Auditorium

Η αρχή έγινε με τον Steve Wynn, ο οποίος το 1980 επέστρεψε στο L.A., έπειτα από μια μικρή περίοδο απουσίας για σπουδές. Εκεί ένιωσε εκτός τόπου, τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι μουσικοί της γειτονιάς – καθώς οι περισσότεροι από αυτούς ζούσαν στο δυτικό Hollywood. Μπορεί πράγματι να είχαν βρει την έμπνευσή τους στο Punk Rock, έφτασαν όμως σε σημείο να το απορρίψουν. Αφενός έβλεπαν τμήματα του Punk κινήματος της περιοχής να το εκφυλίζουν σε μια βίαιη νεοφασιστική καρικατούρα και αφετέρου οι ίδιοι δεν αισθανόντουσαν αρκετά «επαναστατημένοι» για να ενταχθούν σε μια γενικότερη υποκουλτούρα, η οποία δεν ήξερε ενάντια σε τι επαναστατούσε… Η δική τους έγνοια ήταν να παίξουν μουσική που θα έβγαινε μέσα από μακρόσυρτα και αδόμητα «τζαμαρίσματα», στα οποία θα κυριαρχούσε η ψυχεδελική αίσθηση της California κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Από αυτήν την άποψη, η καλλιτεχνική τους κατεύθυνση ήταν όντως εκτός κλίματος και μόδας της εποχής. 

Έτσι, λοιπόν, τα γκρουπάκια αυτά προτιμούσαν στην αρχή να παίζουν για τους εαυτούς τους και τους φίλους τους. Μαζευόντουσαν τις Κυριακές για μπύρα και barbeque και στη συνέχεια ξεκίναγαν το «τζαμάρισμα». Καθένα από αυτά τα σχήματα βέβαια, είχε και τους δικούς του αγαπημένους καλλιτέχνες, τον ήχο των οποίων προσπαθούσε να αναπαράγει με δεκάδες διασκευές «κλασικών» τραγουδιών των ηρώων τους. Οι Dream Syndicate του Steve Wynn είχαν ως πρότυπα τους Velvet Undergound, Creedence Clearwater Revival, Quiksilver Messenger Service και Crazy Horse. Οι Long Ryders είχαν πιο Folk και Country επιρροές, προτιμώντας τους Flying Burrito Brothers, Byrds και Buffalo Springfield. Από Byrds και Springfield επηρεάστηκαν επίσης οι Bangles, στις οποίες όμως άρεσαν και οι Mamas & Papas. Οι Three O’Clock είχαν εμφανώς επιρροές από την περισσότερο καθαρή Pop των Bee Gees και των Monkeys. Οι Rain Parade από την πλευρά τους έβρισκαν έμπνευση στην ψυχεδέλεια των Love, ενώ οι Green On Red, ίσως οι λιγότερο ενταγμένοι στην περίεργη αυτή «οικογένεια», είχαν σαφώς πιο Garage επιρροές και τους άρεσαν οι Doors. Άλλες γενικότερες επιρροές στα συγκροτήματα αυτά ασκούσαν οι Big Star και οι Soft Boys του Robyn Hitchcock, που ήταν 1970s συγκροτήματα.

Αυτά τα έξι συγκροτήματα όλα κι όλα θα σχηματίσουν την Paisley Underground σκηνή, η οποία χαρακτηρίστηκε από την εμμονή των «μελών» της να παίζουν μια καθαρή ψυχεδελική Pop, βασισμένη στην κιθάρα και τα μελωδικά «ανκόρ» και η οποία θα ξεχώριζε από την τεχνολογική Synth Pop και φυσικά από τα θηριώδη Punk, Post-Punk και Goth σχήματα που χαρακτήριζαν την εποχή. Όταν άρχισαν πια να γράφουν τα δικά τους τραγούδια, τότε η εξέλιξη ήταν ραγδαία. Σχεδόν όλα τα συγκροτήματα έγιναν δημοφιλή και παρά το γεγονός ότι αποτελούσαν ξεκάθαρα σχήματα της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής, εντούτοις αρκετά από αυτά υπέγραψαν σε μεγάλες εταιρείες ή έφτασαν να γίνουν mainstream, όπως οι Bangles που «χτύπησαν» μέχρι και το Νούμερο 1 στο αμερικανικό Top Ten με το “Walk Like An Egyptian”. 

