Auditorium

Φανερά επηρεασμένος από τους Tangerine Dream και τους Throbbing Gristle, κυκλοφορούσε μόνος τις κασέτες του, ως Sacher-Pelz, ακολουθώντας την DIY ιδεολογία, ενώ το 1980 άλλαξε το όνομα του project του σε MB, που είναι τα αρχικά του ονοματεπωνύμου του. Συνεχίζει να παράγει μουσική από τότε -διαφορετικού ύφους ανάλογα με την δεκαετία-, αλλά μένοντας πιστός στις ρίζες του και έχοντας κάνει πολλές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του χώρου όπως ο Aube και ο Atrax Morgue… και παρόλο που προηγήθηκε η αυτοκτονία του δεύτερου το 2007, ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2008.

Χωρίς να υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση ανάμεσα στον “Tridecacofonia” και τον προηγούμενο δίσκο, ο Maurizio διαλέγει να κάνει την κυκλοφορία αυτού του δίσκου μέσω της Raumklang Music του Dirk Geiger. Μια εταιρία η οποία λιγοστή σχέση έχει με τον πειραματικό Noise ήχο. Παρόλ' αυτά βρίσκεται το ίδιο κοντά στον Industial ήχο όσο και η μουσική του Maurizio.

Η θεματολογία του δίσκου, καθώς και ο στόχος που έχει επιτευχθεί μέσα από αυτή την κυκλοφορία είναι πραγματικά το πιο σημαντικό όλων. Πρόκειται για ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην επαναστατική -για τότε- θεωρία του δωδεκαφθογγισμού από τον Schönberg, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Στον δίσκο αυτόν, ο Maurizio όχι μόνο καταρρίπτει αυτή την θεωρία προσθέτοντας -χάρις στα μηχανήματά του- έναν ακόμα φθόγγο, αλλά καταφέρνει με αυτόν τον πειραματισμό να δημιουργήσει πανίσχυρα τείχη θορύβου μέσα από ηλεκτροακουστικούς πειραματισμούς.

Ο δίσκος αποτελείται από έξι κομμάτια και δύο remix, με το “Cacomorphose” να αποτελεί το πιο καταστροφικό ζενίθ στην ιστορία της Avant-garde/Noise κουλτούρας, μιας και πρόκειται για ένα κομμάτι που οι πειραματισμοί των φθόγγων δημιουργούν έναν εκκωφαντικό ορυμαγδό. Οι τίτλοι των κομματιών είναι και αυτοί σχολιαστικοί και ο δίσκος μέσα στα 6 αυτά κομμάτια καταφέρνει να δημιουργήσει την ποικιλία που χρειάζεται και αναζητάει ένας ακροατής της πειραματικής μουσικής.

Προφανώς μιλάμε για ένα πρωτοποριακό αριστούργημα της επιστήμης του ήχου, που θα ευχαριστήσει περισσότερο εκείνους που μπορούν να αντιληφθούν τις θεωρίες και τις πρακτικές της μουσικής που καταρρίπτει ο Maurizio με αυτή την κυκλοφορία. Πρόκειται για μια κυκλοφορία διαμάντι, ειδικά τα τελευταία χρόνια που η συγκεκριμένη σκηνή έχει πλατειάσει και βρίσκει καταφύγιο σε indie flirts αναμασημένων ιδεών και αισθητικών.

Βαθμολογία: 10/10