Αδυναμίες
Κάποιες φορές, όταν κατεβαίνω τις σκάλες απο το δωμάτιο που κοιμόμαστε και μερικές φορές καπνίζουμε με κατεύθυνση κάποιες φορές στο μπάνιο και μερικές άλλες προς την εξώπορτα, τα πόδια μου με πονάνε, στο πάνω μέρος τους ο πόνος δεν είναι αισθητός, όμως προς το τελικό σημείο τους, στα δάχτυλα, κάτι νεύρα όταν αγγίζουνε άχαρα το ξύλινο δάπεδο πονάνε. 'Αλλο πάλι είναι ότι τα γόνατα μου φωνάζουνε σε οποιαδήποτε μικρή και απότομη κίνηση, τρίβονται το ένα κόκκαλο με το άλλο εσωτερικά και το εξωτερικό αποτέλεσμα είναι ο ήχος. Τότε είναι που μαθαίνω ένα συμπέρασμα κρυμμένο, να φεύγω αργά ή καθόλου. Είναι άλλες μέρες, που αυτός καθέται στο μπαλκονάκι, σε απόσταση ενός μέτρου απο το σημείο που απλώνεται χρώμα σκοτεινό, πολύ όμορφο και έτοιμο. Το φώς παραμένει στα σημεία της ελκυστικής αυτής σκοτεινότητας, οδηγώντας την σε διχρωμίες, ανοίγει την πιθανότητα στην όραση να εξερευνήσει απο μακρυά, εκείνος κάθεται στο μπαλκονάκι και στην μικρή απόσταση του ενός μέτρου η όρασή του δεν είναι αρκετή, γιατί μια δύναμη μεγαλύτερη ξαπλώνει εκεί και η σπασμένη του όραση τον πιέζει να κοιτά κοντά. Δε θέλει ακόμη να μπεί στο γνώριμο δωμάτιο, θα μπορούσε να κάτσει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε εξωτερικούς χώρους.
