Auditorium

Οι Σουηδοί είχαν αρχίσει να διαφοροποιούνται από το hardcore/punk κίνημα ήδη από το 1996, με τον δεύτερο δίσκο τους, “Songs to fan the flames of discontent“, το οποίο περιείχε αρκετούς ηχητικούς νεοτερισμούς και στοιχεία από άλλα είδη, τα οποία εξέλιξαν και τελειοποίησαν δυο χρόνια αργότερα στο “The shape of punk to come“. Έτσι λοιπόν οι Refused με το “Freedom”, πιάνουν το πράγμα από εκεί που το άφησαν το 1998 και μπορώ να πω πως το πηγαίνουν κι ένα-δυο βήματα παραπέρα, αφού το άλμπουμ, αν και πιο σύνθετο, πολύπλευρο κι ώριμο από τους προκατόχους του, ξεχειλίζει από φρεσκάδα και ενέργεια.

Οι punk καταβολές εδώ είναι πολύ λιγότερες απ΄ό,τι στο παρελθόν –κι όπου υπάρχουν είναι προσαρμοσμένες σε πιο μοντέρνες hardcore φόρμες–, αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει την επιθετικότητα και την οργή που εκπέμπει το “Freedom”. Τα φωνητικά του Dennis Lyxzén είναι πολυποίκιλα, τσαμπουκαλίδικα, με πολλές κι εύστοχες εναλλαγές μεταξύ βρόμικων και καθαρών –κάτι για το οποίο ίσως ευθύνεται η περσινή περιοδεία με τους Faith No More– και πιο προσεγμένα από κάθε άλλη φορά, τα οποία συμπληρώνονται τέλεια σε πολλά σημεία από δεύτερα guest φωνητικά. Εξαιρετική είναι κι η συνεισφορά του Kristofer Steen στις κιθάρες, όπου εκτός από τα άγρια και κοφτά riff που ακόυμε στα “Electra”, “Dawkins Christ” και “366”, υπάρχουν και αρκετά rock/funk παιξίματα, όπως στα “Françafrique”, στο εξαιρετικά γκρουβάτο “Servants Of Death” και στο “War On The Palaces”, ένα γνήσιο R'n'R κομμάτι με κερασάκι στην τούρτα την προσθήκη πνευστών. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούν εδώ, κι έτσι οι Refused μας φυλάνε για το τέλος την μεγαλύτερη, το “Useless Europeans“, ένα κομμάτι με έντονη Pink Floyd δομή και ύφος, θλιμμένα οργισμένο, αργόσυρτο και βαρύ, με στίχο καυστικό κι άμεσο, που δεν αφήνει περιθώρια για την άποψη και στάση των Refused: “Go back to sleep/ You've been all that you can be/ A useless European/ We live in houses of glass and our pockets are holes/ And there's a worthless currency in the central bank of our souls/ Go back to sleep/ Dream a new dream/ No more Europeans”.

Τέλος, η άψογη παραγωγή καταφέρνει να τονίσει στα σωστά σημεία τα στοιχεία από τα διάφορα μουσικά είδη που συνυπάρχουν στο άλμπουμ.

Με το “Freedom”, οι Refused μας δίνουν έναν δίσκο, πραγματική γροθιά στο στομάχι, ενάντια σε κάθε παραλογισμό και βαναυσότητα του συστήματος, προσφέροντάς μας μια επαναστατικότητα που τόσο ανάγκη έχουμε στις μέρες μας˙ μια επαναστατικότητα που δεν βασίζεται στην μπαγιάτικη φρασεολογία και τις κούφιες υποσχέσεις, αλλά στον προβληματισμό και την αμφισβήτηση, και που μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε και να δούμε τα πράγματα από μιαν άλλη οπτική γωνία, κάτι που μόνο η τέχνη μπορεί να καταφέρει.

Info: www.facebook.com/RefusedBand

www.oficialrefused.com

Βαθμολογία: 9/10