In a Cinemanner of Speaking

and the “Best Picture goes to Ben Affleck's 'Argo'”… Μπορεί ο Affleck να μην ήταν καν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας αλλά η ταινία του, ) “Argo”, (και η πλούσια τριχοφυΐα του) κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, οπότε και έφυγε από την τελετή με το χρυσό αγαλματίδιο ανά χείρας και ένα ύφος βαθυστόχαστου φοιτητή στο πτυχίο που δεν θυμάται πόσα μαθήματα χρωστάει. Περίεργο δεν είναι να κερδίζει ένα φιλμ το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και ο σκηνοθέτης της να μην είναι ούτε καν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας; Θα μπορούσε να ονομαστεί «η περίπτωση Affleck» και ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη από άτομα που τους άρεσε η ταινία, (καλά δε θα πέσουμε και στα πόδια σας), αλλά ο Affleck δημιούργησε μια ταινία φτιαγμένη για Όσκαρ: ακαδημαϊκή, πολιτικά ορθή – προπαγανδιστική αμερικανιά για αρκετούς- καλές ερμηνείες και σάρωσε ό,τι βραβείο υπάρχει. Στη σκηνοθεσία μάλλον για την ώρα δεν μπορεί να κάνει το κατιτίς παραπάνω… Ακόμα και ο Tarantino, που συγκαταλέγεται στους καλύτερους σκηνοθέτες, δεν ήταν υποψήφιος… (κλαίνε γάτες και σκυλιά στους δρόμους).

Πέραν τούτου, το αποτέλεσμα ήταν και το αναμενόμενο αλλά όχι το επιθυμητό για πολλούς σινεφίλ… Συγκλονισμένος και λίγο πριν αρχίσει να δακρύζει ο Ben Affleck δήλωσε: «Ημουν εδώ, μπροστά σε όλους εσάς πριν από 15 χρόνια (είχε πάρει το Οσκαρ Σεναρίου για το «Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ») και δεν είχα ιδέα τι έκανα. (φαίνεται στο βλέμμα σου καλέ). Ήμουν απλά ένα παιδί. (Ε, όχι και παιδί, ολόκληρος μαντράχαλος). Και έφυγα και ποτέ δεν πίστεψα ότι θα επέστρεφα εδώ». (Γιατί, εμείς το πιστεύαμε;) Το “Argo” κέρδισε, όπως αναμενόταν, το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, όπως επίσης και τα Όσκαρ Μοντάζ και Διασκευασμένου Σεναρίου, και παραλίγο καφετζή, αν υπήρχε, αλλά και οι λοιπές βραβεύσεις ήταν και οι πλέον αναμενόμενες… αφού τα αποτελέσματα της 85ης απονομής Όσκαρ ήταν ιστορικά ίσως τα πιο προβλέψιμα.

Συνολικά, τέσσερα Όσκαρ κέρδισε το “Life of Pi” (Οπτικών Εφέ, Καλύτερης Μουσικής, Φωτογραφίας, Σκηνοθεσίας)… Ομολογουμένως ήταν μία ταινία που άξιζε να κερδίσει βραβείο, ίσως όχι τόσο καλή ώστε να κερδίσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας αλλά σε μεταφέρει σε άλλη πραγματικότητα, έχεις τη χαρά ή τη λύπη να βλέπεις μια ψηφιακά πανέμορφη τίγρη, είπαμε είναι ψηφιακή… είχε πανέμορφη φωτογραφία και ήταν το πλέον αλληγορικό παραμύθι που πραγματεύεται τη σημασία του Θεού και της θρησκείας για τους ουκ ολίγους που αμφιταλαντεύονται στο θέμα αυτό… πόσο μάλλον στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε.

Το βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου απονεμήθηκε στον Daniel Day Lewis για το “Lincoln”, όντας ο πρώτος ηθοποιός που έχει κερδίσει τρία Όσκαρ σε αυτή την κατηγορία. Το πρώτο το κέρδισε το 1990 για την ταινία “Μy Left Foot” ενώ το δεύτερο το 2007 για το “Will be Blood”. Ο Day Lewis δήλωσε: «Ούτε κι εγώ ξέρω πως συνέβη αυτό. Αυτό που ξέρω, είναι πως στη ζωή μου, έχω υπάρξει πολύ πιο τυχερός απ΄όσο μου αναλογεί». Ειπώθηκε μεταξύ άλλων ότι “δεν έπαιξε τον Λίνκολν αλλά ήταν ο Λίνκολν”. Χαρακτηριστικό στοιχείο geek-glamour τα πατομπούκαλα της ευειδούς συζύγου του. Το “Lincoln” κέρδισε επίσης και το Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.

