Auditorium

Όποιον και να ρωτήσεις, από τη μητέρα σου μέχρι τυχαίους περαστικούς στο δρόμο, η εικόνα που έχουν για τη jazz είναι πάνω κάτω η ίδια. Ένα σκοτεινό μπαρ με καπνό και αλκοόλ, μια μικρή ορχήστρα κουστουμαρισμένων μουσικών, φυσικός ήχος και χάλκινα πνευστά. Πριν από οτιδήποτε άλλο, να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτή την αντίληψη, όλα αυτά είναι εξεχόντως ευχάριστα πράγματα, ένα προς ένα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η jazz σήμερα ζει, είναι το Intellectual όχημα της κοινωνικής χειραφέτησης, έχει ανοίξει τα πλαίσιά της για τους οξυδερκέστερους των rappers και αυτή η συνολική και συντονισμένη θεώρηση την έχει ανάγει σε πολιτιστικό όπλο. Ομολογουμένως η Αμερική πάντα θα προηγείται σε αυτά (εξάλλου η jazz είναι η μοναδική αμιγώς αμερικανική μουσική φόρμα), αυτό όμως δε σημαίνει ότι το μηνυμα δεν περνάει εξίσου ξεκάθαρα σε όλους εμάς. Και ο ήχος του, είναι κάπως έτσι…