Scroll Top

Βιβλιοθήκη

Γη που χάνεται, της Julia Phillips

feature_img__gi-pou-xanetai-tis-julia-phillips
Πώς νιώθει κάποιος άραγε, όταν χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του; Όταν ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται και παλεύει να σταθεί όρθιος για να μην ανατραπεί και ο ίδιος μαζί του;

Όταν οι αδερφές Σοφία και Αλιόνα, ηλικίας οχτώ κι έντεκα ετών, εξαφανίζονται από μια ακτή της χερσονήσου της Καμτσάτκα, η αστυνομία προσπαθεί μάταια να τις βρει. Οι μήνες περνούν, οι έρευνες αποδεικνύονται άκαρπες, οι άνθρωποι όμως εξακολουθούν να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την εξαφάνισή τους. Οι θεωρίες διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά το ερώτημα παραμένει: Τι συνέβη στις αδερφές; Το έσκασαν ή τις απήγαγαν; Είναι νεκρές ή ζωντανές; Άραγε η μαρτυρία για ένα γυαλιστερό, σκούρο αμάξι με δύο μικρά κορίτσια κι έναν άντρα είναι αξιόπιστη;

Η Julia Phillips δημιουργεί ένα παζλ διαφορετικών χαρακτήρων που ζουν στη χερσόνησο της Καμτσάτκα και προσπαθούν να επιβιώσουν. Γυναίκες που παλεύουν με τον ρατσισμό, την αποδοχή, τις οικονομικές δυσκολίες, τις φιλίες που χάνονται, μια απροσδόκητη αρρώστια, έναν απαγορευμένο έρωτα, την ομοφυλοφιλία, τη διαφορετικότητα των αγαπημένων τους προσώπων, την αξία της οικογένειας, την απώλεια, την εξαφάνιση ενός ακόμα κοριτσιού, την προσπάθεια να τα διαγράψουν όλα και να αρχίσουν και πάλι από την αρχή, για να ανακαλύψουν πως το σπίτι τους θα παραμένει πάντα εκείνο από το οποίο έφυγαν, τους συμβιβασμούς που δεν μπορούν να αποφύγουν, τη μοναξιά που τις τυλίγει, τις καταπίνει και τις κάνει να πιστεύουν πως δεν έχουν κανέναν ανάγκη. Ιστορίες καθημερινές, ιστορίες φαινομενικά ασύνδετες, που αποδεικνύεται πως όλες έχουν κοινό επίλογο. Ιστορίες που συνδέονται με τον πιο απροσδόκητο τρόπο και οδηγούν στην ανατροπή στο τέλος του βιβλίου.

Η Julia Phillips πλέκει με αριστοτεχνικό τρόπο τις ιστορίες της, με φόντο το ζοφερό κρύο του χειμώνα και άγρια, παγωμένα τοπία, προβάλλοντας τον τρόπο ζωής των γυναικών της χερσονήσου της Καμτσάτκα και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Εκεί που οι ξένοι είναι πάντα οι πρώτοι ύποπτοι. Εκεί που οι υποθέσεις των «λευκών» παίρνουν πάντα προτεραιότητα, ενώ των «ξένων» καταχωνιάζονται στο συρτάρι. Εκεί που η αστυνομία βγάζει τα δικά της συμπεράσματα και «λέει πολλά πράγματα για να πάψουν να την ενοχλούν οι πολίτες».

Κάθε κεφάλαιο κι ένας μήνας. Κάθε μήνας και μια ιστορία. Μέχρι που τελικά συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εξαφάνιση των δυο αδερφών και τέσσερα χρόνια από την εξαφάνιση μιας άλλη κοπέλας. Και τότε, στο αποκορύφωμα της γιορτής για την Πρωτοχρονιά των Εβένων, που γιορτάζεται την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, και καθώς η φωτιά «υπόσχεται» να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες όσων πηδούν από πάνω της και να πάρει τις έγνοιες τους μακριά, ο πόνος μιας μάνας ταυτίζεται με τον πόνο μιας άλλης, κι ένα κορίτσι διηγείται ιστορίες σε ένα άλλο, κρατώντας σφιχτά το χέρι της και περιμένοντας τη λύτρωση.

Γη που χάνεται, της Julia Phillips
Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη
Εκδόσεις Μεταίχμιο
σελ. 459

1
Μοιράσου το