Βιβλιοθήκη

Το «Όσα εμπιστευόμαστε στον άνεμο» είναι ένα μυθιστόρημα που ενώ στεκόταν «παραμελημένο» στα ράφια μου για μήνες, από τη στιγμή που το διάβασα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία για αυτό το έτος.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται σε έναν τόπο αληθινό, πηγή έμπνευσης για μια ιστορία που δύσκολα θα ξεχάσει κανείς. Άλλωστε αυτή ήταν μια από τις αγαπημένες μου λεπτομέρειες στο βιβλίο. Ο τηλεφωνικός θάλαμος της ιστορίας βασίζεται σε ένα αληθινό τηλεφωνικό θάλαμο, στην ίδια περιοχή. Έπειτα από το τσουνάμι που ακολούθησε τον σεισμό των 9.0 ρίχτερ στην Ιαπωνία, το 2011, ένας ασύλληπτος αριθμός οικογενειών θρηνούσαν τα χαμένα τους πρόσωπα. Ο τηλεφωνικός θαλαμος που δημιουργήθηκε στο Όρος της Φάλαινας λειτούργησε ως μια μορφή επούλωσης του τραύματος και του πένθους για αυτές τις οικογένειες. Μέσω αυτού, ο καθένας έχει την ευκαιρία να σηκώσει το τηλέφωνο του θαλάμου που «γεφυρώνει» το χάσμα ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς και να μιλήσει για μια ακόμη φορά στους χαμένους αγαπημένους του. Όπως είναι φυσικό, ο θάλαμος σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη και πλέον άνθρωποι από όλο τον κόσμο τον επισκέπτονται με σκοπό να μπορέσουν να πουν όσα δεν πρόλαβαν, σε όσους δεν είναι πια εδώ.

Μια ιστορία για όλα τα επίπεδα του πόνου, για τη γλυκιά ελαφρότητα της αγάπης, για την ανάγκη μας να κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας αυτούς που έφυγαν. Ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας εξερευνεί τα στάδια της θλίψης είναι πρωτότυπος και αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του κοινού. Παράλληλα δημιουργείται η επιθυμία στον αναγνώστη, να επισκεφτεί και ο ίδιος τον τηλεφωνικό θάλαμο του Μπελ Γκάρντια. Το «Όσα εμπιστευόμαστε στον άνεμο» δεν είναι σίγουρα ένα ελαφρύ και γρήγορο ανάγνωσμα. Αποτελεί, όμως, ένα από τα πιο σημαντικά και πιο επιδραστικά αναγνώσματα που διάβασα αυτή τη χρόνια. Εξαιρετική επιλογή αν αναζητάτε ένα μυθιστόρημα διαφορετικό, γεμάτο συναίσθημα και χαρακτήρα.