Serial Killers

Ντορν. Το φετινό στόρυ του Τζέιμι που αφορά την ανάκτηση της Μυρσέλα ολοκληρώνεται. Αναλογιστείτε τι είδαμε σε αυτή τη σεζόν. Ο Βασιλοκτόνος πηγαίνει στην καρδιά του βασιλείου των Μάρτελ για να πάρει πίσω τη Μυρσέλα. Στην προσπάθειά του αυτή συλλαμβάνεται. Ύστερα, σαν να μην έγινε τίποτα από όλα αυτά, ο πρίγκηπας Ντόραν τον συγχωρεί και τον αφήνει να επιστρέψει στην πρωτεύουσα με την ανηψιά/κόρη του. Αφάνταστα αδύναμο storyline, σε σημείο που αναρωτιόμαστε, αν όλο αυτό που βλέπαμε στη διάρκεια της σεζόν είχε νόημα. Στον κόσμο του “GoT” δεν χωράνε τέτοιες διευκολύνσεις. Αποτελεί βάναυσο και εκδικητικό σύμπαν που οι πράξεις του καθενός πληρώνονται. Αυτό μας το έχει δώσει η σειρά να το καταλάβουμε και με το παραπάνω. Αυτό που έκανε ο Τζέιμι υπό νορμάλ “Game of Thrones” συνθήκες θα είχε τιμωρηθεί. Αλλά ας λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ο Ντόραν Μάρτελ θέλει να κρατήσει τις ισορροπίες, οπότε δεν αγγίζει ούτε τρίχα απ’ το ξανθό κεφάλι του Λάννιστερ. Το πώς τη γλιτώνει ο Μπρον είναι που σε αφήνει άφωνο. Η σκηνή χτίζεται και ακούς ότι θα ελευθερωθεί υπό έναν όρο. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, αν ο Ντόραν θα απαιτήσει να μείνει ο ιππότης στο Ντορν ή αν θα του αναθέσει κάποια αποστολή, ώστε να ξεπληρώσει τη βιαιότητα προς τον αγαπητικό της Μυρσέλα και τον βλέπεις να τρώει μια μπουνιά στη μούρη. Παιδιάστικα, αστεία πράγματα που δεν έχουν σχέση με τη σειρά. 

Μπράαβος. Η φετινή ιστορία της Άρυα έπρεπε να κλείσει σε αυτό το επεισόδιο. Θα σας πούμε το λόγο που αυτό δεν συνέβη. Συναντά τον Μέρυν Τραντ. Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Και γιατί η Άρυα, όταν προσεύχεται λέει το όνομά του και θέλει να τον καθαρίσει; Λογικά, κάτι τέτοιο αναρωτηθήκατε, όσοι είδατε το επεισόδιο. Αν θυμάστε ποιος είναι και γιατί η Άρυα θέλει να τον φάει, ειλικρινά σας δίνουμε χίλια μπράβο. Εμείς μιλήσαμε με αρκετούς φανς της σειράς, είτε έχουν διαβάσει τα βιβλία είτε όχι. Η συντριπτική πλειοψηφία μας είπε ότι δεν θυμάται τον λόγο που η μικρή τον έχει βάλει στο μάτι. Δεν χρειάζεται να θυμάστε τον λόγο που θέλει να τον σκοτώσει. Η Άρυα είναι μόνη στο Μπράαβος. Δεν υπάρχει κάποιο πρόσωπο γύρω της, ώστε να ανοίξει διάλογο και έμμεσα να θυμηθεί ο θεατής τα δεινά που της προκάλεσε ο τύπος. Οπότε οι δημιουργοί κάνουν το εξής απλό. Τον βάζουν σε ένα μπορντέλο να αναζητά το μικρότερο κορίτσι. Ο τύπος είναι ξεκάθαρα ένας σιχαμένος παιδόφιλος. Ο θεατής δεν τον γουστάρει καθόλου, οπότε και μόνο με αυτό που είδε, θα νιώσει ικανοποιημένος (ότ)αν η Άρυα τον ξεπαστρέψει. Έτσι, λοιπόν, η ιστορία της δεν ολοκληρώθηκε. Δεν αναμετρήθηκε με τον Τραντ, επειδή ο κόσμος δεν θυμάται γι’ αυτόν και επειδή για να αναμετρηθεί έπρεπε πρώτα να μας δείξουν πόσο αρχίδι είναι.

