In a Cinemanner of Speaking

Αρκετές κωμωδίες έχει να επιδείξει το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια: από αυτές άλλες αποτελούν remake παλιών ελληνικών ταινιών, άλλες βασίζονται στο εύκολο και προφανές χιούμορ και άλλες στοχεύουν σε ένα πιο έξυπνο concept. Το «Νήσος 2» ανήκει στην τρίτη κατηγορία. Αξιοπρεπές sequel που δεν κατέστρεψε την ανάμνηση της πρώτης ταινίας, ωραίες ερμηνείες, σπιρτόζικο story, χαριτωμένες ανατροπές και αρκετές καλές στιγμές ώστε να την απολαμβάνεις καθόλη τη διάρκεια της.

Από τις καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές του Παντελή Βούλγαρη και από τις πιο προσεγμένες παραγωγές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Στην Άνδρο του '30, η Μίνα δεν παντρεύει την κόρη της, Όρσα, με τον υποπλοίαρχο Σπύρο, με τον οποίο είναι ερωτευμένη, αλλά με τον καπετάνιο Νίκο. Όταν ο Σπύρος γίνει καπετάνιος, θα ζητήσει το χέρι της άλλης κόρης της, της Μόσχας, και η Μίνα θα δεχτεί… Πολύ δράμα (αλλά όχι μελόδραμα), εξαιρετική απεικόνιση της ζωής των ναυτικών αλλά και της καθημερινότητας ενός νησιού τη δεκαετία του '30, καταπληκτικές ερμηνείες, άψογη φωτογραφία. Αριστουργηματικό από όλες σχεδόν τις απόψεις.

Ένα 11χρονο κορίτσι αυτοκτονεί την ημέρα των γενεθλίων του. Όσο η αστυνομία και η κοινωνική πρόνοια ψάχνουν να βρουν τα αίτια, ένα φοβερό μυστικό φαίνεται να παραμένει κρυμμένο στην οικογένεια. Βαριά ατμόσφαιρα, κλειστοφοβική αίσθηση, σοκαριστική υπόθεση, πολύ δυνατό φινάλε – και μια ιδιαίτερα προσεγμένη σκηνοθεσία, κατάλληλη για να προκαλέσει όλα τα παραπάνω. Το “Miss Violence” εστιάζει στον μικρόκοσμο μιας οικογένειας -και κατ' επέκταση ολόκληρης της κοινωνίας- χωρίς διάθεση για ωραιοποίηση, υπερβολές και περιττά στολίδια.

Από τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές της δεκαετίας. Δύο αδέρφια με μητέρα Αλβανίδα αναζητούν τον Έλληνα πατέρα τους με την ελπίδα να εξασφαλίσουν χρήματα και την ελληνική ιθαγένεια. Έτσι ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι που θα τα οδηγήσει παράλληλα στην αυτογνωσία τους. Ταινία που θίγει πάρα πολλά κοινωνικά ζητήματα -ρατσισμός, ομοφυλοφιλία, μεταναστευτικό- και τα παρουσιάζει με γλαφυρό ρεαλισμό, αφήνοντας παράλληλα χώρο για χιούμορ, αθωότητα και λίγο σουρεαλισμό. 

Μπορεί ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης να έχει φανατικούς… haters, αλλά κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει στο ότι καταφέρνει να κάνει ταινίες ελκυστικές που αφορούν σχεδόν τους πάντες. Σε αυτήν την δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά παρουσιάζει τρεις διαφορετικές ιστορίες -φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους- μέσα από τις οποίες μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, για το προσφυγικό ζήτημα, για τον ρατσισμό, για τις κοινωνικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Ταινία που βλέπεται με ενδιαφέρον και που κατάφερε να σκαρφαλώσει στην κορυφή των πιο εμπορικών ταινιών της δεκαετίας στην Ελλάδα – τουλάχιστον μέχρι να έρθει το “Joker” και να την ρίξει από την πρώτη θέση.

