59ο ΦΚΘ: 5 μέρες-5 τμήματα-5 ταινίες | Ένα μικρό οδοιπορικό στα μισά του Φεστιβάλ
Σαν κάθε ατομικό οδοιπορικό ωστόσο, αυτό το κείμενο δεν φιλοδοξεί επ’ ουδενί να καλύψει όλο το αχανές εύρος των πέντε αυτών ημερών. Ούτε φυσικά να προσεγγίσει και να συμπυκνώσει όλες τις πτυχές του ψηφιδωτού που ονομάζουμε «Φεστιβάλ». Μια τέτοια προσπάθεια μοιάζει εξ ορισμού με ματαιοπονία. Έτσι, είναι μάλλον μια καλή και μετρημένη ενδοσκόπηση της ίδιας της διοργάνωσης παρά κάποιο ενδελεχές ευαγγέλιο. Επιχειρούμε μια ώριμη ανασκόπηση στα διάφορα τμήματα κι επιλέγουμε πέντε ταινίες, οι οποίες κατά τη γνώμη του γράφοντος ενσωματώνουν όλες τις αρετές της μεγαλειώδους αυτής συνάντησης κι αντανακλούνμε τρόπο εναργή και καίριο την ποιότητα του χαρακτήρα του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
1) Ανοιχτοί Ορίζοντες – Κύριο Πρόγραμμα
Florianopolis Dream, της Ana Katz
Stavros Tornes: 3/11, 15:30 και Frida Liappa: 10/11, 20:30
Σε ένα γεωγραφικό και κινηματογραφικό συναπάντημα Αργεντινής και Βραζιλίας και με σαφή τη γυναικεία ταυτότητα της συγγραφικής του πένας, το “Florianopolis Dream” -ή «Ονειρεύομαι τη Φλοριανόπολις» όπως αποδόθηκε ελληνιστί- είναι μια ταινία φιλόξενη, αναπαυτική και ζεστή· τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Επενδύοντας στο σφιχτό και καλοδουλεμένο σενάριο, η Αργεντινή Ana Katz χτίζει εδώ μια προσεχτική κωμωδία σαν ελεγεία της οικογενειακής μακαριότητας. Με γλυκούς κι απαλούς χειρισμούς, η σκηνοθέτιδα επαναφέρει το καλοκαίρι ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μας, παίζει με τα χρώματα και τις αντιθέσεις κι επιδίδεται σε μια στοχαστική μα αστεία εξέταση της ανθρώπινης θαλπωρής και της αγάπης. Με σημαντικές ήδη διακρίσεις στο ιστορικό της και πλήρως αυτοδύναμη, αυτή η ταινία σε χτυπάει αμέσως σαν καθαρό κύμα και σε παρασύρει μαζί της στα βαθιά.
2) Ανοιχτοί Ορίζοντες - Another Take
Amanda, του Mikhaël Hers
Δημοτικό Θέατρο Συκεών: 2/11, 23:00 και Frida Liappa: 2/11, 23:00 και Olympion: 6/11, 20:30
Η ανθρώπινη απώλεια κι η σκοτεινή δύναμη της μοίρας έρχονται να συγκρουστούν με τον πιο βίαιο αλλά ασυγκράτητα τρυφερό τρόπο σ’ αυτό το κομψό ρομαντικό δράμα που σκάρωσε ο Γάλλος Mikhaël Hers. Εφοδιασμένο με τον πιο άκρατο ρεαλισμό, προσφιλές και μειλίχιο, η “Amanda” είναι ένα συμπαθέστατο φιλμ που εγκλωβίζει αναπόδραστα το θεατή στη συναισθηματική εμπλοκή. Αν και σε πολλές περιπτώσεις δείχνει άνευρο λόγω αδύναμων ερμηνειών και σ’ άλλες γίνεται θερμότατο και ξεπέφτει σε αμήχανες δραματικές εξάρσεις, είναι κατά βάθος ανθρώπινο και ειλικρινές, εκφράζοντας όλη την αγάπη και την αλληλεγγύη του δημιουργού για τους ανθρώπους. Μια απολαυστικότατη ταινία που έρχεται από το φετινό φεστιβάλ της Βενετίας στη Θεσσαλονίκημε το Βραβείο Magic Lantern στις αποσκευές της, και σας προσκαλεί να γνωρίσετε τον ασταθή κόσμο του νεαρού Vincent και της μικρής ανιψιάς του, της Amanda.
