Αυτή τη φορά δεν την πατάω, του Gilles Legardinier
Άντρες, σας βαρέθηκα πια! Με πρήξατε! Μπούχτισα µε τις ατιµίες σας! Σειρά σας τώρα να υποφέρετε!. Η φωνή µου αντηχεί σ’ όλη τη γειτονιά. Και τότε, µουσκεµένη, τρεκλίζοντας, αποκαµωµένη, παίρνω µια απόφαση την οποία ορκίζοµαι να µην ανακαλέσω ποτέ: δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί. Μηδενίζουµε τα κοντέρ. Αλλάζουµε πορεία. Το καθίκι ο Υγκ θα πληρώσει. Θα πάρω εκδίκηση για όλα. Εφόσον καµιά ευτυχία δεν κατεβαίνει απ’ τον απατηλό ουρανό, είµαι έτοιµη να πάω να βρω τη λιγοστή που µου αναλογεί στα βάθη της κόλασης. Η καλή κι ευγενική Μαρί πέθανε, πνίγηκε σε τούτο το κανάλι. Κι αυτή που ξαναβγήκε είναι η στρίγκλα Μαρί. Από δω και στο εξής, καλή µε τους καλούς, κακιά µε τους κακούς, και θα πληρώνω πάντα µε το ίδιο νόµισµα. Τους την έχω φυλαγµένη ολονών. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο κι εγώ είµαι κατεψυγµένη. Η οργή µε πνίγει, το µίσος µε κατατρώγει.
Ο συγγραφέας, αν και άνδρας, καταφέρνει να προσεγγίσει τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία και να σκιαγραφήσει ρεαλιστικά τον χαρακτήρα της Μαρί, μιας γυναίκας θυμωμένης και εξαπατημένης, που βρίσκει το πραγματικό νόημα της ζωής σε απλά πράγματα και σε άτομα που την αγαπάνε, προβάλλοντας παράλληλα πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης γυναίκας. Παρόλο που ο τρόπος γραφής του βιβλίου είναι άκρως κωμικός, ο συγγραφεάς διατηρεί ένα σοβαρό ύφος όποτε αυτό είναι απαραίτητο και πολλές φορές «σπάει τον τέταρτο τοίχο» με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου να απευθύνεται ευθέως στους αναγνώστες, θέτοντάς τους διάφορα ερωτήματα.
Το μυθιστόρημα παρά τον χιουμοριστικό του χαρακτήρα θίγει και κατακρίνει σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας μας, όπως ο καπιταλισμός, οι τακτικές αντιμετώπισης των μεγάλων εταιρειών ως προς τους εργαζόμενους, η έλλειψη εργατικής αλληλεγγύης μεταξύ των ίδιων των εργαζομένων και τα στερεότυπα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το βιβλίο δίνει μεγάλη έμφαση στην αξία της φιλίας μέσα από τη σχέση της πρωταγωνίστριας με την καλύτερη της φίλη, Εμιλί, μιας ειλικρινούς και δυνατής φιλίας που αποτελεί βασική προταιραιότητα και των δύο γυναικών. Επίσης, ο συγγραφέας στηλιτεύει την εμπορευματοποίηση του έρωτα στη σύγχρονη εποχή και τη διαρκή προβολή ανθυγιεινών ή ουτοπικών προτύπων που έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του ατόμου και το ωθούν στην σύναψη ρηχών ή ακόμη και τοξικών σχέσεων. Υπενθυμίζει, έτσι, στους αναγνώστες ότι οι ερωτικες σχέσεις δεν αποτελούν προϋπόθεση για την την ολοκλήρωση του ανθρώπου και μία ευτυχισμένη ζωή, χωρίς, όμως να υποβαθμίζει τη σημασία τους, και μας προτρέπει να αναζητήσουμε το δικό μας μονοπάτι προς την ευτυχία, ακόμη κι αν αυτό δεν συμβαδίζει με τα κοινωνικά στερεότυπα. Ένα, ίσως, αρνητικό του βιβλίου είναι οι συχνές αναφορές στη γαλλική κουλτούρα που δεν συνοδεύονται με τη σχετική επεξήγηση από τον μεταφραστή. Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για ένα ευχάριστο και χιουμοριστικό ανάγνωσμα που σίγουρα θα απολαύσετε.
Αυτή τη φορά δεν την πατάω, του Gilles Legardinier
Μετάφραση: Ρίτα Κολαίτη
Εκδόσεις Πατάκη
σελ. 456