La Double Vie De Véronique, του Krzysztof Kieslowski
Η Βερόνικα θα βιώσει τη ζωή μέχρι το μεδούλι του θανάτου. Όπως υποδηλώνει και το όνομά της στα λατινικά, είναι μία vera icon, μία αληθινή εικόνα. Είναι η προβολή της Ιδέας στον κόσμο των αισθήσεων. Η αντανάκλαση του υπαρκτού, που ξεφεύγει από τα στενά όρια του χειροπιαστού και του αντιληπτού. Είναι η απελευθέρωση της ύπαρξης από κάθε είδους κατασκευασμένο πλαίσιο. Είναι το καθρέφτισμα του φευγαλέου.
Η Βερονίκ ζει στη Γαλλία. Ασχολείται και αυτή με τη μουσική, διδάσκει σε μικρά παιδιά, είναι και αυτή προικισμένη με την ευλογία της αγγελικής φωνής. Βιώνει τη ζωή με μία μόνιμη αίσθηση βίαιης αποκοπής από τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων. Διχοτομημένη θαρρείς στη μέση, σαν σιαμαία που εγχειρίστηκε με τη βία, χωρίς να της ανακοινωθεί ποτέ ότι το έτερον ήμισυ βρίσκεται κάπου εκεί έξω.
Η Βερονίκ συναισθάνεται τον αόρατο δεσμό, τον εξερευνά όπως μπορεί, χωρίς ακριβώς να τον κατανοεί. Ψηλαφεί την Αλήθεια, μέσα από θραυσματικές θολές εικόνες, ανεπαίσθητες φανερώσεις, συγκεκαλυμμένους οιωνούς ενσυναίσθησης. Θα αποφασίσει να εγκαταλείψει το τραγούδι. Θα αφουγκραστεί το υπόκωφο προστατευτικό μήνυμα και θα κουρνιάσει στην αγκαλιά του.
Σε μία -άνευ υπερβολής- από τις ομορφότερα γυρισμένες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, στην κεντρική πλατεία της Κρακοβίας, η Βερόνικα θα αντικρίσει τη διπλοτυπία του Είναι της και η Βερονίκ θα αιχμαλωτίσει στον φωτογραφικό φακό της την αντανάκλαση του ειδώλου της. Θα δει την αληθινή εικόνα της ψυχής της. Θα βγει από το σπήλαιο των πλατωνικών Ιδεών. Θα αντικρίσει την πραγματική υπόσταση του εαυτού της. Θα απελευθερωθεί από τα δεσμά των αντικατοπτρισμών.
Θα κοιτάξει κατάματα τον ήλιο και σαν αληθινός φιλόσοφος, κατά την παραβολή του Πλάτωνα, δεν θα τυφλωθεί ή, έστω, θα τυφλωθεί εν μέρει. Σε αυτή τη μαγευτικά κινηματογραφημένη σκηνή, ο κόσμος μοιάζει να γουρλώνει έκπληκτος τα μάτια του μπροστά σε ένα πελώριο καθρέφτη και να ξεψαχνίζει το αθέατο εσωτερικό του. Το μαγικό σημείο τομής βρέθηκε στο κέντρο αυτής της πλατείας, σε μία γεωμετρική συμμετρία ιδεατού και αισθητού. Το Ον συναντά το αρχέτυπό του, η Εικόνα συναντά το αποτύπωμά της.
Το 1991, ο Krzysztof Kieslowski αποχαιρετά την Πολωνία και εγκαινιάζει τη γαλλική περίοδο του έργου του, που θα αποδειχθεί βραχύβια, καθώς η καρδιά του θα τον προδώσει στις 13 Μαρτίου του 1996. «Η διπλή ζωή της Βερόνικα» (“La Double Vie De Véronique”) διαδέχεται τον αλληγορικό «Δεκάλογο», προηγείται της περίφημης «Τριλογίας των Χρωμάτων» και αποτελεί, πέρα από μία λυρική πραγματεία στις έννοιες του διφορούμενου και του ανοίκειου, μία ολότελα προσωπική κατάθεση υπαρξιακής αγωνίας. Από ένα δημιουργό Καθολικό μέχρι μυελού οστέων, ιδίως ως προς την μανιασμένη αναζήτηση του Όλου.
Τη βαθιά ανάγκη εξερεύνησης του αγνώστου, μόνο και μόνο επειδή «ο πόνος της έλλειψης γνώσης είναι ήδη αρκετά αφόρητος», όπως δήλωνε και ο ίδιος. Ο Kieslowski υπερβαίνει στο “Double Vie de Véronique” κατά πολύ το οποιοδήποτε γνωστό μοτίβο του σωσία, του alter ego, του δίπολου των αλληλεξαρτώμενων και συγκοινωνούντων πόλων. Υψώνει την ηρωίδα του, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, στα έγκατα και στα σκοτάδια της εσωτερικής αβύσσου.
Ο θάνατος της Βερόνικα θα είναι σαν ένα σωτήριο φτερούγισμα. Ο Θάνατος πλανιέται πως νικά το Σώμα, αλλά ηττάται θριαμβευτικά από την Τέχνη. Δεν μπόρεσε να αποτρέψει την απόλυτη έκσταση, δεν μπορεί να κλέψει την κορύφωση, παρά μόνο να πάρει ως λάφυρο ένα κουφάρι. Και η ψυχή θα φτερουγίσει στο ονειρώδες ασυνείδητο της Βερονίκ, θα αφήνει τα χνάρια της σε ένα κόσμο που βλέπεται μεν με τα μάτια, αλλά αποκρυπτογραφείται διαισθητικά.
Σε ένα κόσμο γεμάτο μαριονέτες που άγονται και φέρονται από έναν αόρατο μαριονετίστα, τόσο αόρατο που υφίσταται χωρίς εν τέλει να υπάρχει. Η επουράνια μουσική του Zbigniew Preisner, το απόκοσμο πρόσωπο της Irène Jacob, το σινεμά του Kieslowski ως υπέρτερη δύναμη, ικανή να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων και να προσφέρει ανακούφιση σε ερωτήματα που κρύβουν μόνο απόγνωση και απορία.
La Double Vie De Véronique, του Krzysztof Kieslowski
Είδος: Δράμα, Φαντασία, Μουσικό
Διάρκεια: 98'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
