Άλλαι Τέχναι

H ταινία δεν ακολουθεί κατά γράμμα τον σαιξπηρικό μύθο, αφού βασίζεται στην ρωσική μεταγραφή του από τον Nikolai Leskov με τίτλο “Lady Macbeth of the Mtsensk District” (ρωσικά: Леди Макбет Мценского уезда), όπως αυτή δημοσιεύτηκε το 1865 στο περιοδικό που εξέδιδε ο Dostoyevsky. Εδώ ο μύθος ακολουθεί πιο σκοτεινά μονοπάτια, θυμίζοντας την αντίστοιχη μεταγραφή του Άμλετ (Hamlet of the Shchigrovsky District) από τον Turgenev: Μια νεαρή κοπέλα, εγκλωβισμένη σε ένα υποστατικό σε μια μικρή αγγλική επαρχιακή κωμόπολη, με έναν σύζυγο που δεν την αγγίζει και μια καθημερινότητα που συνθλίβει την προσωπικότητά της, αναζητά διαφυγή στη συντροφιά ενός συνομήλικού της μιγά που εργάζεται σαν δουλοπάροικος στο υποστατικό του συζύγου της. Η σχέση αυτή, θα την οδηγήσει σε ολοένα και περισσότερο ακραίες πράξεις, με σκοπό αρχικά να την συγκαλύψει και στη συνέχεια να την δικαιολογήσει, να την αποδεχτεί και η ίδια και να την επιδείξει περήφανα στον κοινωνικό της περίγυρο, διεκδικώντας τη γυναικεία αλλά και την ανθρώπινή της αξιοπρέπεια.

Η Florence Pugh, που πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα αναλάβει τον ρόλο της Cordelia στο επερχόμενο “King Lear” του Richard Eyre, δίπλα σε ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό καστ με τους Anthony Hopkins και Emma Thomson, δείχνει να κουβαλάει πάνω της κάτι το βαθιά βρετανικό, μία φλόγα μέσα σε μια φαινομενικά παγερή φυσιογνωμία και ιδιοσυγκρασία, μια πικρία και μια απογοήτευση μέσα από τα ευγενικά της φερσίματα. Το παίξιμό της είναι στρωτό, χωρίς εκρήξεις, όπως θα ταίριαζε σε μια νεαρή κοπέλα της εποχής, ενώ το βλέμμα της έχει πάντα άλλα σχέδια από το υπόλοιπο σώμα της, σαν να προετοιμάζει από την πρώτη κιόλας σκηνή τα σκιώδη σχέδιά της που θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση από τα συναισθηματικά και ταξικά της δεσμά.

Η σκηνοθεσία του William Oldroyd, λιτή και συγκροτημένη, εστιάζει περισσότερο στο ταξικό περιεχόμενο της αποξένωσης και τελικά της διεκδίκησης, εστιάζοντας στις διαφορετικές τονικότητες των επιδερμίδων με γενναιόδωρα γκρο-πλαν. Η έγχρωμη υπηρέτρια Άννα, το ήρεμο βλέμμα που παρατηρεί την αλλόκοτη συμπεριφορά της κυρίας της, που δικαιοδοτείται να είναι αλλόκοτη χάρη στο αλαβάστρινο λευκό δέρμα της και την ευγενική καταγωγή της, διατρέχει την ταινία σαν ένα υπαινικτικό σχόλιο για όλα αυτά που νομίζουμε πως δικαιούμαστε και που δεν είναι τελικά και τόσο δεδομένα.

Lady Macbeth, του William Oldroyd
Μεταφρασμένος τίτλος: Λαίδη Μάκβεθ
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 89’