Το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου κέρδισε ο Christoph Waltz για το “Django Unchained “, δεύτερη φορά νικητής στην ίδια κατηγορία σε ταινία του Tarantino. To “Django Unchained” κέρδισε επίσης το Όσκαρ καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου κατατροπώνοντας το βασικό του πολέμιο, το “Amour” του Michael Haneke που ευλόγως κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και κατά τη γνώμη μας άξιζε να κερδίσει περισσότερα βραβεία, ως μια άκρως καθηλωτική ταινία, αλλά το βάθος όταν δεν είναι σε ντεκολτέ ή πλάτη, τρομάζει την Ακαδημία.

Το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου κέρδισε η Jennifer Lawrence στο “Silver Linings Playbook”, η οποία συγκινημένη από την επιτυχία της και παραπατώντας μέσα στα τρία νυφικά που φορούσε παραπάτησε και μπλαστρώθηκε στις σκάλες όπως ανέβαινε για να παραλάβει το αγαλματίδιό της. Πάντως ανέβηκε, έστω και έρποντας. Φαίνεται πως η Lawrence ενσαρκώνει ίσως το “the next big thing” του Hollywood, αφού οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών στο “Amour” και στο “Zero dark thirty” είναι για πολλούς βαθύτερες και πιο συναρπαστικές.

Το Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο “Les Miserables” κέρδισε προβλεπόμενα η Anne Hathaway, η όποια ξεσπώντας σε κλάματα είπε ότι ονειρευόταν τη στιγμή αυτή και λέγεται ότι έχασε δώδεκα κιλά τρώγοντας πλιγούρι βρώμης (χαρά στο κουράγιο της, και κρίμα στο μαλλί της). To φιλμ “Les Miserables” κέρδισε τρία Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, Ηχητικού Μιξάζ και Μέικ Απ.

Κάτι πρωτόγνωρο ή καλύτερα σπάνιο ήταν το γεγονός ότι αμφότερα το “Zero dark thirty” και το “Skyfall” έφεραν ισοπαλία στο Όσκαρ Μοντάζ Ηχητικών Εφέ και κέρδισαν και τα δυο από ένα χρυσό αγαλματίδιο, γεγονός που έχει ξανασυμβεί μόνο 3 φορές ακόμα. Το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού κέρδισε το “Skyfall” επίσης… Τυχαίο το γεγονός ότι η Adele το τραγούδησε λίγο νωρίτερα; Θυμάστε πως ήταν όταν πρωτοεμφανίστηκε; σαν τη θειά της την Sue που παράτησε την κομμωτική για να γίνει οδηγός νταλίκας… Θαύματα κάνει το στάιλινγκ!

Από εκεί και πέρα ουδέν σχόλιο (περίπου) για τα περαιτέρω:

• Όσκαρ «Kαλύτερης ταινία κινουμένων σχεδίων» (“Animated Feature Film”) κέρδισε το “Brave” της Pixar (27ο οσκαρ για την Pixar) (Βαθειά χασμουρητά)
• Όσκαρ «Eνδυματολογίας» ( “Costume Design”) κέρδισε η “Anna Karenina” (καλό αν αντέχετε να βλέπετε για τρείς ώρες γκρό πλαν τη μούτσκα της Knightley σημαιοστολισμένη με εκφράσεις αμφιβολίας και τύψεων).
• Όσκαρ «Μικρού μήκους animation» (“Short Film Animated”) κέρδισε το “Paperman”
• Όσκαρ «Καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους» (“Documentary Short”) κέρδισε το “Inocente”
• Όσκαρ «Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους» κέρδισε το “Curfew”
• Όσκαρ «Καλύτερου Ντοκιμαντέρ» (“Documentary Feature”) κέρδισε το “Searching for Sugar Man”

Πολλοί λένε ότι τα Όσκαρ όπως και οι λοιπές παρόμοιες τελετές βραβεύσεων είναι απλώς θέμα μάρκετινγκ. Άλλοι πάλι τις θεωρούν παρωδία… Εκεί που συγχύζεσαι όμως είναι στο γεγονός ότι κάθεσαι να δεις την απονομή και ανά δέκα λεπτά διακόπτεται για διαφημιστικό διάλειμμα. Τα συμπεράσματα δικά σας. Σε όποιο σημείο βαρεθείτε να παρακολουθείτε τα δρώμενα επί σκηνής, πάντως, προσηλωθείτε στα πρόσωπα όσων δεν κέρδισαν κατά τη στιγμή της βράβευσης εκείνων που κέρδισαν. Πρόκειται περί σεμιναρίου υποκριτικής επιπέδου master class.