Aftersun, της Charlotte Wells
Οι αναμνήσεις μίας γλυκόπικρης ιστορίας καλοκαιρινών διακοπών.
Δεκαετία του ΄90. Η εντεκάχρονη Sophie απαθανατίζει με τη βιντεοκάμερά της κάθε στιγμή των ολιγοήμερων καλοκαιρινών διακοπών με τον τριαντάχρονο διαζευγμένο πατέρα της: βουτιές στη θάλασσα, ηλιοθεραπεία, εκδρομές, χορός, πειράγματα, ερωτήσεις και εξομολογήσεις. Έτσι κυλούν οι μέρες στο τουρκικό τουριστικό θέρετρο και στο all inclusive ξενοδοχείο που διαμένουν πατέρας και κόρη. Είκοσι χρόνια αργότερα η Sophie παρακολουθεί τη βιντεοκασέτα των παιδικών της διακοπών με μελαγχολία και θλίψη παρά με χαρά και νοσταλγία.
Το aftersun επιχειρεί να ανακουφίσει τα εγκαύματα και να θρέψει την επιδερμίδα μετά από την έκθεση στον ήλιο. Δεν μπορεί όμως να επουλώσει τα παιδικά τραύματα που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Το “Aftersun” αποτελεί τον εμβληματικό τίτλο της πολυσυζητημένης και πολυβραβευμένης ταινίας της Charlotte Wells. Η πρωτοεμφανιζόμενη σεναριογράφος και σκηνοθέτιδα προκάλεσε θετικές εντυπώσεις για τη λιτή, ποιητική, βαθιά ανθρώπινη, ψυχογραφική της ταινία.
Η καθημερινότητα των διακοπών ενός γονιού με το παιδί του δε θα προκαλούσε κανένα ενδιαφέρον αν οι χαρακτήρες ήταν διαφορετικοί από αυτούς της ταινίας. Ο Caloum δεν θυμάται πως έσπασε τον καρπό του και εκμυστηρεύεται στην κόρη του πως έχει φάει κόλλημα με τη δασκάλα της. Σε κάθε σκηνή γίνεται αντιληπτό πως ο νεαρός πατέρας, αμήχανος να συμπεριφερθεί σύμφωνα με τον ρόλο του, μάχεται συνεχώς να διατηρηθεί ακέραιος ψυχικά και σωματικά.
Η εντεκάχρονη Sophie, παρατηρεί τους γύρω της, αλλά κυρίως τον πατέρα της. Επιδιώκει να τον γνωρίσει και να τον ερμηνεύσει. Αντιλαμβανόμενη τη δυσκολία του, παραβλέπει τα σφάλματά του, επιδιώκοντας να τον ανακουφίσει από τις τύψεις που τα συνοδεύουν. Δύο άτομα, πληγωμένα από τα λάθη των γονιών τους, ανταλλάσουν κινήσεις τρυφερότητας, μοιράζονται στιγμές διστακτικής εγγύτητας, βλέμματα και λόγια αμοιβαίας συγχώρεσης. Η καθημερινότητα των διακοπών τους διαταράσσεται την παραμονή των γενεθλίων του Caloum, όταν η σκηνοθέτιδα μας φέρνει αντιμέτωπους με την πιο αγωνιώδη σκηνή της ταινίας.
Η φυσικότητα της δεκατριάχρονης Frankie Corio, η οποία υποδύεται την Sophie και η συνεχής εσωτερική σύγκρουση που βιώνει ο Caloum, τον οποίο ενσαρκώνει ο εικοσιεπτάχρονος Paul Mescal (υποψήφιος για το Όσκαρ Α ανδρικού ρόλου) συμβάλλουν -μαζί με την απλότητα και τη γνησιότητα των διαλόγων- στη δημιουργία μίας ρεαλιστικής και αυθεντικής ταινίας. Οι μικρές αλλά καθοριστικές σεναριακές λεπτομέρειες χτίζουν σταδιακά τη συνθήκη του εσωτερικού κόσμου και της σχέσης των δύο πρωταγωνιστών, ενώ μέσω των αλλεπάλληλων flashbacks στο παρόν της τριαντάχρονης πλέον Sophie, αποτυπώνεται η υψηλή ένταση της αμφιθυμίας και του λανθάνοντα θυμού για κάθε στιγμή παρουσίας και προσωρινής ή οριστικής απουσίας του πατέρα της.
Το “Aftersun” αποτελεί μία απλή αλλά όχι κοινότυπη ταινία· μία ταινία προσωπική και υπαινικτική, χωρίς φανφάρες και προκλητούς μελοδραματισμούς· ένα φίλμ λεπτομερειακό και flat, όπου η σύγκρουση που επιτάσσει η πλοκή είναι αποκλειστικά εσωτερική. Μία ταινία αναφερόμενη στους ανθρώπους που προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντα. Για όλα τα θαύματα που είναι φτιαγμένα από τραύματα.
Aftersun, της Charlotte Wells
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: ‘102