3) Round Midnight
Violence Voyager, του Ujicha
Tonia Marketaki: 5/11, 23:30 και Frida Liappa: 6/11, 23:00
Στυγνός προβοκάτορας και βαθιά ρηξικέλευθος, αυτός ο περίεργος τύπος που ακούει στο όνομα Ujicha, μας συστήνει ένα απόκοσμο φιλμ, το οποίοόπως και παραπάνω καινοτομείχάρη στην τεχνική που μετέρχεται για την κατασκευή του. Ο εφευρετικός Ιάπωνας, συνθέτει εδώ ένα αυθεντικότατο gekimation κι έτσι πάνω σε κινούμενο ζωγραφισμένο χαρτί επιχειρεί μια φρενήρη καταβύθιση στους σκοτεινούς χώρους της παράνοιας, του φόβου και του αίματος. Το «Violence Voyager» είναι πραγματικά ένα σπουδαίο έργο τέχνης κι όχι μόνο λόγω της τεχνικής του αρτιότητας. Μέσα από τις δαιδαλώδεις περιελίξεις της πλοκής του και την καταιγιστική δύναμη με την οποία αυτή ξεδιπλώνεται, ο Ujicha μας ξεναγεί σ’ έναν κόσμο που μοιάζει να μην έχει επιστροφή και σίγουρα δεν θυμίζει οτιδήποτε άλλο έχετε δει προηγουμένως.
5) Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
Scopophilia, της Ναταλίας Λαμπροπούλου και της Ηλέκτρας Αγγελετοπούλου
John Cassavetes: 7/11, 20:30 και John Cassavetes: 8/11, 12:00
(Δημοσιογραφική προβολή της ταινίας στις 6/11)
Στην πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία, οι δύο νεαρές καλλιτέχνιδες, στρατολογούν με εφευρετικότατο τρόπο τις απεριόριστες δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας, για να ενορχηστρώσουν ένα καθηλωτικό θρίλερ που μέσα από τα ελλείμματα και τις τεχνικές του λεπτομέρειες μοιάζει αντικαθρέφτισμα του χιτσκοκικού αριστουργήματος «Rear Window». Ένα φρέσκο και ολόψυχο έργο, που επενδύει (λόγω της δομής του) τα μέγιστα στις ερμηνευτικές προσεγγίσεις των ηθοποιών και μαγνητίζει ισχυρά το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τέλος. Εδώ φαίνεται πόσο ανάγκη έχει ο σύγχρονος κινηματογράφος το μεστό και καλοδουλεμένο σενάριο.
6) Ματιές στα Βαλκάνια
The Moromete Family 2: On the Edge of Time, του Stere Gulea
Stavros Tornes: 2/11, 20:15 και Stavros Tornes: 3/11, 17:45
Ένα πραγματικό μεγαθήριο του ρουμανικού σινεμά έρχεται να συμπληρώσει αυτή η ταινία, 31 ολόκληρα χρόνια μετά την προβολή του πρώτου μέρους. Ο Stere Gulea, ακρογωνιαίος λίθος της ρουμανικής διανόησης μετά την πτώση της κομμουνιστικής δικτατορίας, βασιζόμενος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του συμπατριώτη του Marin Preda, αναδιφά τις βίαιες πολιτικές αναδομήσεις που συντελέστηκαν στη Ρουμανία μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Με κεντρικές φιγούρες τα μέλη της οικογένειας, μέσα σ’ αυτό το ρεαλιστικό αριστούργημα η ανέχεια, τα όνειρα κι οι ελπίδες ενός μικρού χωριού συμπλέκονται με την «υλιστική» θεώρηση της ιστορίας, τη γνώση του παρελθόντος και όλες εκείνες τις σκληρές ματαιώσεις που βαραίνουν τα σημερινά Βαλκάνια, ώστε να συνθέσουν ένα κομψοτέχνημα, το οποίο σε πολλά σημεία του θυμίζει ιστορικό ντοκιμαντέρ κι είναι σίγουρα κλασσικότατο κι επίκαιρο. Προσωπικά είδα το 1ο μέρος (“Morometii” του 1987) μετά την προβολή του sequel στο Φεστιβάλ, κι έχω τη γνώμη πως αξίζει να αναζητήσετε και τις δύο ταινίες. Πρόκειται για αληθινά λαμπρό σινεμά.
Αυτά ήταν λοιπόν κάποια από τα ψήγματα αυτών των πρώτωνπέντε ημερών. Επιλεγμένα για διαφορετικούς λόγους το καθένα κι αντικατοπτρίζοντας τις ποιότητες του εκάστοτε τμήματος, ελπίζω να καταφέρατε να απολαύσετε κάποια απ’ αυτά· αν όχι, σπεύσατε όσα εξακολουθούν να παίζονται.
Να έχετε ένα καλό υπόλοιπο Φεστιβάλ!
