Βιβλιοθήκη

Όταν μια σειρά τελετουργικών φόνων, που μοιάζουν να βγαίνουν μέσα από τα κείμενα της Αποκάλυψης, αναστατώνουν την Αθήνα, η αστυνόμος Αϊντα Μητροπούλου, ο υπαστυνόμος Δώρης Μανουστάκος και ο απομονωμένος στο σπίτι του δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης, αποφασίζουν να συνεργαστούν για να ανακαλύψουν τον αυτοαποκαλούμενο Ιππότη, που σκορπάει τον τρόμο και τον θάνατο σε ανθρώπους που φαινομενικά δεν μοιάζουν να έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Τέσσερις συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας ενώνουν τις δυνάμεις τους, αναλαμβάνοντας ο καθένας από ένα ρόλο: ο Βαγγέλης Γιαννίσης του Παύλου Βαφειάδη, η Χίλντα Παπαδημητρίου της Αϊντας Μητροπούλου, ο Δημήτρης Σίμος του Δώρη Μανουστάκου και ο Κυριάκος Αθανασιάδης του Σκοτεινού Ιππότη, και μας παραδίδουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές και μυστήριο. Κάθε κεφάλαιο παρουσιάζεται από τη σκοπιά καθενός από τους πρωταγωνιστές, και παρόλο που είναι γραμμένο από διαφορετικό συγγραφέα, φαίνεται σαν να μην υπάρχουν διαφορές στον τρόπο γραφής, στοιχείο από μόνο του εξαιρετικό. Για την ακρίβεια, ο αναγνώστης δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι έχει γραφτεί από πολλούς συγγραφείς, αν δεν υπήρχε σημείωση στην αρχή κάθε κεφαλαίου. Καθένας από τους συγγραφείς αναφέρεται σε όλους τους πρωταγωνιστές στο κεφάλαιό του, παρατηρώντας τους ωστόσο από την πλευρά του ήρωά του και οι χαρακτήρες είναι τόσο καλοδουλεμένοι που ο αναγνώστης εισχωρεί ακόμα και στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής τους, και βρίσκεται αντιμέτωπος με όσα τους στοιχειώνουν. Το μυθιστόρημα εστιάζει στη σκληρότητα της πραγματικής ζωής και στο κακό που μπορεί να προκαλέσει ένα διεστραμμένο μυαλό που παρασύρει μια ομάδα ανθρώπων και την κάνει έρμαιό του. Οι περιγραφές είναι παραστατικές και οι εικόνες ζωντανές, και ο αναγνώστης, σαν αθέατος θεατής παρατηρεί τις σκηνές να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του. Οι φόνοι και οι καταστάσεις που βιώνουν οι πρωταγωνιστές σε παρόν και παρελθόν, περιγράφονται τόσο ζωντανά και παραστατικά που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις κινηματογραφικές ταινίες του είδους.
Η ιστορία εκτυλίσσεται την εποχή των Χριστουγέννων. Η επιλογή μιας κατά γενικό λόγο εορταστικής περιόδου ως φόντο στην αρρωστημένη κατάσταση που βιώνει η Αθήνα και οι πρωταγωνιστές εξαιτίας των αποτρόπαιων φόνων, μας προσγειώνουν σε μια άλλη πραγματικότητα, μακριά από την εξιδανίκευση των εορτών και της χαρούμενης ατμόσφαιρας, θυμίζοντάς μας πως μερικά πολύχρωμα φωτάκια δεν αρκούν για να γίνουμε χαρούμενοι -χρειάζονται πολλά περισσότερα- και πως όταν το κακό λαμβάνει χώρα, όλες οι εποχές του χρόνου είναι ίδιες χωρίς καμία διαφορά.
Κι όταν νομίζουμε πως το μυστήριο έχει λυθεί και ο Σκοτεινός Ιππότης έχει νικηθεί για πάντα, οι συγγραφείς κάνουν την ανατροπή, οι ρόλοι εναλλάσσονται και το άλλοτε θύμα μετατρέπεται σε θύτη που ζητά εκδίκηση από το παρελθόν του. Πόσο εύκολο είναι μια βαθιά πληγωμένη ψυχή, να ακολουθήσει τα χνάρια ενός ψυχικά διαταραγμένου ατόμου, να πάρει τη θέση του και να σηκώσει εκείνη το σπαθί του φόνου; Αρκεί μόνο ένα «τσακ», για να αιμορραγήσουν ξανά οι πληγές που κρύβει ο καθένας μας στην ψυχή του, και το αίμα μας να πνίξει όσους έχουν δολοφονήσει τα όνειρά μας.