιμο online, οι υπόλοιποι ας το δούμε αναλυτικά…
Skrillex featuring The Doors - “Break'n A Sweat”
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα από τις συνεργασίες σε προσωπικό επίπεδο. Φυσικά οι Krieger, Manzarek και Densmore είναι οι Doors. Aκόμα κι αν είναι στην ηλικία του παππού μας δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για τον αβίαστο και cool αέρα που κουβαλάνε, όμως μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο ξεκάθαρα φαίνεται ότι ο Skrillex είναι ο superstar του επεισοδίου: κρατώντας χαμηλό προφίλ, επιδιώκει τη διαπροσωπική επαφή, δίνει τις οδηγίες και μέσα από ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού, αντλεί από τον καθένα αυτό που θέλει για το κομμάτι. Η ατμόσφαιρα της συνεργασίας αποτυπώνεται 100% στο διάλογό του με τον Densmore, όταν ο βετεράνος drummer του λέει: «Εγώ μπορεί να είμαι δεινόσαυρος και δε σε ξέρω, αλλά ο γιος μου θέλει το αυτόγραφό σου», για να λάβει την απάντηση «Ναι, και ο πατέρας μου θα ήθελε το δικό σου».
Mark Ronson featuring Erykah Badu - “A la Modeliste”
Εδώ τα όρια αρχίζουν να θολώνουν κάπως, επειδή ούτε ο Ronson είναι ο ήρωας της νέας γενιάς, ούτε η Badu εκπρόσωπος της παλαιότερης, αλλά το θέμα είναι άλλο: ο Mark Ronson κατέκτησε τον μισό πλανήτη ως ο παραγωγός του “Back To Black” της Amy Winehouse και θέλω να πιστεύω τον υπόλοιπο μισό με το “Uptown Funk”, αλλά σε αυτήν την περίπτωση έρχεται αντιμέτωπος με μια ολόκληρη κουλτούρα. Αυτό που αναλαμβάνει να ενορχηστρώσει είναι η μουσική της Νέας Ορλεάνης και αναζητά τη βοήθεια στη ζωντανή ιστορία της με εκπροσώπους τους Erykah Badu, Zigaboo Modeliste, Yasiin Bey, Trombone Shorty. Το αποτέλεσμα προσφέρει το πιο οργανικό κομμάτι της σειράς.
The Crystal Method featuring Martha Reeves - “I'm Not Leaving”
Όπως η ίδια η ζωή, έτσι και το ντοκιμαντέρ αυτό δεν είναι στρωμένο με τριαντάφυλλα. Οι Crystal Method δυσκολεύτηκαν με την κυρία Martha. Αυτοί είχαν τις ιδέες τους, τους στίχους τους και το πως θα κουμπώσει το ένα πάνω στο άλλο, αλλά μέχρι να βρουν κοινό έδαφος με την ιέρεια του funk έπρεπε να ιδρώσουν. Ο ανθρώπινος παράγοντας ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και φανερώνεται το γεγονός πως η διαδικασία της μουσικής σύνθεσης δεν στηρίζεται μόνο σε νότες και μηχανήματα. Τέλος καλό, όλα καλά; Νομίζω πως ναι, καθώς το τελικό αποτέλεσμα δείχνει πως άξιζε τον κόπο.
Pretty Lights featuring Dr. Ralph Stanley - “Wayfaring Stranger”
Αν μη τι άλλο, ο Derek Smith έδειξε ότι είναι τίμιο παλικάρι. Στο πρόσωπο πίσω από την περσόνα Pretty Lights έπεσε ο κλήρος της παραδοσιακής country και προσπάθησε πολύ για να βρει την κατάλληλη εκδοχή του κλασικού folk κομματιού “Wayfaring Stranger” ώστε να δουλέψει πάνω της. Όργωσε δισκάδικα (και συνάντησε έναν θεό δισκοπώλη που ήξερε τα πάντα) και βρήκε την πρώτη ύλη του. Για δεύτερη φορά στο ίδιο ντοκιμαντέρ, οι γενιές συγκρούονται, αφού ο γερο Ralph δεν ήταν καθόλου διατεθειμένος να αλλάξει τις συνήθειές του, αλλά η χρυσή τομή έπρεπε να βρεθεί και βρέθηκε στην υπέροχη μορφή της Leann Rimes, που έδωσε στον Derek τον χώρο για να δουλέψει με τη φωνή της και να φέρει το κομμάτι στα μέτρα του.
DJ Premier featuring The Berklee College Of Music Orchestra - “Re:Generation”
Αν ρωτάτε εμένα, πρόκειται για τη λαμπρότερη στιγμή του project. Μπορεί ο Dj Premier των Gang Starr να είναι ο ενορχηστρωτής, όταν όμως μπαίνει στα χωράφια της κλασικής μουσικής έχει την επίγνωση να κάνει δυο βήματα πίσω. Μπορεί η κουλτούρα του hip hop να είναι γεμάτη λεονταρισμούς και κομπορρημοσύνη, όταν όμως ήρθε η ώρα για τον έμπειρο μουσικό να συγχρονιστεί με μια ορχήστρα, έμοιαζε με παιδάκι στο σχολείο. Οι καλλιεργημένοι όμως μουσικοί του διάσημου κολλεγίου τον βοήθησαν να βρει τα πατήματά του και από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα. Τα scratch ταίριαξαν άριστα με τα έγχορδα και όλοι ξέρουν πως όταν ο θρυλικός Nas πιάσει μικρόφωνο σε ανοιχτό γήπεδο, δεν υπάρχει άνθρωπος να σταθεί στο δρόμο του. Κυρίες και κύριοι, ορίστε, η Μουσική…
