Serial Killers

Αυτό που δεν προλάβαμε να δούμε στην προηγούμενη σεζόν στο τελευταίο επεισόδιο, είναι η κατάσταση του Οίκου Λάννιστερ στη μετά-Red Wedding εποχή. Παρακολουθούμε λοιπόν τον Τάιγουιν Λάννιστερ να λιώνει το σπαθί του Νεντ, δημιουργώντας έτσι δύο καινούρια καθώς και το κάψιμο ενός λυκοτόμαρου. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Οι Σταρκ μας τελείωσαν, οπότε ήρθε η ώρα να εξαφανιστούν και τα απομεινάρια του συγκεκριμένου πάλαι ποτέ δοξασμένου Οίκου. Οι σχέσεις των Λάννιστερ μεταξύ τους μοιάζουν πιο τεταμένες από κάθε άλλη φορά. Από τον Οίκο των Λιονταριών απουσιάζει η ενότητα. Όλοι «τρώγονται» με όλους. Ο Τάιγουιν προσθέτει στη μαύρη λίστα του τον Τζέιμι, ο Τζέιμι όχι μόνο υπομένει στωικά τη χλεύη του Τζόφρυ, αλλά τα ακούει και από τη Σέρσεϊ (παρατηρήσατε ότι σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται «τα τσούζει»;) και όλοι αυτοί έχουν τον Τύριον γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Οικογένεια να σου πετύχει!

Τι κοινό έχουν όλοι οι παραπάνω; Είναι Λάννιστερ και αυτό από μόνο του αρκεί για να τους βάλει στο μάτι ο Όμπερυν. Το επεισόδιο εισήγαγε έναν καινούριο χαρακτήρα (τέτοιο φουριόζικο και αλλοπρόσαλο μπάσιμο χαρακτήρα είχαμε να δούμε χρόνια σε σειρά), τον πρίγκηπα Όμπερυν του Ντορν. Νότιος, νησιώτης, τέκνο της άμμου και της διονυσιακής μέθης, παιγνιώδης και φιλήδονος, ο Όμπερυν εκφράζει μια κοσμοθεωρία και μια αντιμετώπιση της ζωής αρκετά διαφορετική από εκείνη των περισσότερων ευγενών οίκων του Γουέστερος, όπως, καλή ώρα, εκείνος των Λάννιστερ. Αυτή η έντονη αντίθεση αποκτά ιστορικά προσδιορισμένα -και έντονα προσωπικά- χαρακτηριστικά, όταν πληροφορούμαστε ότι ο πρίγκηπας τρέφει βλέψεις εκδίκησης για τον θάνατο της αδερφής του, της Έλιας, που τα χρόνια της εξέγερσης το Βουνό, το κτηνώδες τσιράκι του Λιονταριού τη βίασε και την έκοψε στα δυο. Στην τελική, «οι Λάννιστερ δεν είναι οι μόνοι που πληρώνουν τα χρέη τους».

Στη συνέχεια, περνάμε στο μέτωπο της Νταινέρυς. Δεν έχουμε να σημειώσουμε πολλά, παρά μόνο την πρώτη ένδειξη ότι όσο μεγαλώνουν οι δράκοι τόσο πιο δύσκολο είναι να ελεγχθούν. Γεγονός απόλυτα λογικό, καθώς μιλάμε για πλάσματα παντοδύναμα και εκδικητικά από τη φύση τους. Ακολούθως, αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν στο Τείχος, όπου, από τη μία ο Τζον λογοδοτεί στη Νυχτερινή Φρουρά για τα γεγονότα πέρα από το Τείχος και από την άλλη, παρακολουθούμε την κάθοδο των Αγρίων. Δεν χρειάζεται να έχουμε διαβάσει τα βιβλία για να αντιληφθούμε ότι η σειρά «χτίζει» κάτι μεγάλο.

Τέλος, οφείλουμε να αναφερθούμε στο δίδυμο Άρυα-Σκύλος. Εκτός από το ότι κάνουμε πλάκα και θα θέλαμε να τους δούμε στη 2η σεζόν True Detective, παρατηρούμε ότι έχουν εξελιχθεί σε αγαπημένους χαρακτήρες των απανταχού φαν της σειράς. Το συγκεκριμένο αταίριαστο δίδυμο μας χάρισε μεγάλες στιγμές σε αυτό το επεισόδιο, καθώς μπαίνει σε μια ταβέρνα και σπέρνει τον όλεθρο. Ο Σκύλος δεν χαμπαριάζει πουθενά και παίρνει αμπάριζα κόσμο και κοσμάκη. Η Άρυα, η οποία στην αρχή μένει αμέτοχη, μπαίνει κι αυτή στο χορό και χορεύει όπως ακριβώς της είχε μάθει ο δάσκαλός της Σύριο στην πρώτη σεζόν. Μικρά, αέρινα βήματα την φέρνουν πίσω από τον εχθρό, τον οποίο με γρήγορα και θανάσιμα χτυπήματα εξουδετερώνει. Απολαυστικό κλείσιμο για το συγκεκριμένο επεισόδιο και συνάμα γεμάτο ερωτήματα για το αν η συμπαθέστατη μικρή του Οίκου Σταρκ θα περάσει τα όρια, θα συνεχίσει να σκοτώνει και θα βυθιστεί στο απύθμενο σκοτάδι που μόνο τα τέρατα κατοικούν. Κάτι σαν τον κόσμο του True Detective δηλαδή!