Serial Killers

Παρακολουθήσαμε τον σχεδόν δίωρης διάρκειας πιλότο του “Vinyl” και μόνο καλά λόγια έχουμε να πουμε. Σίγουρα, πρόκειται για μια σειρά που θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον και αξίζει τον χρόνο μας. 

Τι είναι λοιπόν το “Vinyl”; Πολλά πράγματα. Θυμίζει “Mad Men” με μπόλικο rock ‘n’ roll. Κυριαρχεί το πνεύμα του ξέφρενου πάρτυ και της ακολασίας αλά «Λύκος της Γουόλ Στριτ». Σφύζει από μουσική και ένταση, μελωδίες νοσταλγικές και ξεσηκωτικές κιθάρες που θα σας κάνουν να πεταχτείτε από τον καναπέ σας. Είναι αλήτικο, τσαχπίνικο και βρώμικο. Ταυτόχρονα, στιλάτο, σοφιστικέ και γυαλισμένο. Αποτελεί ένα rock ‘n’ roll δράμα εποχής που δεν στέκεται στο παρελθόν, αλλά κλείνει το μάτι στο παρόν και κοιτάζει με θάρρος το μέλλον. Περιλαμβάνει κομμάτια – ύμνους που σημάδεψαν γενιές και γενιές. Παρακολουθεί τις αδηφάγες δισκογραφικές εταιρίες και τα τσαλίμια των μάνατζερ. Ακολουθεί το όνειρο των άσημων καλλιτεχνών που διψούν για τη μουσική και έχουν χεσμένο το χρήμα. Εστιάζει στον Αμερικανό οικογενειάρχη που προσπαθεί να κρατήσει ισόποση τη ζυγαριά ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια. Οι παραπάνω εικόνες παραμένουν αμετάβλητες στο χρόνο. Το “Vinyl” μιλά για το τότε και ο θεατής βλέπει το σήμερα. 

Αυτό που αποτελεί μοναδικό κομμάτι της εποχής και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το βιώσουμε, είναι το κλίμα, η ατμόσφαιρα, οι ήχοι, οι μυρωδιές. Παρόλ’ αυτά, το “Vinyl” προσπαθεί και κατορθώνει, στο βαθμό που είναι εφικτό, να μας δώσει την απαραίτητη τζούρα rock ‘n' roll πόρωσης. Να μεταφέρει το συναίσθημα του να βλέπουμε live τους New York Dolls, να κυνηγάμε τον Robert Plant για αυτόγραφο, να ανακαλύπτουμε τον επόμενο Iggy Pop. Μην έχετε αυταπάτες. Αν βρισκόταν κάποιος άλλος στο τιμόνι του “Vinyl”, θα μπορούσε πολύ εύκολα να αποδειχτεί λίγος για το συγκεκριμένο εγχείρημα. Οι Scorsese και Jagger γνωρίζουν από πρώτο χέρι τη συγκεκριμένη εποχή, τα ωραία και τα ευτράπελα, τους πόθους και τα όνειρα των ανθρώπων τότε. Η συμβολή τους είναι καθοριστική και η σειρά χρωστάει την επιτυχία της σε αυτούς. Γιατί; Μα, επειδή η ατμόσφαιρα σε πείθει. Κυριαρχεί ένα συναίσθημα αναμειγμένο με ιδρώτα, σκόνη με αίμα, κόκα με rock ‘n roll και μπόλικη, γνήσια, ανόθευτη αγάπη. Το “Vinyl” είναι η ερωτική επιστολή των δημιουργών του στη δεκαετία που τους επηρέασε καθοριστικά και άλλαξε τα πάντα γύρω τους. 

Αντιλαμβάνεστε ότι η στήλη γουστάρει φουλ το πνεύμα της συγκεκριμένης σειράς και πορώθηκε άσχημα με τον πιλότο της. Οφείλουμε, όμως, να σημειώσουμε κάτι σημαντικό. Το ότι γράφουμε τα καλύτερα για τον πιλότο, δεν σημαίνει ότι στο τέλος της σεζόν θα συνεχίσουμε να έχουμε την ίδια άποψη. Ευχή μας είναι το “Vinyl” να ακολουθήσει την ίδια επιτυχημένη πορεία. Υπάρχουν όμως παγίδες στη συνέχεια του δρόμου που πρέπει να αποφύγει, αν θέλει να παραμείνει εκρηκτικό και φρέσκο. Προς το παρόν, σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Σε λίγους μήνες θα επιστρέψουμε με κείμενο που θα εκφράζουμε την ολοκληρωμένη μας άποψη.