Τρείς ελληνικές ταινίες που πρέπει να δεις πριν τελειώσει το καλοκαίρι
«Όλα είναι δρόμος», του Παντελή Βούλγαρη
Το Όλα είναι δρόμος είναι, κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη ταινία του Βούλγαρη. Αποτελείται από τρεις ανεξάρτητες ιστορίες και όλες διαδραματίζονται σε κάποιο μέρος της Β. Ελλάδας.
Το θέμα και των τριών ιστοριών είναι κατά κάποιο τρόπο κοινό. Ο πόνος, για διαφορετικό λόγο κάθε φορά, που συναντά κάθε άνθρωπος στον μακρύ δρόμο της ζωής. Παρ’ oλ’ αυτά, το κάθε κομμάτι αυτής της ταινίας, θα μπορούσε άνετα να σταθεί και μόνο του σαν μια ανεξάρτητη ταινία καθώς οι ιστορίες είναι αυτοτελείς.
Οι ιστορίες που αφηγείται ο Βούλγαρης στην ταινία είναι το «Xαρώνειο Νόμισμα», «H Τελευταία Νανόχηνα» και το «Βιετνάμ». Στο πρώτο μέρος, παρακολουθούμε το δράμα ενός πατέρα, εξαιτίας της αυτοκτονίας του γιου του, με φόντο μια αρχαιολογική ανασκαφή.
Στο δεύτερο μέρος, ακολουθούμε τέσσερις φυσιολάτρες, που συναντιούνται με σκοπό την ανίχνευση της τελευταίας νανόχηνας στον Έβρο. Ο οδηγός τους, εκδικείται τον κυνηγό που την σκοτώνει.
Τέλος, το τρίτο μέρος είναι μάλλον και το πιο επικό, το πιο cult και ατμοσφαιρικό της ταινίας. Σίγουρα αυτό θα είναι το κομμάτι που θα βλέπετε ξανά και ξανά. Η τελευταία συγκλονιστική σκηνή με τη μπουλντόζα να γκρεμίζει το σκυλάδικο και ο εκπληκτικός Γιώργος Αρμένης να χορεύει ζεϊμπέκικο φορώντας τη φλεγόμενη του καμπαρντίνα, είναι από τις πιο ποιητικές σκηνές που έχω δει ποτέ.
«Ας περιμένουν οι γυναίκες», του Σταύρου Τσιώλη
Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Αργύρης Μπακιρτζής. Οι τρεις πρωταγωνιστές της ταινίας είναι εγγύηση από μόνοι τους. Απίστευτοι αυτοσχεδιασμοί, κομπάρσοι που παίζουν άψογα το ρόλο τους και όλη η νοοτροπία της δεκαετίας του 90΄, μαζεμένη σε μια μόνο ταινία.
Ο Πάνος και ο Μιχάλης ξεκινούν τέλος Ιούλη ένα ταξίδι για να βρουν τις οικογένειες τους που παραθερίζουν στη Θάσο. Παρέα τους έχουν τον φίλο τους τον Αντώνη, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και Πελοποννήσιος. Στη διαδρομή, κάπου κοντά στη λίμνη Βόλβη, μια τυχαία συνάντηση κάνει τον Πάνο να ερωτευτεί παράφορα, με αποτέλεσμα να σταματήσουν στη μέση του πουθενά. Ο Αντώνης πηγαίνει να τους μαζέψει και τότε αρχίζει μια όμορφη περιπέτεια γεμάτη ευτράπελα. Οι ατάκες των πρωταγωνιστών έχουν γράψει ιστορία και θα σας μείνουν αξέχαστες.
Φτηνά Τσιγάρα του Ρένου Χαραλαμπίδη
Θα μπορούσα να γράψω ένα άρθρο μόνο και μόνο για αυτή την ταινία – ποίημα.
Η απόλυτη καλοκαιρινή ερωτική ιστορία, με σκηνικό την άδεια αυγουστιάτικη Αθήνα. Ο Νίκος, 30αρης, άνεργος καλλιτέχνης, αναζητά την περιπέτεια, γνωρίζει περίεργους σκοτεινούς τύπους, και ψάχνει για τον απόλυτο έρωτα. Τον βρίσκει στα μάτια της Σοφίας, μιας 25χρονης στυλίστριας, που γνωρίζει τυχαία σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, κάτω από την Ακρόπολη. Η περιπλάνηση τους στη νυχτερινή μαγευτική Αθήνα, θα τους φέρει πιο κοντά, με τον πιο ρομαντικό τρόπο.
Σημαντικό κομμάτι της ταινίας είναι και οι δευτερεύουσες ιστορίες που εμφανίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με πρωταγωνιστές τον Κώστα Τσάκωνα, τον Μιχάλη Ιατρόπουλο και τον Άλκη Παναγιωτίδη.
Αυτό που πραγματικά όμως την καθιστά αριστουργηματική και ίσως την πιο αγαπημένη μου ελληνική ταινία, είναι η υπέροχη φωτογραφία του Ρένου Χαραλαμπίδη και τα φοβερά σκηνικά που έχει επιλέξει για να αφηγηθεί την ιστορία του. Πουλιά και χρυσόψαρα μέσα σε ένα άδειο τρόλεϊ, υπόγειες στοές, γραφικά καφέ και ένας Άγιος Βασίλης μέσα στο κατακαλόκαιρο.