Μηρήν. Το κομμάτι του επεισοδίου που άρεσε σχεδόν σε όλους. Εμάς δεν μας άρεσε, γιατί είναι γεμάτο κραυγαλέα κενά που χαλάνε το όποιο ωραίο κλίμα πάει να δημιουργηθεί. Είσαι λοιπόν η Νταινέρυς και πας σε μια τεράστια αρένα να παρακολουθήσεις τους αγώνες. Πριν 2 σεζόν ο στρατός σου γέμιζε την οθόνη μας. Τώρα, αποφασίζεις να πας στην αρένα και έχεις μόνο 20 Άσπιλους μαζί σου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο γάμος με τον Χίζνταρ κατεύνασε τους Γιούς της Άρπυιας, πώς επιλέγεις να κλειστείς σε μια αρένα, όπου οι μισοί δεν γουστάρουν τη βασιλεία σου και παίρνεις τόσο λίγους στρατιώτες μαζί; «Εντάξει μωρέ, αυτό σας πείραξε;» ακούμε κάποιους να λένε. Συνεχίζουμε λοιπόν. Η Άρπυια κάνει την εμφάνισή της (περίπου 100 άτομα με χρυσές μάσκες που κανείς δεν είχε αντιληφθεί) και πάνω στον χαμό σκοτώνουν τον Χίζνταρ. Παράνοια. Η Ντάνυ τον παντρεύτηκε για να κατευνάσει την Άρπυια, ο τύπος εξυπηρετεί συμφέροντα Άρπυιας και εκείνοι τον σκοτώνουν. Επίσης, παράνοια μεγαλύτερη. Οι συγκεκριμένοι τύποι με τις χρυσές μάσκες θέλουν νεκρή τη Ντάνυ για να ελευθερώσουν τον λαό απ’ τα δεσμά της. Πώς στο διάολο γίνεται να σφάζουν τον ίδιο λαό για τον οποίο υποτίθεται ότι πολεμάνε; Ώσπου οδηγούμαστε στο φιάσκο, τη στιγμή που βάλαμε τα γέλια. Η Ντάνυ με 20 δικούς της περικυκλωμένη από τους Γιούς της Άρπυιας. Αντί, λοιπόν, αυτοί να ορμήσουν και να σκοτώσουν τους πάντες, επιτίθενται ένας-ένας, αργά, με το πάσο τους και βεβαίως πεθαίνουν. Αν δεν εμφανιζόταν ο δράκος και συνέχιζαν αυτή τη γελοία επίθεση, ο Ναχάρις θα τους είχε σκοτώσει όλους μόνος του. Ο δράκος λοιπόν σκάει. Δεν ξέρουμε, αν μας μπέρδεψε το μακρινό πλάνο στη σκηνή της εφόδου του, αλλά μας φάνηκε μικρότερος από το φοβερό και τρομερό πλάσμα που είδαμε στο 2ο επεισόδιο. Μικρή σημασία έχει αυτό. Επικρατεί μάχη λοιπόν και η Ντάνυ τον καβαλάει και φεύγει. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα, γιατί έγινε αυτό. Έφυγε για να γλιτώσει από την επίθεση; Αν ισχύει αυτό, τότε όσοι δικοί της έμειναν κάτω στην αρένα, στο επόμενο επεισόδιο πρέπει να σφαγιαστούν όλοι. Έφυγε, ενώ η Άρπυια είχε ήδη ηττηθεί; Τότε δεν υπάρχει κανένας γαμημένος λόγος να φύγει. Γενικά, ένα σεναριακό μπάχαλο και μια σκηνοθεσία μπερδεμένη. Κρίμα, γιατί θα μπορούσε να αφήσει ιστορία το σκηνικό στην αρένα. 

