Ο Gary Clark Jr. είναι έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει ανθρώπους με ταλέντο και προοπτική να μην αντέχουν το βάρος των προσδοκιών του περιβάλλοντός τους. Αυτή ακριβώς είναι η παγίδα του να ξεχωρίσεις σε ένα άγονο πεδίο. Ο ανταγωνισμός είναι μεν λιγότερος, τα πάντα όμως θα κρεμαστούν επάνω σου.
Είναι ακριβώς η περίπτωση του Gary Clark Jr.
Τα αμερικανικά blues είχαν ανάγκη ανανέωσης, χρειάζονταν τόσο πολύ έναν νέο και λαμπερό ήρωα, που ο όρος «μεσσίας» ωχριά στο να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο τον υποδέχτηκαν από τη στιγμή που έλαμψε το άστρο του, κάπου το 2011. Και αυτός, τα έκανε όλα.
Charts, τεράστια live, προσκλήθηκε να μοιραστεί τη σκηνή με ιερά τέρατα της μουσικής, έγινε συνώνυμο της σύγχρονης τέχνης του Σικάγο, και γενικά γεύτηκε όλα όσα δούλεψε σκληρά για να αποκτήσει, πολύ νωρίς. Αυτό όμως είναι το σκοινί πάνω στο οποίο πρέπει τώρα να ισορροπήσει.
Πως καταφέρνεις να μη σε μασήσει και φτύσει μια αδηφάγα βιομηχανία, μια εξόχως καταναλωτική κοινωνία και άπειροι πιουρίστες μουσικόφιλοι που περιμένουν να τους εκπληρώσεις προσδοκίες και όνειρα;
Ο Gary Clark φέτος βρήκε την απάντηση. Δεν προσπαθείς καν.
Χαλάρωσε, έκλεισε τα αυτιά του στους εξωτερικούς θορύβους και αφοσιώθηκε στα τραγούδια του. Ένιωσε ότι έπρεπε να ξεκουράσει τις αιχμηρές γωνίες της κιθάρας του και να δείξει σε όσους ήλπιζαν σε ακατάσχετο ηλεκτρικό shredding (μαζί με αυτούς και εγώ) ότι φέτος, το παιχνίδι είναι διαφορετικό.
Ο νέος του δίσκος “The Story Of Sonny Boy Slim” είναι πιο vocal, περισσότερο soul, γεμάτος με ήπιο και βαθύ συναίσθημα. Ένδειξη αδυναμίας; Δε νομίζω, όσο κι αν με ξένισε στην αρχή. Η τραχιά δύναμη που αναβλύζουν τα δυο πρώτα κομμάτια δείχνει ότι άπαξ και μπορείς να το κάνεις, δεν υπάρχει λόγος να επιδεικνύεσαι. Όλοι ξέρουμε ότι μπορεί να δέσει κόμπο την κιθάρα του. Έχοντας πει αυτό, ο υπόλοιπος δίσκος απλώνεται μπροστά μας, σαν ένδειξη του τι επιπλέον μπορεί να κάνει σαν δημιουργός και εκτελεστής.
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι να δέσει σε ένα album ένα τεράστιο κομμάτι της αμερικανικής μουσικής κουλτούρας, ενώ ταυτόχρονα να αφήνει χώρο στη φωνή του να ανοίξει ένα παράθυρο στο μέλλον της, που πιθανότατα είναι η δημιουργική αναβίωση της soul.
Είναι ο σωστός δρόμος; Έκανε σωστή επιλογή; Η λάμψη της καριέρας του θα το δείξει. Δε θα στοιχημάτιζα εναντίον του πάντως…
