Auditorium

Το magnum opus του Κολομβιανού συγγραφέα αποτελεί μια ωδή στη μοναξιά, την εσωστρέφεια και τη μοίρα, όχι μόνο της χώρας του, αλλά κι ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής. Με λόγο ποιητικό και συγκινητικό, ιδιαίτερης λογοτεχνικής αξίας, ο Marquez μας περιγράφει την τραγική πορεία ενός ολόκληρου αιώνα ζωής της οικογένειας του συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία, από το γεμάτο ελπίδες ξεκίνημα μέχρι τη φθορά και τον εκμηδενισμό. To όμορφο κομμάτι "Banana Co." των Radiohead και το "Roderigo" των Seven Many Trees, αντλούν το θέμα τους από το αριστούργημα του Marquez.

Αγροτιά, φτώχεια, ανελέητος καπιταλισμός, προσφυγιά, εκμετάλλευση αλλά και άνευ όρων ανθρωπιά. Όλες τις παραπάνω θεματικές θίγει ο Steinbeck στο κλασικό και πάντα επίκαιρο μυθιστόρημά του, «Τα σταφύλια της οργής», με επίκεντρο μια αγροτική οικογένεια που αναγκάζεται να μεταναστεύσει στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του '30. Από το βιβλίο του Steinbeck εμπνεύστηκε ο Bruce Springsteen το υπέροχο τραγούδι του, "The Ghost of Tom Joad". Η live εκτέλεση  με τον Tom Morello των Rage Against The Machine είναι συγκλονιστική.

Το "Sign of the Cross" των Iron Maiden δανείζεται στοιχεία από το πρώτο μυθιστόρημα του πρόσφατα εκλιπόντος Umberto Eco, «Το όνομα του ρόδου». Ένας καλόγερος και ο δόκιμος βοηθός του προσπαθούν να εξιχνιάσουν μια σειρά φόνων σ' ένα απομονωμένο ιταλικό μοναστήρι του Μεσαίωνα. Γοτθικό αστυνομικό μυθιστόρημα, δοκίμιο, φιλοσοφικό αφήγημα, όπως και να το χαρακτηρίσεις, το «Όνομα του ρόδου» είναι όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα: ένα βιβλίο που ακονίζει το μυαλό και κρατάει σε εγρήγορση τον αναγνώστη, πλούσιο σε γνώση και προβληματισμούς.

«Το νησί», αν και λιγότερο γνωστό από το «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος», είναι ένα ακόμα σπουδαίο μυθιστόρημα του Aldous Huxley. Γραμμένο το 1961, το βιβλίο πραγματεύεται θέματα όπως η νεοαποικιοκρατία, ο τριτοκοσμικός εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και οι συμμαχίες που χτίζονται με βάση το πετρέλαιο, ενώ στην ουσία αποτελεί μια οικολογική ουτοπία, προάγγελο του κινήματος των χίπις, καθώς και μια ιδιαίτερα εύστοχη προφητεία για τον κόσμο του σήμερα. Το τραγούδι των Beatles "Doctor Robert" είναι επηρεασμένο απο το βιβλίο του Huxley.

Το "For Whom the Bell Tolls" των Metallica έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Ernest Hemingway «Για ποιον χτυπά η καμπάνα». Το βιβλίο βασίζεται στις εμπειρίες του Αμερικανού συγγραφέα ως πολεμικού ανταποκριτή στον ισπανικό εμφύλιο και καταγράφει με γλαφυρό και συγκλονιστικό τρόπο την αγριότητα ενός πολέμου, που αν η έκβασή του ήταν διαφορετική, ίσως να ήταν διαφορετικές κι οι παγκόσμιες κοινωνικοπολιτικές ισορροπίες σήμερα.

Ο «Δράκουλας»(1897) του Bram Stoker, ίσως δεν ήταν το πρώτο βιβλίο με θέμα τους βρικόλακες –είχε προηγηθεί η «Καρμίλα» του Joseph Sheridan Le Fanu σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, το 1871–, αλλά είναι μέχρι και σήμερα, το σημαντικότερο. Ο «Δράκουλας» όχι μόνο επηρέασε με καθοριστικό τρόπο τα μετέπειτα έργα με ανάλογο θέμα στη λογοτεχνία, το θέατρο κλπ., αλλά κατάφερε να καθιερώσει στο μυαλό των περισσότερων από εμάς τον κόμη Δράκουλα ως την πιο αναγνωρίσιμη και τρομακτική μορφή βαμπίρ. Το "Nosferatu" των Blue Oyster Cult έχει αναφορές τόσο στο βιβλίο του Stoker όσο και στην ταινία "Nosferatu" (1922) που είναι βασισμένη στον «Δράκουλα».

Τα "Killing an Arab" των Cure και "The Stranger" των Tuxedomoon αντλούν το θέμα τους από τη νουβέλα του Albert Camus «Ο ξένος». Ο νομπελίστας υπαρξιστής συγγραφέας περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο το πώς η ρουτίνα, η μετριότητα κι η αδιαφορία που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να τον οδηγήσει στα μονοπάτια του παράλογου και της βίας.