Πάμε λοιπόν στο γεγονός του επεισοδίου, το οποίο είναι ο «θάνατος» του Στάννις. Μη γελιέστε. Μπορεί να έκαψε τη Σηρήν και όλοι να σιχτιρίσαμε για το τραγικό τέλος του κοριτσιού, αλλά η πράξη αυτή εξυπηρετεί τη δολοφονία του χαρακτήρα «Στάννις». Τραγική, κάφρικη επιλογή. Με διαφορά, η χειρότερη στιγμή της σειράς μέχρι σήμερα. Το κάψιμο της Σηρήν είναι αδικαιολόγητο. Δεν υποστηρίζεται από πουθενά. Νιώθουμε ότι η σειρά έφερε επίτηδες κοντά αυτούς τους 2 χαρακτήρες, μόνο και μόνο για να κάνει αυτή την επιλογή και να μας γαμήσει την ψυχή χωρίς λόγο. Θρηνούμε για τη μικρή, αποστρεφόμαστε τον Στάννις. Ο τελευταίος είναι επίσημα ένα σκατόψυχο, εγωιστικό υπανθρωποειδές, που έκαψε την κόρη του για να επικρατήσει στη μάχη του θρόνου. Άσε που μπορεί να την έχει κάψει για το τίποτα. Υποτίθεται ότι το έκανε για να λιώσουν οι πάγοι (!) και να ξεκολλήσει από εκεί ο ταλαιπωρημένος του στρατός. Ποιος του εγγυάται ότι θα πάρει τη μάχη με τους Μπόλτον; Αντιλαμβάνεστε πόσο φτηνό έχει γίνει το “Game of Thrones”; Ποιος ο λόγος να ξεφτιλίσουν έτσι έναν κατά τεκμήριο συμπαθή χαρακτήρα; Το πρόβλημα δεν αφορά τόσο την όποια (σημαντική, εν προκειμένω) παρέκκλιση από τα βιβλία, αλλά το διαζύγιο της εν λόγω σκηνής από τη λογική. Έστω, ότι ο Στάννις είναι ένας φανατικός που έχει μαγευτεί από την Κόκκινη Ιέρεια και τον Κύριο του Φωτός που αυτή κομίζει στα Εφτά Ρηγάτα, ώστε να σέρνεται πίσω της. Ας δεχτούμε ότι θα έφτανε ο φονταμενταλισμός του στο σημείο να κάψει ζωντανή την κόρη του, κι ας μας έχει δείξει η σειρά η ίδια ότι δεν είναι μαριονέτα της Ιέρειας, αλλά σταδιακά πήρε τις αποστάσεις του από αυτήν, μη διστάζοντας να την επαναφέρει στη θέση της, όταν θεωρούσε ότι υπερέβαινε τα όρια. Ο μόνος λόγος για να δικαιολογηθεί η πράξη είναι κάποιου είδους κυνισμός ή «μακιαβελισμός»: σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, ο Στάννις θέλει τον θρόνο πάση θυσία και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να πετύχει τον σκοπό του. Αλλά έχουν έτσι τα πράγματα; Πέρα από τα σκηνικά στα βιβλία, όπου ο επίδοξος Βασιλιάς ξεκαθαρίζει στους άντρες του ότι, σε περίπτωση θανάτου του, θα πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα, ώστε να καθίσει στον θρόνο η κορούλα του που το δικαιούται… Πέρα από αυτά, ακόμη και στη σειρά είναι εμφανές ότι ο Στάννις δεν είναι φιλόδοξος, πόσο μάλλον ματαιόδοξος. Είναι ένας άτεγκτος ηθικολόγος ή μάλλον «εθικολόγος», που φέρει ως βάρος το δικαίωμά του επί του θρόνου. Ας υποθέσουμε, τώρα, ότι κατορθώνει να επιτύχει τους στόχους του και να καθίσει μια μέρα θριαμβευτής στον σιδηρούν θρόνο. Έστω, ότι, την ημέρα της εορταστικής υποδοχής του στο Κινγκς Λάντινγκ, γλιστράει στα σκαλιά και σπάει τη λεκάνη του ή πεθαίνει από αλλεργική αντίδραση στα βασιλικά αγριογούρουνα που του σερβίρουν. Ποιός θα συνεχίσει τη γραμμή του αίματός του, τη στιγμή που σκότωσε τη μοναδική νόμιμη διάδοχό του και όταν όλοι οι συγγενείς του είναι νεκροί; Προσέξτε, δεν στεκόμαστε στο ότι φαίνεται να αγαπούσε την κόρη του και έκανε το παν για να τη σώσει από την αρρώστια στο παρελθόν, παρά εξετάζουμε τις λογικές συνεπαγωγές των πράξεών του με κριτήρια εμμενή ως προς την κοσμοθεωρία του. Υπό το πρίσμα του χρόνου, ο Στάννις έχει εγκληματήσει και οφείλει να καταδικασθεί εις θάνατον, με βάση το ίδιο το σκεπτικό του, καθότι μόλις σκότωσε (!!) τη μελλοντική βασίλισσα. Και γιατί; Για να βελτιστοποιήσει τις πιθανότητες να έρθει εγγύτερα η ώρα της στέψης του (άρα και της δικής της, δυνατότητα την οποία ταυτόχρονα ακύρωσε). Η τυπική περιγραφή του Στάννις -σε βιβλία ή σειρά, διαλέξτε ό,τι θέλετε- τον θέλει να είναι σκληρός, αλλά δίκαιος. Ουδέποτε αφήνεται να εννοηθεί ότι είναι μεγαλομανής, ασυνεπής, κοντόθωρος, φερέφωνο και ηλίθιος. Κατά τη γνώμη μας, καλύτερα να τον είχε γδάρει ο Μπόλτον ζωντανό, πιο έντιμο κι αρμόζον θα ήταν να έπεφτε στη μάχη. 

Ευχόμαστε πραγματικά με κάποιο μαγικό τρόπο οι δημιουργοί να κάψουν το σενάριο. Να διαγράψουν αυτή τη σεζόν. Να πουν: «Σόρυ παιδιά, κάναμε μαλακία φέτος. Κρατάμε μόνο το επεισόδιο 8. Του χρόνου πάμε πάλι απ’ την αρχή την 5η σεζόν, ώστε να την κάνουμε καλά». Επειδή αυτό όμως είναι όνειρο θερινής νυκτός, θα ακολουθήσουμε έναν απ’ τους δυο δρόμους. Ή θα δίνουμε συνεχώς τόπο στην οργή και θα πορευόμαστε αναγκαστικά μαζί τους σιχτιρίζοντας ή θα κόψουμε τη σειρά, επειδή δεν σέβεται ούτε τους χαρακτήρες της, ούτε τους θεατές της, ούτε καν τον ίδιο τον εαυτό της.