Lemonade, της Ioana Uricaru
Η ταινία της Ioana Uricaru κινείται σε γνώριμα αφηγηματικά μονοπάτια του νέου ρουμανικού σινεμά. Αφηγείται την κατάδυση μίας αθώας γυναίκας σε έναν καφκικό εφιάλτη, την εκκωφαντική διάψευση των ελπίδων για μία δικαιότερη ζωή, με υπομονή και σιγουριά. Ο κρατικός μηχανισμός είναι ένας ανίκητος Λεβιάθαν που κατασπαράζει προσωπικά όνειρα και υπερβάσεις. Στην ταινία της Ρουμάνας δημιουργού, κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν οι σχέσεις εξουσίας.
Η ηρωίδα της βρίσκεται σε μειονεκτική σχέση έναντι πάντων∙ εξαρτάται από τα καπρίτσια διάφορων ανδρών που έχουν τη δύναμη να ορίσουν την τύχη της. Ο διεφθαρμένος υπάλληλος της υπηρεσίας μετανάστευσης, που κρατάει στα χέρια του το μέλλον της στη χώρα. Ο σύζυγός της που αδυνατεί να συλλάβει το δράμα της, εξετάζοντας με όρους μανιχαϊσμού το ζήτημα των ηθικών διλημμάτων. Ο δικηγόρος που καλείται να τη βοηθήσει, ένας γνήσιος θιασώτης του κυνισμού, μετανάστης και ο ίδιος.
Το ουσιωδέστερο γνώρισμα της ταινίας όμως βρίσκεται στο ευρηματικό φινάλε, το οποίο δίνει την αίσθηση στο θεατή ότι μόλις παρακολούθησε ένα ακόμα επεισόδιο από τη ζωή μίας ανατολικοευρωπαίας μετανάστριας στις ΗΠΑ. Η υπερβατική ελλειπτικότητα στην οποία αφήνεται η ιστορία, της προσδίδει μία γοητευτική αύρα απείρου, χρονική και ποσοτική. Τούτη εδώ δεν ήταν απλώς η ιστορία της Μάρα, αλλά μία απεικόνιση του διαιωνιζόμενου και ακατάσχετου θριάμβου της Λερναίας Ύδρας της εξουσίας έναντι παντός αδυνάμου. Κάθε μάχη που κερδίζεται γεννά διπλάσιες που πρέπει να δοθούν, μέχρις ότου ο ζωτικός χώρος του ευρισκόμενου σε δεινή θέση ανθρώπου εξαντληθεί. Είναι η προσγείωση του αμερικανικού ονείρου, που φωλιάζει στην ψυχή της πρωταγωνίστριας μόνο και μόνο για να διαλυθεί με εμφατικό τρόπο.
Η ταινία φέρει φαρδιά πλατιά την επιρροή από τον πρωτοπόρο του ρεύματος Cristian Mungiu , ο οποίος εκτελεί και χρέη παραγωγού. Ίσως θα μπορούσε η δημιουργός να γεμίσει με περισσότερη ένταση τις σιωπές της, αλλά πέραν αυτού διαχειρίζεται με σύνεση και ακρίβεια το συναισθηματικό πλαίσιο του έργου της. Μία επικράτηση του εφιάλτη που ποτέ δεν λαμβάνει παραληρηματικές διαστάσεις, πολύ απλά γιατί δε χρειάζεται. Η βία, άλλωστε, σπανιότερα είναι κραυγαλέα. Τις περισσότερες φορές λαμβάνει χώρα σε σκοτεινά δωμάτια και αποτελεί μία στυγνή επίδειξη της εκμετάλλευσης μίας θέσης ισχύος.
Lemonade, της Ioana Uricaru
Μεταφρασμένος τίτλος: Αμερικάνικο Όνειρο
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 87'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
