In a Cinemanner of Speaking

Ο Kevin Spacey είναι ένας «αθόρυβος» ηθοποιός που δεν συγκεντρώνει όλα τα φώτα στραμμένα επάνω του και ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον λατρεύεις. Δε θα εκτοξεύσει στα ύψη τις εισπράξεις μίας ταινίας με τη συμμετοχή του, αλλά θα μείνεις άφωνος με την ερμηνεία του, δε θα πας σινεμά για χάρη του, αλλά τον δικό του ρόλο θα σκέφτεσαι μετά το τέλος της ταινίας. 

Μας τράβηξε για τα καλά την προσοχή με τον ρόλο του στο “The Usual Suspects” (1995), που του χάρισε το πρώτο του Όσκαρ (Β' Ανδρικού). Με την ερμηνεία του στο θρίλερ “Seven” (1995), όπου υποδύεται τον ψυχοπαθή δολοφόνο, ενσαρκώνει έναν από τους πιο ρεαλιστικούς «κακούς» στην ιστορία του σινεμά, παρόλο που εμφανίζεται ελάχιστα στην ταινία. Άνετος, απολαυστικός και λαμπερός στο “LA Confidential” (1997). Κόντρα ρόλος στο “Pay it Forward” (2004), όπου υποδύεται έναν ντροπαλό, εσωστρεφή δάσκαλο με καμένο το μισό του πρόσωπο. Απλός, τραγικός και βαθιά ανθρώπινος στο “The Life of David Gale” (2003), όπου υποδύεται έναν θανατοποινίτη που προσπαθεί να πείσει μια δημοσιογράφο ότι είναι αθώος. Και φυσικά ο ρόλος που τον καθιέρωσε στα μάτια όλων –ακόμα και όσων δεν τον είχαν σε εκτίμηση- είναι αυτός του πανέξυπνου δολοπλόκου Francis Underwood στη σειρά “House of Cards“, ίσως ο ιδανικότερος ρόλος για αυτόν. 

Αναμφίβολα, όμως, ο καλύτερος ρόλος στην καριέρα του παραμένει αυτός στο “American Beauty” -κι όχι επειδή κέρδισε το Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου. Στο αριστούργημα του Sam Mendes που εντυπωσίασε Ακαδημία και κοινό το 1999, ο Kevin Spacey δεν είναι απλώς το κεντρικό πρόσωπο, αλλά αυτός που σηκώνει όλο το βάρος της ταινίας στους ώμους του. Αυτό φυσικά ισχύει για όλους τους εκάστοτε πρωταγωνιστές ταινιών, αλλά στην προκειμένη περίπτωση όλα ξεκινούν από τον ήρωα, τον Lester Burnham και με αυτόν σχετίζονται. 

Ο Lester Burnham, λοιπόν, έχει πάθει κρίση μέσης ηλικίας. Μισεί τη δουλειά του, έχει απομακρυνθεί από τη γυναίκα του και έχει ερωτευτεί τη φίλη της κόρης του. Ο έρωτας αυτός θα τον αφυπνίσει και θα τον κινητοποιήσει ώστε να βελτιώσει τη ζωή του και τον εαυτό του, να ξεφύγει από ό,τι τον δυσαρεστεί και να γίνει ευτυχισμένος. Υπαρξιακά ζητήματα όπως: τι είναι ευτυχία; τι είναι ομορφιά; τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους; γιατί δεν προσπαθούν οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι; μετουσιώνονται κινηματογραφικά με τη μεγαλειώδη ερμηνεία του Spacey. 

Ο ήρωας του Spacey στο “American Beauty” είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, που φλερτάρει με την έννοια του loser και η ερμηνεία του ποντάρει ακριβώς σε αυτό: να υποδυθεί με αφοπλιστικό τρόπο τον πιο συνηθισμένο άνθρωπο, ώστε να ταυτιστούμε μαζί του. Δεν δείχνει καμία κακία, καμία πονηριά, καμία σκοτεινή πλευρά, χαρακτηριστικά που έχουμε συνηθίσει σε άλλους του ρόλους.

Ο Lester, όμως, αρχίζει να μεταμορφώνεται αναζητώντας την ευτυχία. Και έτσι βλέπουμε τον Spacey να λάμπει, να αποκτά αυτοπεποίθηση, θάρρος, σεξαπίλ, τρέλα, και να γίνεται άλλοτε σαγηνευτικός, άλλοτε επαναστάτης, άλλοτε κυνικός, διατηρώντας πάντα το χαμόγελο και την ηρεμία του. Αν ο ρόλος του Lester στο “American Beauty” είχε ερμηνευτικές εξάρσεις και μεταπηδούσε από τη μία ψυχολογική κατάσταση στην άλλη, ο ήρωας θα βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το αρμονικό και τέλεια ταξινομημένο σύμπαν του Sam Mendes. Το γεγονός ότι ο Kevin Spacey κατόρθωσε να προσδώσει μια εσωτερική δύναμη στο ρόλο, προβάλλοντας τη στωικότητα και την αποστειρωμένη ηρεμία που χαρακτηρίζει και όλη την ταινία, έκανε τη διαφορά. Και ίσως φαίνεται να απουσιάζει το υποκριτικό ταπεραμέντο του, όπως το έχουμε συνηθίσει σε άλλες ταινίες, στην πραγματικότητα, όμως, είναι ο πιο δύσκολος ρόλος και η πιο βαθιά ερμηνεία της καριέρας του.