Στις πόσες δεκαετίες τερματίζει ένας Mick Jagger;
Δε θα έπρεπε να υπερασπιστώ την τελευταία πρόταση της εισαγωγής, αλλά ας ξεμπερδεύουμε μια και καλή με αυτήν την υπόθεση. Δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική σύγκριση μεταξύ των Rolling Stones και των Beatles. Είναι άτοπη η συζήτηση για το ποιο από τα δυο συκροτήματα είναι «καλύτερο» και όχι επειδή πρόκειται για υποκειμενικό θέμα προτίμησης.
Οι Rolling Stones είναι ακόμα εδώ.
Survival of the fittest το αποκαλούν αυτό στη γενέτειρά τους και στο παραπάνω ερώτημα υπάρχει μια όντως, τόσο απλή απάντηση. Κατά τη διάρκεια των 70ς και τα δύο συγκροτήματα είχαν εφάμιλλη επιτυχία, τα Σκαθάρια όμως εγκατέλειψαν την κούρσα οικειοθελώς. Κανένας τραγικός θάνατος, καμία έξωθεν παρέμβαση. Απλά σταμάτησαν. Στην αρχή, δεν έπαιζαν σε συναυλίες για κάποια χρόνια και εν συνεχεία έδωσαν το οριστικό τέλος στην κοινή πορεία τους. Ο Jagger και η παρέα του έχουν καβαλήσει τα 70 και οργώνουν ακόμα stages. Καθόλου σεμνά, ποτέ συμβιβασμένα, σε καμία περίπτωση συνταξιοδοτικά. Στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτά είναι τα γεγονότα και όλα τα υπόλοιπα είναι αερολογίες.
Στη διάρκεια αυτών των δεκαετιών, όλα όσα έχουν να πουν οι Rolling Stones τα λένε δια στόματος Mick Jagger. Οι στίχοι τους, το attitude, οι κοινωνικές παρεμβάσεις, οι αμαρτίες και πάνω από όλα το στυλ τους, «ενσαρκώνονται» στο πρόσωπό του. Αν ρωτήσεις τον ίδιο, δεν κατέχει καμία τεχνική. Δεν έχει φωνή με οκτάβες, δεν ερμηνεύει νότες. Ο Mick Jagger αφηγείται ευτελείς ιστορίες με ύφος αριστοκράτη, με αξεπέραστη προφορά που καθορίζει την ίδια την ύπαρξη της αγγλικής γλώσσας και με body language εκστασιασμένου δανδή της Αναγέννησης.
Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στον ισχυρισμό ότι τραγουδάει με όλο του το σώμα, και δεν έχει σταματήσει να χορεύει ούτε ένα δευτερόλεπτο πάνω στη σκηνή. Και όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι λίγα τα δευτερόλεπτα αυτά. Το φυσικό αντίβαρο στην αντικοινωνική και βαριά αλήτικη παρουσία του Keith Richards, ο ευπροσήγορος Jagger αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή το Yin στο Yang του ηγετικού κιθαρίστα. Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι όταν το παλάτι «υποχρεώθηκε» να τους απονείμει τον τίτλο του Ιππότη –αναγνωρίζοντας την τεράστια κληρονομία τους στην τέχνη- ήταν αυτός που επελέχθη να σταθεί δίπλα στη βασίλισσα.
Ο 72χρονος Mick Jagger δεν είναι απαραίτητος για την εξέλιξη της τέχνης σήμερα. Δεν είναι καλλιτεχνικά επίκαιρος, δε θα γκρεμιστεί το rock n roll τη μέρα που θα «κρεμάσει» το μικρόφωνό του και δε θα τραγουδάει χορεύοντας (ή θα χορεύει τραγουδώντας;) το “Jumpin' Jack Flash”. Μόνο και μόνο, όμως, επειδή ο ίδιος το έχει χτίσει τόσο γερά.
