‘Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας, του Arne Dahl
Τρεις δολοφονίες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους. Τρεις ένοχοι που μοιάζει λες και ξύπνησαν από όνειρο, αφού κανείς δεν θυμάται να διαπράττει το έγκλημα. Λες και κάποιος διαβάζει τις σκέψεις τους και τους φέρνει στη σκηνή του εγκλήματος αντιμέτωπους με αυτό που σκόπευαν να κάνουν. Εκτελεσμένο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το είχαν σχεδιάσει στο μυαλό τους, την ίδια σχεδόν στιγμή. Κι όλα αυτά, λίγο πριν φτάσει η φωτεινότερη νύχτα στη Σουηδία. Το μεσοκαλόκαιρο. Τι ρόλο θα παίξει σε όλα αυτά ο Πουκ, το ξωτικό από το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ; Η «Ομάδα Άλφα» καλείται να δώσει λύση στο μυστήριο.
Ο Arne Dahl μάς ταξιδεύει στη Σουηδία την εποχή που η μέρα καταπίνει τη νύχτα. Την εποχή που το φως σβήνει τις σκιές. Για να μας δείξει ότι πολλές φορές οι κίνδυνοι δεν κρύβονται στο σκοτάδι αλλά στο φως της ημέρας, που αγκαλιάζει τις νύχτες και δεν αφήνει τους εφιάλτες να μεταμφιεστούν σε όνειρα και να πέσουν στον λήθαργό τους. Και τότε είναι που ξυπνούν και γίνονται επικίνδυνοι.
Η γραφή του ζωντανή και παραστατική, οι ρόλοι και τα πρόσωπα πολλά, εναλλάσσονται συνεχώς, και η πλοκή του αστυνομικού αυτού μυθιστορήματος γεμάτη αγωνία κι ανατροπές. Παράλληλα όμως με το αστυνομικό μυστήριο, αποκαλύπτονται ανθρώπινα πάθη, αδυναμίες και μια έκπτωση της ηθικής και των κοινωνικών αξιών, όπως μαρτυρούν ο ρατσισμός, η κοινωνική κατακραυγή και οι εμμονές κάποιων ανθρώπων που θεωρούν τους άλλους κατώτερους λόγω καταγωγής ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Νέα πρόσωπα που κρύβουν τα δικά τους μυστικά και παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες προστίθενται στην «Ομάδα Άλφα», για να μας δείξουν ότι κάποια στιγμή το γυάλινο κλουβί που τους κρατά σε απόσταση από τους υπόλοιπους θα σπάσει, καταδεικνύοντας ότι τελικά δεν είναι μόνοι τους. Μέσα σε όλα αυτά, τα επίλεκτα μέλη της ομάδας καλούνται να συμπληρώσουν ένα παζλ, να λύσουν έναν γρίφο και να διαβάσουν το μήνυμα που προσπαθεί να μεταδώσει ο δολοφόνος, εισχωρώντας στο μυαλό του. Καλούνται να δουν πίσω από τις λέξεις — όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας: «οι λέξεις φοράνε μάσκες. Κι έχουμε ξεχάσει πώς να μιλάμε σωστά μεταξύ μας». Και για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να ενώσουν τις κουκίδες, ώστε να σχηματιστεί το σκίτσο της παράνοιας ή μάλλον… της ευφυΐας που κρύβεται πίσω από τις αποτρόπαιες πράξεις.
Ο Πουκ, το ξωτικό από το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Σαίξπηρ, χορεύει ανάμεσά τους και τους παρατηρεί έναν έναν προσεχτικά, διαβάζοντας τους πόθους και τις αδυναμίες τους. Νιώθοντας «τον απέραντο πόνο του να βλέπεις τα πάντα». Καταργώντας τις λέξεις και χρησιμοποιώντας μια άλλη γλώσσα για να τους κάνει να καταλάβουν. Και τότε, όπως το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας τελειώνει και οι ήρωες ξυπνούν από τον λήθαργό τους, το βιβλίο φτάνει στο τέλος του. Η ιστορία κορυφώνεται λίγο πριν τη γιορτή του μεσοκαλόκαιρου, καθώς οι πρωταγωνιστές ξυπνούν. Το αν βγήκαν αλώβητοι και άφθαρτοι από όλο αυτό δεν θα το μάθετε παρά μόνο στις τελευταίες ανατρεπτικές σελίδες αυτού του βιβλίου, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.
‘Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας, του Arne Dahl
Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2016
σελ. 480
