5+1 κινηματογραφικά διαμάντια για την ψυχική διαταραχή
One Flew Over the Cuckoo's Nest, του Milos Forman (1975)
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με ψυχική διαταραχή, καθώς ο ήρωας μας, ο Jack Nicholson, προσποιείται ότι χρήζει ψυχιατρικής θεραπείας, χωρίς να πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια, για να αποφύγει τη φυλακή. Βέβαια και το ψυχιατρείο στο οποίο νοσηλεύεται τελικά δεν είναι και το καλύτερο μέρος, καθώς θα δούμε τόσο τον πρωταγωνιστή μας όσο και τους άλλους τρόφιμους να υποβάλλονται σε αμφιλεγόμενες ιατρικές μεθόδους.
The Silence of the Lambs, του Jonathan Demme (1991)
Το απόλυτο θρίλερ με ψυχικά διαταραγμένους δολοφόνους. Ένας ευφυής ψυχίατρος, ο Hannibal Lecter, που αρέσκεται στο να… τρώει ανθρώπους, βοηθάει την πράκτορα Claris να πιάσει έναν άλλον δολοφόνο, ο οποίος σκοτώνει γυναίκες για να πάρει το δέρμα τους και να γίνει ο ίδιος γυναίκα. Βέβαια, η ταινία δεν περνάει και τη ρεαλιστικότερη εικόνα για την LGBT κοινότητα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
A Beautiful Mind, του Ron Howard (2001)
Από τις καλύτερες βιογραφίες που έχουμε δει ever στη μεγάλη οθόνη είναι αυτή του John Nash, του μαθηματικού που έπασχε από σχιζοφρένεια. Εκτός του ότι πρόκειται για μια υπέροχη ταινία, το ιδιαίτερο με την περίπτωση του Nash είναι ότι κατάφερε να ελέγξει σε εντυπωσιακό βαθμό τη διαταραχή του και να κερδίσει και Νόμπελ. Βέβαια, ο Nash στην πραγματικότητα δεν έπασχε από οπτικές παραισθήσεις, αλλά μόνο από ακουστικές, αλλά αυτό μάλλον δε θα είχε το ίδιο κινηματογραφικό ενδιαφέρον!
The Aviator, του Martin Scorsese (2004)
Άλλη μια βιογραφία, αυτή του Howard Hughes, του πρωτοπόρου μηχανικού της αεροναυπηγικής, ο οποίος έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ο Hughes βρήκε την απόλυτη κινηματογραφική ενσάρκωση στον Leonardo DiCaprio, ο οποίος θεωρείται από πολλούς σινεφίλ ότι ερμηνεύει τον κορυφαίο ρόλο της καριέρας του (και ο οποίος του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου). Fan fact: και ο ίδιος ο DiCaprio υπέφερε σε μικρότερη ηλικία από ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, γι' αυτό μετά το τέλος της ταινίας κατέβαλλε προσπάθειες για να προσπαθήσει και πάλι να την ξεπεράσει.
As Good As It Gets, του James L. Brooks (1997)
Και αυτή η ταινία πραγματεύεται την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αλλά με πιο ανάλαφρο τρόπο. Ο Jack Nicholson σε έναν απολαυστικότατο ρόλο που του χάρισε και ένα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου έχει ένα σωρό καταναγκασμούς, αλλά μια σειρά από γεγονότα θα φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή του.
Melancholia, του Lars Von Trier (2011)
Με το θέμα της κατάθλιψης δεν καταπιάνεται συχνά η έβδομη τέχνη, αλλά ο Trier στην “Melancholia” μας δίνει μία ενδιαφέρουσα εικόνα της. Η Kirsten Dunst -σε μια αξιοσημείωτη ερμηνεία- βιώνει ένα έντονο καταθλιπτικό επεισόδιο την προηγουμένη του γάμου της, την ίδια στιγμή που ένας πλανήτης οδεύει σε καταστροφική σύγκρουση με τη γη. Ιδιαίτερη ταινία, που αν μη τι άλλο, παρουσιάζει την κατάθλιψη σχετικά ρεαλιστικά.
