Βιβλιοθήκη

Ο Νικολίνο Σιούτο μας αφηγείται, εν είδη γράμματος, την περιπέτεια του Σελινούντα, ενός μικρού ιταλικού χωριού κοντά στη Σικελία. Ξαφνικά, οι κάτοικοι ξέχασαν τις έννοιες των λέξεων, μονάχα ο Νικολίνο –έχοντας μια ιδιαίτερη μνήμη ή μήπως μια ιδιαίτερη καρδιά;– τις θυμάται.

Ένας κακομούτσουνος και περίεργος βιβλιοπώλης φτάνει στο χωριό μια ωραία ημέρα και όλοι οι ντόπιοι δυσανασχετούν. Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Ή, πιο σωστά, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Ο βιβλιοπώλης είναι απλώς διαφορετικός από όσα έχουν συνηθίσει. Στο μικρό του μαγαζί, το γεμάτο βιβλία κάθε λογής, κάθε βράδυ διοργανώνει βραδιές ανάγνωσης. Γεμίζει τον χώρο με καρέκλες, χωρίς να τον απασχολεί αν θα έρθει κόσμος, και ξεκινάει να διαβάζει. Ο τρόπος με τον οποίο διαβάζει τις λέξεις «χωρίς να τις επιβάλλει στην ακοή, […] ξαν[αδίνει] στις λέξεις το νόημά τους». Ο Νικολίνο μαγεύεται από τις αναγνώσεις αυτές και ταξιδεύει μέσα τους. Κάθε βράδυ καταφέρνει να ξεφύγει από την επίβλεψη των γονιών του και, χωρίς να τον καταλάβει κανείς, να χωθεί πίσω από στοίβες βιβλίων για να απολαύσει κρυφά τον βιβλιοπώλη.

Μέσα από την ιστορία, αναδεικνύεται όλη η προβληματική κατάσταση της μαζικής συμπεριφοράς, του φόβου για το κάθε τι διαφορετικό και της «τιμωρίας», η οποία επιβάλλεται σε όσους δεν έχουν ανοιχτό μυαλό και παραμένουν προσκολλημένοι στο οικείο και το γνώριμο.

Σαν αναγνώστες, πασχίζουμε λίγο να γίνουμε μέρος όλων όσα ζει ο Νικολίνο, καθώς οι περιγραφές των συναντήσεών του με τον βιβλιοπώλη υστερούν ως ένα βαθμό από λεπτομέρειες. Παρόλ' αυτά, το βιβλίο αποτελεί μια απολαυστική νουβέλα, μια αλληγορία που αποτίει φόρο τιμής στην διαφορετικότητα και στη μαγεία των λέξεων. Διαβάζοντας, γινόμαστε ένα με την μίζερη και αποξενωμένη καθημερινότητα των κατοίκων: «Αυτό όμως που πραγματικά μας στοίχισε ήταν η αδυναμία μας να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας». Βλέπουμε, ανάμεσα στις έννοιες που σβήνουν, πως ποτέ κανείς δεν νοιάστηκε για αυτές παρά μόνο ο Νικολίνο. Δεν μπορεί, παρά να σκεφτεί κανείς, πόσα κοινά έχει ο Σελινούντας με τη σύγχρονη αλλοτριωμένη κοινωνία, πόσο απομακρυνόμαστε λίγο-λίγο από το πραγματικό σημαινόμενο των λέξεων.

Από τον πρόλογο κιόλας, ο Roberto Vecchioni* ξεκινάει τη διήγηση. Ο τρόπος που μας παρουσιάζει την επιστολή του Νικολίνο είναι τόσο ρεαλιστικός, σαν να συνέβησαν στην πραγματικότητα όλα όσα καταγράφονται μέσα σε αυτήν. Το παραμύθι το οποίο ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιέχει όμορφα αποσπάσματα από πολλά γνωστά ποιήματα και βιβλία. Η μικρή του έκταση βοηθάει να το έχει κανείς παντού μαζί του, να το τελειώσει με μια ανάσα, σχεδόν, και να μπορεί να επιστρέφει ξανά σ' αυτό όποτε το επιθυμεί. Εξαιρετική επιλογή βιβλίου τόσο για τον εαυτό σας αλλά και ως δώρο σε όσους ξέρουν να εκτιμάνε την αξία των λέξεων.

*Ο Roberto Vecchioni γεννήθηκε στην Καράτε Μπριάντσα της Βόρειας Ιταλίας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Έχει πλούσιο έργο τόσο στη μουσική όσο και στα γράμματα. Ως τραγουδοποιός έχει αφήσει, για πάνω από μισό αιώνα, το ιδιαίτερο στίγμα του στη μουσική σκηνή της Ιταλίας κερδίζοντας την αγάπη του κοινού. Η πολύχρονη ενασχόλησή του με τις ανθρωπιστικές σπουδές και τη διδασκαλία στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση αντανακλάται στη μουσική και λογοτεχνική του παραγωγή. Είναι συγγραφέας των βιβλίων “Viaggi del tempo immobile” (1996), “Le parole non le portano le cicogne” (2002), “Diario di un gatto con gli stivali” (2006), “Scacco a Dio” (2009) και “Il mercante di luce” (2014). Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα έχει ήδη μεταφραστεί στη γαλλική και την ισπανική γλώσσα. Στην πλοκή του μυθιστορήματος βασίστηκε το ομώνυμο τραγούδι του Vecchioni “Ιl libraio di Selinunte”.