Gwyneth Paltrow: Η άνοδος και η πτώση μιας μεγάλης ηθοποιού
Όποιος έβλεπε πολύ σινεμά στα late 90s δεν υπάρχει περίπτωση να μην έβρισκε συνεχώς μπροστά του τις ταινίες της Gwyneth Paltrow. Η ηθοποιός, που ξεκίνησε δειλά-δειλά την πορεία της στις αρχές του '90 (όσοι έχουν πολύ καλή μνήμη μπορεί να τη θυμούνται το 1991 στο “Hook” όπου υποδύεται τη νεαρή Wendy), έφτασε γρήγορα στο απόγειο της καριέρας της. Από το 1995 μέχρι το 1999 έχει γίνει πασίγνωστη, έχει πρωταγωνιστήσει σε ενδιαφέρουσες ταινίες με εξαιρετικούς ηθοποιούς, έχει ήδη κερδίσει και Όσκαρ.
Ο ρόλος που την έκανε γνωστή σε κοινό και κριτικούς ήταν το 1995 στο “Seven”. Σε ένα από τα δυνατότερα θρίλερ των 90s, αλλά και όλων των εποχών, η Gwyneth Paltrow καταφέρνει επάξια να ξεχωρίσει με την εύθραυστη παρουσία της, τη χαμηλών τόνων ερμηνεία της, τη μελαγχολική της φιγούρα -με τον ρόλο της εξάλλου σηκώνει αρκετό από το βάρος της τραγικότητας της ταινίας.
Το 1998 ήταν η χρονιά της: γυρίζει πέντε ταινίες! Το “Sliding Doors”, ένα άκρως χαριτωμένο φιλμ που βασίζεται στην ιδέα του τι θα γινόταν “αν” (και στο οποίο μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα ότι πάτησε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης για το δικό του “Αν”), είναι δροσερό, είναι φρέσκο, είναι ευχάριστο και εντέλει συγκινεί.
Η ταινία “Great Expectations” την καθιερώνει για τα καλά στη συνείδηση του κοινού. Η ψυχρή και άκαρδη Estella του ομώνυμου μυθιστορήματος του Dickens βρίσκει την καλύτερη έκφρασή της στο πρόσωπο της Gwyneth Paltrow και η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν και ο Ethan Hawke και ο Robert De Niro, γίνεται επιτυχία.
Η επόμενη της ταινία είναι το “Hush”, ένα ενδιαφέρον θριλεράκι, με συμπρωταγωνίστρια τη Jessica Lange, η οποία υποδύεται -κυριολεκτικά- την κακιά πεθερά. Σειρά έχει η συνεργασία με τους Michael Douglas και Viggo Mortensen στο θρίλερ “A Perfect Murder”, όπου η Paltrow είναι το παρ' ολίγον θύμα δολοφονίας του συζύγου της.
Το τυχερό έτος της καριέρας της Paltrow ολοκληρώνεται με την πιο καταξιωμένη ταινία της πορείας της, το “Shakespeare In Love”, στο οποίο ο γνωστός ποιητής Shakespeare (Joseph Fiennes) ερωτεύεται μια κοπέλα (Gwyneth Paltrow) και εμπνέεται για να γράψει το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ρομαντικό, ενδιαφέρον και με «πιασάρικο» θέμα, το “Shakespeare In Love” καταλήγει να αποσπάσει δεκατρείς υποψηφιότητες για Όσκαρ και να κερδίσει τα εφτά από αυτά -μεταξύ των οποίων και της Καλύτερης Ταινίας. Το βράδυ εκείνο η Gwyneth Paltrow κερδίζει το πρώτο της -και τελευταίο μέχρι στιγμής- Όσκαρ (Ά Γυναικείου Ρόλου) με την πρώτη της κιόλας υποψηφιότητα (Σχετικά με το αν το άξιζε ή όχι, οι γνώμες στους κύκλους των σινεφίλ διίστανται μέχρι σήμερα).
Αν κάποιος πιστεύει στην κατάρα των Όσκαρ, σύμφωνα με την οποία πολλοί ηθοποιοί παίρνουν την κατιούσα μόλις κερδίσουν το εν λόγω βραβείο, η περίπτωση της Gwyneth Paltrow είναι η καλύτερη για να στηρίξει τη θεωρία του. Το 1999 θα την απολαύσουμε σε ένα ακόμα αξιόλογο έργο, το “The Τalented Mr. Ripley” του Anthony Minghella, στο πλευρό των Matt Damon και Jude Law, και έκτοτε, από το 2000 και μετά θα δούμε την καριέρα της να παίρνει πορεία φθίνουσα.
Στη δεκαετία που ακολουθεί το Όσκαρ, η Paltrow θα συνεχίσει να γυρίζει ταινίες, καμία όμως που να μας τραβήξει την προσοχή ή που να θυμίζει κάτι από τις προηγούμενες επιτυχίες της. Η ταινία “Sylvia” του 2003 στο οποίο υποδύεται τη γνωστή ποιήτρια Sylvia Plath δεν είναι αποτυχημένη, αλλά δεν κερδίζει τις εντυπώσεις του κοινού, ενώ το “Sky Captain and the World of Tomorrow” του 2004 δεν παίρνει και τις καλύτερες κριτικές. Άλλες ταινίες, όπως το “Possession”, περνούν απαρατήρητες, ενώ άλλες, όπως η ρομαντική κομεντί ” View From The Top”, είναι μάλλον κακές. Όπως ομολόγησε και η ίδια σε συνέντευξή της -και όπως είναι μάλλον προφανές- η πίεση που δέχτηκε μετά τη νίκη των Όσκαρ την οδήγησε σε μία σειρά κακών επιλογών.
Το 2008 μπορούμε να μιλήσουμε κατά κάποιον τρόπο για επάνοδο, όχι όμως με το είδος των ταινιών που η Paltrow συνήθιζε να συμμετέχει, αλλά καταφεύγοντας στη λύση του blockbuster: παίρνει μέρος στο “Iron Man” δίπλα στον Robert Downey Jr. Η ταινία αυτή αποτελεί και τη μεγαλύτερη εισπρακτική της επιτυχία. Το 2010 και το 2013 θα ξαναπάρει μέρος στα “Iron Man” 2 και 3 και τον ρόλο της Pepper Potts θα τον υποδυθεί και το 2012 στους “Avengers”.
Αν εξαιρέσουμε το -εμπορικά τουλάχιστον- επιτυχημένο “Iron Man”, η καριέρα της Paltrow εξελίσσεται μέχρι σήμερα υποτονικά. Το 2011 συμμετείχε στο “Contagion”, ένα φιλμ που τράβηξε κάπως την προσοχή του κοινού, και το 2015 στο φιλόδοξο “Mortdecai”, το οποίο αντί να κάνει επιτυχία έφτασε στις υποψηφιότητες των Χρυσών Βατόμουρων.
Η Gwyneth Paltrow, πριν καν γιορτάσει τα τριακοστά της γενέθλια, έφτασε πολύ ψηλά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ενώ σήμερα που γίνεται 44 ετών βλέπουμε να ακολουθεί μια πορεία μάλλον απογοητευτική. Εκτός αυτού, δεν έχουν πάψει να την ψηφίζουν ως μία από τις πιο μισητές celebrities του κόσμου. Είναι άγνωστο αν υπάρχουν πλέον προοπτικές για μια πραγματική επάνοδο – θα είχε όμως πολύ ενδιαφέρον αν όντως συνέβαινε στο μέλλον κάτι τέτοιο.
