Άλλαι Τέχναι

Από πότε ασχολείσαι με την μουσική; Παίζεις, διασκευάζεις και διασκεδάζεις;

Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 που εμφανίστηκε η πρώτη κιθάρα στο σπίτι άρχισα να παίζω και να τραγουδάω με τον δικό μου τρόπο όσα τραγούδια μου άρεσαν και με άγγιζαν σαν παιδί τότε. Το ίδιο κάνω και τώρα. Τραγουδώ με τον δικό μου τρόπο και την δική μου μουσική αισθητική όσα κομμάτια λένε κάτι στην ψυχή μου. Αυτό άλλες φορές είναι ανεβαστικό για το κοινό μου κι άλλες φορές, παρέα, όλοι μαζί οδηγούμαστε σε δρόμους σκέψεις και προβληματισμού. Το πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα είναι απαραίτητο συστατικό για την άγαπη μου για ένα τραγούδι που διασκευάζω ή επανεκτελώ. 

Στα τραγούδια που παίζεις δίνεις έναν τόνο μπλουζ-ροκ. Πώς γίνεται αυτό σε ένα ρεμπέτικο; Αλλάζει εντελώς;

Το μπλουζ-ροκ ύφος είναι ο φυσικός μου μουσικός χώρος και το μόνο που χρειάζεται είναι ψυχή. Την ίδια ακριβώς ψυχή χρειάζεται και το ρεμπέτικο, το παραδοσιακό, το ροκ τραγούδι κτλ. Μπορεί να αλλάζει λίγο ο ήχος, αλλά δεν χάνεται η δύναμη και η αλήθεια της μελωδίας.

Αυτούς τους πειραματισμούς το κοινό πώς του δέχεται; Πιστεύεις ότι το «πείραγμα» πλέον σε πολλά μουσικά κομμάτια και τραγούδια αλλοιώνει το αρχικό αποτέλεσμα;

Όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο οικείο αυτό «το πείραγμα» στο ευρύ κοινό. Αν αλλοιώνει ή όχι το αρχικό αποτέλεσμα, θετικά ή αρνητικά, το κρίνει ο κάθε ακροατής. Για μένα όμως είναι σημαντικό κάθε διασκευή να κρύβει ένα κομμάτι δημιουργίας και να μην είναι μια απλά επιφανειακή εκτέλεση, που και πάλι μερικές φορές είναι πολύ επιτυχημένη . 

Ποιων καλλιτεχνών τα τραγούδια θα λέγαμε ότι «μεταλλάσσεις»; Ασχολείσαι με τραγούδια συγκεκριμένων δημιουργών;

Δεν διαλέγω καλλιτέχνες, αλλά τραγούδια. Και είναι από πολλά είδη μουσικής και πολλούς καλλιτέχνες. Στην πραγματικότητα τραγουδώ όσα τραγούδια ζηλεύω που δεν τα έγραψα εγώ. Όλα τα τραγούδια που αγαπάω και παίζω στα live μου έχουν μπλουζ διάθεση που με αντιπροσωπεύει απόλυτα. Φαντάσου με μαύρη μπλουζ διάθεση το υπέροχο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «θα πάω εκεί στην αραπιά». Πάντα όμως θα παίζω κομμάτια που έγραψε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. 

Από τι εμπνέεσαι συνήθως; Από τα χρώματα των Κυθήρων όπου ζεις μόνιμα;

Δεν θα έλεγα ότι μια διασκευή χρειάζεται κάποια έμπνευση. Οι ώρες ελεύθερης σκέψης με θέα τη θάλασσα στα Κύθηρα με καθοδηγούν για καθετί που κάνω. Από εκεί ξεκινούν όλα. 

Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου; Ροκ, μπλουζ, λαϊκό; Έχει η μουσική κατηγορίες;

Εγώ νιώθω σαν λευκός μπλουζίστας που ένα κομμάτι του Μισισίπι πέρασε από τα Κύθηρα και με έβρεξε… Αλλά δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι για όλους η μουσική χωρίζεται σε δυο μέρη. Σε αυτήν που μας αρέσει και σε αυτην που δεν μας αρέσει.