Την περίοδο αυτή, η δημοφιλία της σκηνής επηρέασε αρκετά συγκροτήματα που ανήκαν στη γενικότερη οικογένεια του New Wave ή της νεοψυχεδέλειας, όπως οι Echo & The Bunnymen, Green Pajamas και Teardrop Explodes, ενώ φανερή ήταν και η συγγένειά τους με συγκροτήματα της Jangle Pop, όπως οι R.E.M. και οι 10.000 Maniacs. Επηρέασαν όμως και καλλιτέχνες που ανήκαν σε εντελώς διαφορετικές οικογένειες, όπως ο Prince, ο οποίος εκτός από το ότι έδωσε στις Bangles το “Manic Monday”, έγραψε και ο ίδιος ένα τραγούδι που ονόμασε “Paisley Park” (ονομάζοντας έπειτα και την δισκογραφική του εταιρεία έτσι), το οποίο εντάχθηκε στο καθαρά ψυχεδελικό άλμπουμ “Around The World In A Day”, που και αυτό με τη σειρά του είναι επηρεασμένο από την Paisley. 

Και εδώ προκύπτει ένα παράδοξο σχετικά με την ονομασία της σκηνής. Όπως είχαμε δει και στο άρθρο – αφιέρωμα στη Northern Soul, και ο όρος Paisley Underground προήλθε μάλλον τυχαία και αιτία ήταν ένα φόρεμα Paisley (με λαχούρια) που φορούσε η μπασίστρια ενός τοπικού Punk συγκροτήματος σε ένα «τζαμάρισμα» στο οποίο ήταν παρόν o τραγουδιστής των The Three O’Clock, Michael Quercio και ο οποίος έκανε μια μάλλον χιουμοριστική αναφορά για τον “Paisley Undergound” ήχο που άκουγε. Αργότερα, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή επανέλαβε την έκφραση, μάλλον με περιπαικτική διάθεση, όταν ρωτήθηκε από τον παραγωγό πώς ονομάζεται η μουσική που παίζει το συγκρότημά του. Η ετικέτα κόλλησε, κυρίως επειδή οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και οι δημοσιογράφοι για δική τους ευκολία την χρησιμοποίησαν, χωρίς ποτέ να γίνει αποδεκτή από τα ίδια τα συγκροτήματα της σκηνής! Όμως, το κακό είχε ήδη γίνει…

Το θετικό από την άλλη, είναι η κληρονομιά που άφησε η μικρή αυτή τοπική σκηνή. Για τον Steve Wynn, ο οποίος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αρκεί, ίσως, για τους Dream Syndicate, ο χαρακτηρισμός ότι ανήκουν μαζί με τους Velvet Undergound, τους Stooges και τους R.E.M. στους θεμελιώδεις λίθους του Alternative Rock. Οι Green On Red γεφύρωσαν το χάσμα μεταξύ της Folk Rock των 1960s με την Alternative Country που ξεπήδησε στα 1990s, ενώ αντίστοιχη είναι και η επιρροή των The Long Ryders στην εξέλιξη του Country Rock σε Americana. Οι The Rain Parade ενέπνευσαν νεότερα νεοψυχεδελικά Garage σχήματα όπως οι Allah-Las. Τα σχήματα, που δημιουργήθηκαν μετά το τέλος αυτής της βραχύβιας ιστορίας, είναι επίσης σημαντικά και έγραψαν τη δικιά τους ιστορία, όπως οι Opal (από μέλη των Syndicate και Rain Parade), που μετέπειτα έγιναν Mazzy Star, οι οποίοι συνέδεσαν τόσο όμορφα την εξέλιξη με την καταγωγή τους διασκευάζοντας εξαιρετικά το “Hair and Skin” των Green On Red. 

Επίσης, ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι κάποια σχήματα εξακολουθούν να δίνουν συναυλίες και να ηχογραφούν. Οι Bangles κυκλοφόρησαν το 2011 το “Sweetheart Of The Sun”, οι The Rain Parade επανενώθηκαν, οι The Three O’Clock έπαιξαν στο festival της Coachella το 2013, και οι Dream Syndicate παρουσίασαν την ίδια χρονιά στο Λονδίνο ολόκληρο το ντεμπούτο άλμπουμ τους “The Days Of Wine And Roses”. Τελικά Steve, αν δεν το πείτε εσείς, εμείς δεν πρόκειται ποτέ να σου πούμε when it’s over…

ΑΚΟΥΣΤΕ:
“The Days of Wine and Roses”, The Dream Syndicate, 1982, Ruby/Slash Records
“All Over the Place”, The Bangles, 1984, Columbia
“Gravity Talks”, Green on Red, 1983, Slash Records
“Emergency Third Rail Power Trip”, Rain Parade, 1983, Enigma/Zippo
“Naive Sons”, The Long Ryder, 1984, Ariola
“Sixteen Tambourines”, The Three O’Clock, 1983, Frontier