Γενεαλογία, του Μανόλη Πρατικάκη
Η έρημος ντύνεται το τρίχωμα του θηρίου που τη σκέπασε και με άγρια πείνα καταβρόχθισε το θήραμα. Φαίνονται τώρα κατοικίσιμες περιοχές∙ ρημοτομίες πόλεων υδραγωγεία και καταυλισμοί κτίρια πολυάνθρωπα θεσμοί μέσα σε θεσμούς.
Βαρύτιμα τετράγωνα φωταγωγοί και πρόσωπα πίσω από λαμπερά τζάμια συλλογών. Μέσα στην άμμο της ερήμου τρεις οργιές, κάτω απ’ τις πόλεις χτυπούνε τα μηχανοστάσια. Οι σωληνώσεις των ημερών τα καλώδια των τηλεφώνων: οι ανθρώπινες φωνές στο κρυφό δίχτυ. Μέσα στην άμμο της ερήμου τρεις οργιές, είναι μια δίψα μια θαμμένη κλαιούμενη φωνή. Είναι ένα αίμα ακελάηδιστων πουλιών στη μεγάλη Σιγή των θεμελίων. […]
Έτσι γεννήθηκε η έρημος […] Χρυσολάμποντας. Γεμάτο βλέφαρα και λέπια φωλιδωτά σαν θαλάσσιο κήτος προϊστορικό και πάνω σε κάθε λέπι κι από ένα χρυσό «Οφείλεις». […] Ο κόσμος μοιράστηκε τεμαχίστηκε ο χρόνος. Ένα ανθρώπινο αιματοκύλισμα θριάμβων ένα γήινο μακελειό.
Πίσω απ’ τις βιτρίνες του κόσμου
δουλεύουν καλά τα σφαγεία.
~ Η φωτογραφία (still frame) είναι από την ταινία ″A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence″ (2014) του Roy Andersson.