Το "Catch 22" των Pothead εμπνεύστηκε το όνομά του από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Joseph Heller. Catch 22 ονομάζει ο συγγραφέας την ύπουλη παγίδα του συστήματος για να μας κρατάει στα δίχτυα του. Ο Heller, βασισμένος στις τραυματικές εμπειρίες του ως βομβαρδιστή στην αεροπορία των Η.Π.Α κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έγραψε ίσως τη σημαντικότερη αντιπολεμική σάτυρα, περιγράφοντας με μοναδικό κι έξυπνο τρόπο τη φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου και κατ' επέκταση τη ζωή της καπιταλιστικής κοινωνίας. 

Περισσότερο γνωστό από την ομότιτλη ταινία του Stanley Kubrick, το «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Antony Burgess είναι ένα βιβλίο βίαιο κι ωμό, με σατυρική όμως διάθεση και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Από τη νουβέλα του Burgess είναι εμπνευσμένα τα "Horrorshow" των Scars και "Never Gonna Stop (The Red Red Kroovy)" () του Rob Zombie.

Ένα πλήθος παιδιών είναι οι μοναδικοί επιζώντες μιας συντριβής αεροπλάνου σε κάποιο απομονωμένο κι έρημο νησί. Ο αγώνας για επιβίωση, χωρίς την καθοδήγηση, τη βοήθεια ή τη στήριξη από κάποιον ενήλικο, βγάζει στην επιφάνεια τα πιο άγρια ένστικτά τους και αναδεικνύει τη βίαιη φύση του ανθρώπου, ακόμα και αν πρόκειται για μικρά παιδιά. Στο γεμάτο προβληματισμούς, σοκαριστικό μυθιστόρημα του William Golding «Ο άρχοντας των μυγών» βασίζεται το "Lord of the Flies" των Iron Maiden.

Το "Scentless Αpprentice" των Nirvana αντλεί το θέμα του από το «Άρωμα» του Patrick Süskind. Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή ενός ιδιόρρυθμου και μονόχνοτου νεαρού με το παράξενο χάρισμα να αναγνωρίζει και να καταγράφει στο μυαλό του όλες τις οσμές. Στόχος κι εμμονή του είναι να φτιάξει το τέλειο άρωμα και για να το πετύχει δεν διστάζει ακόμα και μπροστά στο φόνο... Ο Süskind συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο στοιχεία από ερωτικό θρίλερ, παραμύθι και φιλοσοφία.

Στο αριστουργηματικό φιλοσοφικό μυθιστόρημα του Herman Hesse, «Ο λύκος της στέπας» στήριξαν οι Hawkwind τη θεματολογία του κομματιού τους "Steppenwolf" . Γραμμένο το 1927, «Ο λύκος της στέπας» είναι μια ιδιαίτερα εύστοχη, προφητική και με τρομερή διεισδυτικότητα σκιαγράφηση των επιπτώσεων της αστικής ζωής στην ψυχοσύνθεση του σύγχρονου ανθρώπου.

Από το κλασικό παραμύθι του Lewis Carrol «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων», δανείστηκαν οι Jefferson Airplane το θέμα του τραγουδιού τους "White Rabbit" . Με πλούσια και ζωηρή φαντασία, ο Carrol μας περιγράφει με μεταφορικό τρόπο τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, αλλά και την ανάγκη να πιστεύουμε στο αδύνατον παραμένοντας μέσα μας για πάντα παιδιά.

Η νουβέλα του J. D. Salinger «Ο φύλακας στην σίκαλη» έγινε ο καθρέφτης κι ο εκφραστής μιας ολόκληρης γενιάς καταπιεσμένων νέων τη δεκαετία του '50 στην Αμερική και παράλληλα ήταν γροθιά στο στομάχι της συντηρητικής κοινωνίας της εποχής. Μέσα από τα μάτια του δεκαεξάχρονου Holden Caulfield, ο Salinger μιλάει για τους φόβους της ενηλικίωσης, τις σεξουαλικές ανησυχίες, την αποξένωση, αλλά και τη χειραφέτηση από το κάλπικο κι ύποπτο σύστημα εκπαίδευσης των ενηλίκων, καθρεφτίζοντας, έτσι, την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των εφήβων μέχρι σήμερα. Τα "Who Wrote Holden Caulfield" των Greenday και "Catcher in the Rye" των Guns 'n' Roses, είναι βασισμένα στο βιβλίο του Salinger.

To "Pigs (Three Different Ones)" των Pink Floyd έχει αναφορές στo μυθιστόρημα «Η φάρμα των ζώων» του George Orwell. Το βιβλίο είναι μια καυστική, πολιτική αλληγορία του σταλινικού σοβιετικού καθεστώτος, γράφτηκε το 1945 κι είναι το έργο που έκανε ευρύτερα γνωστό τον συγγραφέα του. 

Στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Stephen King χρωστά το όνομά του το "Pet Sematary" () των Ramones. Ένα παλίο ινδιανικό νεκροταφείο έχει τη μεταφυσική δύναμη να ανασταίνει τους νεκρούς που θάβονται στο χώμα του, το τίμημα όμως είναι βαρύ και μακάβριο... Εδώ, ο King πραγματεύεται το σοκ της απώλειας και τη μάχη της θλίψης με τη λογική, για να γράψει μια από τις καλύτερες και πιο ανατριχιαστικές ιστορίες του.

Οι Rush, στο κομμάτι τους "Tom Sawyer", δανείζονται στοιχεία από το ομώνυμο παιδικό βιβλίο του Mark Twain. Παραλληλίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο με τον «Τομ Σόγιερ του σήμερα» (“Today's Tom Sawyer”) που περιγράφεται ως ελεύθερο πνεύμα, περήφανος κι ασυμβίβαστος.