Άλλαι Τέχναι

Η Martine Franck (02/04/1938 – 16/08/2012), ήταν γνωστή για το ντοκυμαντερίστικο ύφος στις φωτογραφίες της και κυρίως για τα πορτραίτα της. Υπήρξε η δεύτερη σύζυγος του Henri Cartier Bresson και αποτέλεσε μάλλον το ιδανικό έτερον ήμισυ του μεγάλου φωτογράφου.

Η Franck ήταν μέλος της Magnum Photos για 32 ολόκληρα χρόνια και ήταν η πρώτη γυναίκα που εκπροσώπησε αυτό το μεγάλο φωτογραφικό πρακτορείο. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της “Henri Cartier-Bresson Foundation”.

Η επαφή της με την τέχνη ξεκινάει από πολύ νωρίς, καθώς ο πατέρας της ήταν συλλέκτης έργων τέχνης και πολύ συχνά επισκεπτόταν μεγάλα μουσεία και γκαλερί, ενώ όσο ζούσε σε οικοτροφείο, η μητέρας της, της έστελνε καθημερινά καρτ ποστάλ που απεικόνιζαν γνωστά έργα τέχνης.

Αργότερα η Franck πήγε να σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι, αλλά σύντομα κατάλαβε ότι αυτό που πραγματικά την ενδιαφέρει είναι η φωτογραφία. Συνεργάστηκε ως βοηθός φωτογράφου με πολλά μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως τους Eliot Elisofon και Gjon Mili. Δούλεψε για μεγάλα περιοδικά όπως “Vogue”, “Life”, και “Sports Illustrated”. Επιπλέον, υπήρξε επίσημη φωτογράφος για το “Théâtre du Soleil” και το 1972 ίδρυσε το φωτογραφικό πρακτορείο “Viva”.

Στην “Magnum Photos” εντάχθηκε μετά από 15 χρόνια έγγαμου βίου με τον Bresson, γιατί δεν θέλησε να βρίσκεται στη σκιά του συζύγου της, κατορθώνοντας έτσι να δημιουργήσει ένα δικό της μοναδικό στυλ.

Φωτογράφιζε απομακρυσμένες κοινότητες, βουδιστές μοναχούς, ηλικιωμένους, καθώς και σημαίνουσες προσωπικότητες όπως τον ζωγράφο Marc Chagall , τον φιλόσοφο Michel Foucault και τον ποιητή Seamus Heaney.

Η Martine Franck δεν ήταν η φωτογράφος που της άρεσε να περιορίζεται στην ασφάλεια ενός studio. Περπατούσε στους δρόμους με μια Leica με φακό στα 35mm, χρησιμοποιώντας πάντα ασπρόμαυρο φιλμ και έχοντας ως σύμμαχο της το φυσικό φως. Η βρετανική “Royal Photographic Society” χαρακτήρισε το έργο της ως βαθιά ριζωμένο στην παράδοση της γαλλικής ανθρωπιστικής φωτογραφίας.