Βιβλιοθήκη

Όλα ξεκίνησαν, όταν ο Lemmy, μόνιμος κάτοικος της Κόλασης, αποφάσισε να στείλει στη Γη, ένα μικρό, γκρι, γούνινο γατάκι. Και το γατάκι «προσγειώθηκε» σε ένα σπίτι. Και σε εκείνο το σπίτι, το αγάπησαν τόσο όσο θα μπορούσε ποτέ να το αγαπήσει κανείς. Η μαμά του άρχισε να εξιστορεί τις περιπέτειές του στην ομάδα του facebook, «Σατανισμός και γάτες» (Τι πιο λογικό άλλωστε, αφού όπως είπαμε το γατάκι, ονόματι Μαξ, ήρθε από την Κόλαση). Όσο όμως μεγάλωνε ο Μαξ, μεγάλωναν και οι ιστορίες του, μέχρι που έγιναν βιβλίο· ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ, με πινελιές συγκίνησης τόσο δυνατές, που καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να γελάει και να κλαίει ταυτόχρονα.

Με μεγάλες λοιπόν δόσεις έξυπνου χιούμορ, η συγγραφέας, γνωστή ως το Φυστίκι ΠουΚυλάει, διηγείται ιστορίες απολαυστικές με σατανισμένες κούκλες, σκυλιά που τρώνε σπετζοφάι και τα αφεντικά τους εισπνέουν τις… παρενέργειές του, λούτρινα αρκουδάκια που δεν είναι αυτό που φαίνονται, χελώνες που πρωταγωνιστούν σε ροζ ταινίες, ντόμπερμαν που πάσχουν από το σύνδρομο Μαξ και πολλές άλλες ξεκαρδιστικές περιπέτειες. O Μαξ, που πλέον είναι ένας ενήλικος, πανέμορφος γάτος, έχει μπει για τα καλά στη ζωή τους, και κάνει ότι μπορεί για να αποδείξει την σατανική καταγωγή του, χαρίζοντάς μας απολαυστικά στιγμιότυπα. Γκεστ εμφανίσεις κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας: η συγγραφέας, ο σύζυγος, η μικρή κόρη, ο παππούς, η Ζήνα το Μαλινουά-λυκόσκυλο, η Λούκι η μικρή γατούλα, και η φράου Ρίτα, γάτα Αγκύρας, όπως επίσης μερικοί γείτονες και… ένας παλιατζής.

Πέρα όμως από το χιούμορ που κυριαρχεί, η συγγραφέας μας δίνει μαθήματα ζωής: τι σημαίνει να μην τα παρατάς, τι σημαίνει να δίνεις ευκαιρίες· κυρίως δε, μας λέει πως όσο βαθιά κι αν έχεις πέσει μέσα σε ένα «λούκι», με λίγη ή πολλή προσπάθεια, θα καταφέρεις να βγεις έξω, κι αν είσαι ακόμα πιο τυχερός, θα έχεις μαζί σου και παρέα. Το Φυστίκι ΠουΚυλάει μας δείχνει τη σημασία του να αγαπάς τα ζώα, αλλά και τι σημαίνει να σε αγαπούν και αυτά. Μας μιλάει για τον «ανθρωπάκο» της, για τότε που της έδωσε το πολύτιμο χέρι βοήθειάς του, μεταμφιεσμένο σε πατουσάκι, και τη βοήθησε να αναδυθεί από την πιο βαθιά άβυσσο στην οποία είχε βουλιάξει. Έτσι, ο αναγνώστης, μέσα από το βιβλίο συνειδητοποιεί γι’ ακόμη μια φορά πως πολλές φορές τα ζώα είναι πιο άνθρωποι από τους ανθρώπους. Συνειδητοποιούμε πως οι πράξεις αυτών που τα κακοποιούν είναι κακουργήματα, γιατί οι ψυχές, είτε ανήκουν σε ανθρώπους είτε σε ζώα, είναι το ίδιο: ψυχές· και οι ψυχές που πεθαίνουν δεν φεύγουν ποτέ από δίπλα μας (γι’ αυτό και όσοι διαβάσατε, αλλά και όσοι θα διαβάσετε ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο, θα συμφωνήσετε ότι ήταν όντως ο Πίου).
Το εξώφυλλο του βιβλίου, η ποιότητα χαρτιού, τα σκίτσα, οι φωτογραφίες και η επιμέλεια του κειμένου, δημιουργούν ένα άρτιο, προσεγμένο αποτέλεσμα, που αποδεικνύει πως όσοι ασχολήθηκαν με το «ΜΑΧ!», έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και το έκαναν με αγάπη και μεράκι. Και κατά τ' όνομα της συγγραφέα, Φυστίκι ΠουΚυλάει, κυλούν και οι ιστορίες της μέσα στο μυαλό μας: ήρεμα, γρήγορα, ευχάριστα, χωρίς να καταλαβαίνουμε πότε φτάνουμε στο τέλος και μας κάνουν να θέλουμε κι άλλο, να ανυπομονούμε να μάθουμε περισσότερες ιστορίες από τη ζωή του Μαξ και της οικογένειας που τον υιοθέτησε.

Μπορείτε να διαβάσετε κι άλλες ιστορίες από το Φυστίκι ΠουΚυλάει στη σελίδα της στο fb και στο site.