Βιβλιοθήκη

Όταν η χήρα νοσοκόμα Ελίζαμπεθ Ράιτ καλείται να αναλάβει μια περίεργη περίπτωση ασθενούς, δεν γνωρίζει ότι πρόκειται να αλλάξει ολόκληρη η ζωή της. Η μικρή Άννα επιβιώνει 4 μήνες χωρίς φαγητό, και όλοι την αποκαλούν «θαύμα». Η Ελίζαμπεθ και η αδελφή «Μιχαήλ» αναλαμβάνουν τη φύλαξή της για να διαπιστώσουν με σιγουριά αν το κορίτσι και η οικογένειά του λένε την αλήθεια. Καθώς όμως ο χρόνος περνάει, η αρχική εκτίμηση της νοσοκόμας αρχίζει να ανατρέπεται, και το μικρό κορίτσι αρχίζει να προσπερνάει τα όρια της ζωής, πλησιάζοντας στον θάνατο. Ζει όντως χωρίς φαγητό; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που την κρατάει; 

Η Emma Donoghue μας προσφέρει ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ εποχής που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Γραμμένο εξ ολοκλήρου από την πλευρά της νοσοκόμας Ελίζαμπεθ Ράιτ, μας ταξιδεύει σε ένα μικρό ιρλανδικό χωριό στα μέσα του 19ου αιώνα. Τότε που οι άνθρωποι φοβούνταν ακόμα τις νεράιδες και τα ξωτικά και άφηναν γάλα έξω από την πόρτα τους για να τα ξεγελάσουν. Τότε που, αντί να αντιμετωπίσουν την αλήθεια κατάματα, προτιμούσαν να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να μεταμορφωθούν σε αμφίβια και να ζήσουν χωρίς τροφή ή ότι μπορούν να τρέφονται αποκλειστικά με «μάννα εξ ουρανού». Είναι η εποχή που ο κόσμος αρνείται να δει αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια του και προτιμά να παραδοθεί στη μοίρα. Το συναίσθημα συγκρούεται με τη λογική και το συμφέρον, καθώς πολλοί θέλουν να εκμεταλλευτούν την περίπτωση του μικρού κοριτσιού αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις, ενώ κάποιοι άλλοι την παρακολουθούν παραδομένοι. Είναι η εποχή που η αλήθεια αντιμετωπίζεται ως ψέμα, αφού το ψέμα μοιάζει πιο υποφερτό. Είναι η εποχή της δεισιδαιμονίας, της προκατάληψης και του θρησκευτικού φανατισμού. Όπως, όμως, διαβάζουμε στο βιβλίο: «Δεν φταίει ο Θεός για τις απερισκεψίες των πιστών του». Ο Θεός έχει άλλα σχέδια και θα δώσει ένα γερό μάθημα, αποδεικνύοντας πως θαύμα δεν είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας και απλώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Θαύμα είναι αυτό που συμβαίνει όταν οδεύουμε προς την καταστροφή και, όντας ανήμποροι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, έρχεται κάποιος άλλος να μας σώσει.

Η Emma Donoghue χρησιμοποιεί γλώσσα και περιγραφές μέσα από τα οποία νιώθουμε την υγρασία της εποχής να διαπερνάει το κορμί μας, την ανατριχίλα και την αγωνία να διαπερνούν το μυαλό μας, καθώς γυρίζουμε τις σελίδες ξενυχτώντας με την Ελίζαμπεθ στο προσκεφάλι της Άννας ή ενώ περπατάμε πλάι τους στην ψυχρή ύπαιθρο. Ταυτόχρονα με την ιστορία του μικρού κοριτσιού ξετυλίγεται και η ιστορία της νοσοκόμας: έρχονται στο φως τα μυστικά της, τη στιγμή που μαζί με τον δημοσιογράφο Ουίλιαμ Μπερν προσπαθεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να ανατρέψει ολέθρια γεγονότα. Διότι, όπως υποστηρίζει, «οι καλές νοσοκόμες ακολουθούν τους κανόνες, αλλά οι καλύτερες ξέρουν πότε μπορούν να τους παραβούν».

Διότι, για να καταφέρει να ξαναγεννηθεί ο φοίνικας, πρέπει πρώτα να πεθάνει∙ πρέπει πρώτα η φωτιά να κάψει ολόκληρη την προηγούμενη ζωή του. Ο χρόνος όμως τελειώνει. Άραγε θα καταφέρει να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του; Θα βρείτε την απάντηση στις τελευταίες σελίδες αυτού του βιβλίου, που διαβάζεται απνευστί.