Ταινία που της άξιζε ακόμα μεγαλύτερος ντόρος – αν και στα βραβεία έσκισε. Ο Στέλιος Μάινας έχει 32 ώρες διορία για να βρει τα λεφτά που χρωστάει σε έναν Ρουμάνο γκάνγκστερ, αλλιώς θα πρέπει να του παραχωρήσει το νυχτερινό του μαγαζί. Μια σκοτεινή διαδρομή στον υπόκοσμο της Αθήνας, μια ταινία γεμάτη ένταση, αγωνία, βία, δράμα και λύτρωση, με νεο-νουάρ αισθητική και με απόλυτα στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία που παραπέμπει σε ασιατικές και αμερικάνικες ταινίες του είδους. Είναι σχεδόν απίστευτο να υπάρχει γκανγκστερική ταινία στην Ελλάδα και μάλιστα τόσο καλή.

Στο ποτάμι του Έβρου, στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, ο Γιάννης υπηρετεί τη θητεία του ως ναρκαλιευτής: καθαρίζει την περιοχή από νάρκες. Εκεί θα γνωρίσει τη Χρύσα, η οποία σε συνεργασία με τους Τούρκους βοηθά μετανάστες να περάσουν στην Ελλάδα. Ο Γιάννης και η Χρύσα σύντομα θα ερωτευτούν και θα σχεδιάσουν μια καινούργια ζωή μαζί. Ταινία που περικλείει μέσα της μεγάλες αντιθέσεις: ο θάνατος και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, η μοναξιά και η συντροφικότητα, η ωμή πραγματικότητα και ο έρωτας. Τρυφερή και με έντονη ποιητικότητα από τη μια, αρκετά σκληρή που τολμά να μιλήσει ευθέως για το μεταναστευτικό πρόβλημα από την άλλη.

Το “Suntan” έκανε πάταγο σε όσα φεστιβάλ παίχτηκε και ενθουσίασε κοινό και κριτικούς – δικαίως! Ο Μάκης Παπαδημητρίου περνά έναν μελαγχολικό χειμώνα στην Αντίπαρο ως γιατρός, μέχρι που έρχεται το καλοκαίρι και γνωρίζει την Άννα, την οποία θα ερωτευτεί, σε τέτοιο βαθμό που θα πάθει εμμονή μαζί της… Το “Suntan” καταφέρνει να κάνει μια ενδιαφέρουσα καταβύθιση στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής, να εστιάσει στη μοναξιά και στη θλιμμένη ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα και να τα παρουσιάσει όλα αυτά κόντρα στη χαρά του αθάνατου ελληνικού καλοκαιριού.

Μπορούμε να έχουμε αξιοπρεπές αστυνομικό σινεμά στην Ελλάδα; Το «Έτερος εγώ» δίνει θετική απάντηση. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι ο εκκεντρικός αστυνομικός που καλείται να εξιχνιάσει μια σειρά από εγκλήματα – κλειδί για την επίλυση της υπόθεσης είναι τα πυθαγόρεια θεωρήματα. Στο «Έτερος εγώ» μας άρεσε η πλοκή, το γεγονός ότι μπλέκει με πολύ έντεχνο τρόπο στην υπόθεση στοιχεία από την ελληνική ιστορία και το αναπάντεχο φινάλε. Η ταινία αγαπήθηκε τόσο που πρόσφατα γυρίστηκε και αντίστοιχη σειρά, ενώ το «Έτερος εγώ 2» αναμένεται να φτάσει στους κινηματογράφους.

Ο Άκης, ταξιτζής με πολλά χρέη, και ο Τίμος, επιτυχημένος τηλεπαρουσιαστής, είναι δύο αδέρφια που κάποτε ήταν δεμένα μεταξύ τους, αλλά απομακρύνθηκαν μετά από μια παρεξήγηση. Η ζωή όμως θα τα φέρει έτσι που θα έρθουν πάλι κοντά ο ένας στον άλλον. Δραματική κομεντί με σχετικά απλή υπόθεση που κινείται σε safe σεναριακές επιλογές και δεν απομακρύνεται υπερβολικά από κλισέ. Παρόλ' αυτά, ισορροπεί ωραία ανάμεσα στο δράμα και το γέλιο, το ανάλαφρο και το σοβαρό, το επιφανειακό και το βαθυστόχαστο και καταφέρνει τελικά να συγκινήσει και να αγγίξει τον θεατή.