Άλλαι Τέχναι

Έχεις στα χέρια σου μια καινούρια δισκογραφική δουλειά, την έκτη, με τίτλο «Το μαζί είναι δρόμος», στην οποία εκφράζεσαι αποκλειστικά ως τραγουδοποιός. Μίλησέ μας για αυτήν.
Ηταν η πρώτη μου απόπειρα να μελοποιήσω στίχους ή το ανάποδο, να δώσω μουσικές σε στιχουργό, αλλά και να γράψω και κάποια ολοκληρωμένα τραγούδια σε μια ολοκληρωμένη δουλειά. Πέρασα ωραία, το απόλαυσα, δεν αγχώθηκα και μου έκανε πολύ καλό η διαδικασία. Συνεχίζω να γράφω, χωρίς να σημαίνει πως θα λέω αποκλειστικά δικά μου κομμάτια πια. Με ενδιαφέρει πολύ η συνεργασία με άλλους ανθρώπους. 

Στη φετινή σου συνεργασία με τον Ρους, που είχαμε γνωρίσει με την επιτυχία «Εξαιρέσεις» φάνηκε να ταιριάζετε πολύ. Προσφάτως ξεκίνησε μία ακόμα συνεργασία με το Μπάμπη Στόκα στο Passport. Πιστεύεις ότι οι συνεργασίες εξελίσσουν τον καλλιτέχνη; Θα επέλεγες μία συνεργασία με καλλιτέχνη τελείως διαφορετικού χώρου;
Οι συνεργασίες μου δίνουν χαρά, ειδικά όταν είναι πετυχημένες. Και δεν εννοώ εμπορικά μόνο. Εννοώ να μείνει κάτι από όλη αυτή τη διαδικασία που θα έχει συνέχεια, ειλικρίνεια και αγάπη. Και δημιουργία. Με τον Γιώργο αγαπηθήκαμε σαν άνθρωποι κι αυτό βοήθησε στο να αντιμετωπίσουμε κάποια πρακτικά προβλήματα που προέκυψαν. Τον Μπάμπη τον γνωρίζω χρόνια και τον θαυμάζω πολύ σαν τραγουδιστή. Εχει αυθεντικό ταλέντο και απλότητα που σπανίζει. Το θέμα της συνεργασίας με άτομα άλλου ύφους δεν το βλέπω ως ταμπού, αρκεί να βρεθεί μια έξυπνη ιδέα συνύπαρξης των δύο κόσμων. 

Στον χώρο της δισκογραφίας βρίσκεσαι σχεδόν 15 χρόνια… Πώς ήταν τα πράγματα στα πρώτα σου βήματα και πώς έχει εξελιχθεί η κατάσταση στο πέρασμα του χρόνου; Για παράδειγμα, εν μέσω βαθειάς οικονομικής κρίσης πως ανταποκρίνεται ο δισκογραφικός χώρος σε καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως εσύ;
Η δισκογραφία δεν υπάρχει όπως την γνωρίσαμε, σαν εμπορικό προϊόν δηλαδή, τελείωσε. Τραγούδια, όμως, θα γράφονται πάντα, γιατί είναι το όχημα μας για το live που κι αυτό θα υπάρχει πάντα. Αν και τα πράγματα δεν είναι πια απλώς δύσκολα. Κοντεύει να γίνει προνόμιο πλουσίων. Κι όχι μόνο από τη θέση του θεατή, αλλά και του καλλιτέχνη, αν με εννοείς…

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν καθημερινή παρουσία στο Internet. Για έναν τραγουδιστή/μουσικό που ξεκινάει σήμερα πόσο θετικό και πόσο αρνητικό είναι να έχει αυτή τη δυνατότητα για προβολή;
Θετικό, γιατί υπάρχει ένας χώρος ελεύθερος και προσβάσιμος σε όλους. Αλλά υπάρχει το αρνητικό της υπερπληθώρας πληροφοριών, που δεν μπορεί να καταναλωθεί. Ετσι πολλά πράγματα περνάνε στο ντούκου. 

Ποια είναι η Ανδριάνα του σήμερα -προσωπικά και καλλιτεχνικά- σε σχέση με την Ανδριάνα, όταν πρωτοξεκινούσε με το Νίκο Πορτοκάλογλου;
Περάσανε πολλά χρόνια, δεν άλλαξα απλά εγώ, μεταλλάχθηκε όλη η χώρα. Το θετικό είναι πως κατάλαβα τις δυνάμεις μου και το αρνητικό ότι στένεψαν το περιθώρια για τα πάντα. Δεν υπάρχει προοπτική στη ζωή μας, κι αυτό είναι το πιο σκληρό και στενό μαρκάρισμα που φάγαμε. Κατά τα άλλα δεν το βάζω κάτω, αν και τις μισές μέρες νιώθω σαν τον Δον Κιχωτη που κυνηγάει ανεμόμυλους και τις άλλες μισές λέω, δε μπορεί, κάποτε θα βγούμε στο φως…

Συνέντευξη: Γιάννης Κυρατσός