It, του Andy Muschietti
Το ξέρατε ότι υπάρχει φοβία για τους κλόουν, η κουλροφοβία; Αν όχι διαβάστε το “It”, ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα τεχνικής και φιλοσοφίας του Stephen King. Όλοι έχουν, βέβαια, ακουστά τόσο το βιβλίο όσο και την τηλεοπτική του μεταφορά το 1990, όπου ο Tim Curry έσπερνε ανατριχίλες και θέριζε ουρλιαχτά. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, τι κρύβει πίσω απ’ το make up του ο Pennywise;
Ένα καλοκαίρι, μια παρέα εφήβων στην πόλη του Ντέρι καλούνται να εξιχνιάσουν μια σειρά από μυστηριώδεις εξαφανίσεις παιδιών και να αντιμετωπίσουν τον φονικό κλόουν Pennywise. Εικοσιεπτά χρόνια αργότερα, όταν το «Αυτό» επιστρέφει η παρέα θα ξανασμίξει για να τελειώσει ό,τι ξεκίνησε. Η ταινία καταπιάνεται με το πρώτο σκέλος της ιστορίας (θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος με τους ήρωες, ενήλικες πλέον) και μεταφέρει τη δράση σε εποχές ΠΑΣΟΚ, τριάντα χρόνια μετά τη χρονολογική τοποθέτηση του βιβλίου. Σωστή κίνηση, δεδομένων των τάσεων που ευνοούν εμπορικά νοσταλγούς των 80s, του Spielberg και του Lucas, αλλά και των slasher movies (βλ. “Stranger Things”, “Super 8”, “Rogue One”, “Scream Queens” κτλ.). Σ’ αυτό το setting θα προστεθούν εύστροφα ατμοσφαιρικά gothic στοιχεία, σύμφωνα με τις διαθέσεις των σύγχρονων horror, αλλά και σπλατεροκαταστάσεις, σύμφωνα με τις διαθέσεις του Pennywise (όντας κλόουν οι φόνοι του θυμίζουν φάρσες κι έχουν αρκετά κωμικά στοιχεία κυρίως στο βιβλίο). Έτσι, η ταινία κλείνει το μάτι σε άλλες του είδους, εμείς κλείνουμε τα μάτια στην ταινία κι ένα απ’ τα μεγαλύτερα horror hits γεννιέται.
Κι αυτό γιατί, στο φινάλε, μιλάμε για μια αρκετά τρομακτική εμπειρία (όχι ότι περιμέναμε κάτι άλλο από μια ταινία με tagline «Θα επιπλέεις κι εσύ»). Αντίθετα με την εικόνα που λάνσαρε το trailer, το δυνατό χαρτί του “It” δεν είναι τα jump scares (ο James Wan έχει θέσει ψηλά τον πήχη), αλλά η γενικότερα disturbing παρουσία της απειλής. Δεν μιλάμε, τελικά, για μια ακραιφνή horror movie. Τα πιτσιρίκια του καστ δίνουν ρεσιτάλ και ντριφτάρουν επιδέξια στα δραματικά και κωμικά παραδρομάκια της ταινίας. Η ταινία στο μεδούλι της είναι ένα φιλμ για το πώς έφηβοι μπαίνουν σ’ έναν άρρωστο κόσμο μεγάλων, κενό και γεμάτο εμμονές. Όσο τρομακτικός κι αν είναι ο Pennywise, ο πραγματικός εχθρός είναι οι γονείς. Το τέρας στη ντουλάπα εδώ είναι η θρησκοληψία, η υπερπροστασία, η κακοποίηση, η αδιαφορία, η απώλεια, ο εκφοβισμός και κυρίως ο φόβος κι ο συμβιβασμός. Με σταθερές δόσεις χιούμορ, βέβαια, η ταινία σου θυμίζει ότι μιλάμε για μια παιδική περιπέτεια και σε αποφορτίζει συναισθηματικά για να σε ξαναφέρει αντιμέτωπο με άλλους απωθημένους φόβους σου. Γιατί ο King φρόντισε ακόμα και για αυτόν τον έναν που δεν σκιάζεται τους κλόουν. Ο Pennywise είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν κλόουν (το Easter egg με τη θαλάσσια χελώνα αναφέρεται πιθανότατα στο λογοτεχνικό origin του κλόουν) και το “It” είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ταινία είδους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα κοιμηθείς με φωτάκι το βράδυ.
It, του Andy Muschietti
Είδος: Θρίλερ, Τρόμου
Διάρκεια: 135’
