Βιβλιοθήκη

Όταν μια σειρά από αυτοκτονίες–δολοφονίες που μοιάζουν να υποκινούνται από τον Μπρέιντι Χάρτσφιλντ, τον επονομαζόμενο δολοφόνο με τη Μερσέντες, αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα, ο ντετέκτιβ Μπιλ Χότζες και η Χόλι Γκίμπνι αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση. Ο Μπρέιντι, όμως, νοσηλεύεται σε μια νευρολογική κλινική εδώ και πέντε χρόνια, χωρίς να έχει επαφή με το περιβάλλον. Μπορεί, λοιπόν, να κρύβεται αυτός πίσω από όλα όσα συμβαίνουν; Μήπως έχει «ξυπνήσει» κάτι πέρα από τη λογική και την πραγματικότητα; Κάτι εκδικητικό που δεν θα ησυχάσει αν δεν τους παρασύρει όλους στο χάος;

Ο Stephen King επανέρχεται δυναμικά στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του κύριου Μερσέντες με τίτλο «Τέλος βάρδιας»· μιας βάρδιας τόσο κυριολεκτικής όσο και μεταφορικής. Ο συγγραφέας κλείνει όχι μόνο την υπόθεση του Μπρέιντι Χάρτσφλιντ αλλά και τις προσωπικές υποθέσεις των πρωταγωνιστών του, οδηγώντας στην λύτρωση, όχι μόνο εκείνους, αλλά και τον αναγνώστη που έχει αναπτύξει μια αίσθηση οικειότητας και ταύτισης μαζί τους. Οι ήρωες του King δένουν αρμονικά μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονται. Άνθρωποι εκκεντρικοί, μοναχικοί, καθημερινοί, άνθρωποι outsider, ο Μπιλ Χότζες, η Χόλι Γκίμπνι και ο Τζερόμ Ρόμπινσον παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από την θαυματουργή πένα του King: χαρακτήρες ατελείς, χαρακτήρες φθαρμένοι, χαρακτήρες που χαράσσονται στη μνήμη μας, που δεν τους ξεχνάμε, κι αναρωτιόμαστε το πώς θα ήταν η ζωή τους, αν υπήρχαν στην πραγματικότητα.

Στο βιβλίο, ξεχωρίζουν, όμως, και οι προσωπικότητες των θυμάτων που γίνονται έρμαιο στις ψυχωτικές τάσεις του δολοφόνου. Άνθρωποι μοναχικοί, άνθρωποι «διαφορετικοί», άνθρωποι ξεχωριστοί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο· «All the lonely people», όπως αναφέρει σε κάποιο σημείο του βιβλίου, γίνονται στόχοι τις στιγμές που νιώθουν πιο ευάλωτοι, πιο μόνοι, κι αφήνουν τις πόρτες του μυαλού τους ανοιχτές, ώστε το κακό να εισχωρήσει και να τους οδηγήσει στη λήθη.

Πόσο ευάλωτοι μπορούμε να γίνουμε, άραγε, αν κάποιο παρανοϊκό μυαλό καταφέρει να εισβάλει στο δικό μας και ανασύρει τις πιο επικίνδυνες σκέψεις μας; Μπορεί να μας αναγκάσει να κάνουμε bullying στον ίδιο μας τον εαυτό με ολέθριες συνέπειες; Ο King, μέσα από μικρά, εύπεπτα κεφάλαια, και με πειστικές, αληθοφανείς περιγραφές και διαλόγους, κορυφώνει την αγωνία μας, εστιάζοντας σε κοινωνικές, εμφανισιακές, και σεξουαλικές ανισότητες· και στο πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι η ψυχική μας υγεία και να μην το έχει καταλάβει κανείς, ούτε καν εμείς οι ίδιοι, ενώ πραγματεύεται το ευαίσθητο θέμα των αυτοκτονιών, αναφέροντας μάλιστα τον πραγματικό αριθμό πρόληψης αυτοκτονιών στις ΗΠΑ.

Το «Τέλος βάρδιας» είναι ένα δυνατό βιβλίο που εξυμνεί τη φιλία, τη δύναμη που πηγάζει από μέσα μας, και δεν μας αφήνει να σωριαστούμε λιπόθυμοι ακόμα κι όταν το σώμα μας έχει καταρρεύσει, τον αγώνα για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές ακόμα κι αν πρέπει να θυσιάσουμε τη δική μας, και τη σημασία του να αγκαλιάσουμε το παρελθόν μας, και να συμφιλιωθούμε με τις απώλειές μας (ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να φτιάξουμε έναν μικρό κηπάκο σε ένα μνήμα) για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά.

Το τέλος της ιστορίας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση που συνοψίζει και τα τρία μέρη της τριλογίας. Ένας κύκλος που κλείνει, μια βάρδια που τελειώνει και μια νέα ζωή που αρχίζει μόνο όταν βάλεις μια τελεία στα πράγματα που πρέπει να αφήσεις οριστικά πίσω σου. Το «Τέλος βάρδιας» είναι ένα μυθιστόρημα που βιάζεσαι να το διαβάσεις για να μάθεις τι γίνεται στο τέλος, και ταυτόχρονα στεναχωριέσαι γιατί τελειώνει τόσο γρήγορα.

Η τρέλα και η λογική, το υπερφυσικό στοιχείο και η πραγματικότητα, το αστυνομικό μυθιστόρημα, η επιστημονική φαντασία και ο τρόμος συνυπάρχουν αρμονικά με ένα τρόπο που μόνο ο Stephen King μπορεί να καταφέρει. Στο «Τέλος βάρδιας» οι σκέψεις μας παρομοιάζονται με ροζ ψάρια που κολυμπούν στη θάλασσα του μυαλού μας· και τότε κάποιος έρχεται και ξεθάβει τις σκέψεις εκείνες που μας πληγώνουν και τις μεταμορφώνει σε καρχαρίες, έτοιμους να μας κατασπαράξουν.