Auditorium

Μέχρι και σήμερα έχουν κυκλοφορήσει χιλιάδες soundtrack δίσκοι. Κάποιοι κοσμούν δισκοθήκες με τη λάμψη τους, κάποιοι έχουν σημασία για λόγους ιστορίας και κάποιοι άλλοι έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Τελικά, τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα soundtrack άξιο αναφοράς για πολλά χρόνια; Το εξώφυλλό του; Το όνομα του εκάστοτε μουσικού που το δημιουργεί ή μήπως το ότι, λόγω της μουσικής του, κάνει τους ανθρώπους να ασχοληθούν περισσότερο μαζί του συγκριτικά με την ταινία που συνοδεύει;

Το ιδανικό soundtrack θα μπορούσε να είναι εκείνο που έχει κάποια ή όλα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Για μένα, όμως, είναι εκείνο που μπορεί να δημιουργεί από μόνο του εικόνες. Να μην περιμένεις να δεις πρώτα την ταινία για να πάρεις την οπτική γεύση, αλλά από την πρώτη νότα να χτίζεται στα μάτια σου ένα ολόκληρο σκηνικό. Το “Atomic” το πετυχαίνει αυτό στο έπακρο, και αν οι Mogwai δεν ήταν ήδη γνωστοί θα τους καθιστούσε αυτόματα ως καλλιτέχνες της πρώτης γραμμής.

Οι Σκωτσέζοι πιάνουν τον πυρήνα του postrock, τον μεταπλάθουν και διοχετεύουν μέσα του λίγη αστερόσκονη και πύον από την ηλεκτρονική μουσική. Δεν επιδιώκουν μια καθαρά κιθαριστική κατεύθυνση ούτε όμως και μία περισσότερο ηλεκτρονική. Δημιουργούν μια ισορροπία ήχων, χωρίς να δίνουν βάρος στις μονάδες. Δεν συγκρίνεται με τίποτα απ’ ό,τι έχουν κάνει στο παρελθόν. Είναι η ώριμη εικόνα του σήμερα και του αύριο. Απομακρύνονται από οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση, επειδή ο δίσκος αυτός είναι πάνω απ’ όλα η συνοδεία ενός συνόλου εικόνων.

Οι διάρκειες των κομματιών είναι σχετικά μικρότερες από τη διάρκεια που έχουν μέσα στο ντοκιμαντέρ, αλλά στο τέλος αυτή η λεπτομέρεια δεν είναι σημαντική. Δεν υπάρχει κάτι που να υποβιβάσει στο ελάχιστο τον δίσκο, και αυτό συμβαίνει επειδή κάθε ήχος αντιπροσωπεύει κάθε εικόνα και κάθε βίντεο που εμφανίζονται στο οπτικό υλικό. Από το γνωστό «Μανιτάρι» της έκρηξης και τις εικόνες θανάτου μέχρι την ευτυχία της πρόβλεψης ασθενειών, κάθε νότα και κάθε δευτερόλεπτο είναι ένας επιπλέον λόγος για να παρακολουθήσεις το “Atomic: Living in Dread and Promise” παραπάνω από δυο φορές.

Αυτό τον καιρό, οι Mogwai ετοιμάζουν τη νέα τους κυκλοφορία. Η λογική λέει ότι θα ακολουθήσουν και θα εξελίξουν ότι ξεκίνησαν με το “Atomic”. Επειδή όμως αυτό το soundtrack έχει το βάρος ενός διαμαντιού, ίσως θα πρέπει να το έχουν ως τον παρόντα σταθμό της καριέρας τους, που υποχρεούνται να ξεπεράσουν. Σε αυτό πιθανόν να συνηγορούσε και ο Isao Tomita, αν είχε προλάβει να το ακούσει πριν αφήσει αυτόν τον κόσμο.

Το “Atomic” πρέπει να ακουστεί από τον οποιοδήποτε. Αξίζει κάθε λεπτό που θα ξοδευτεί για την ακρόασή του. Αν πάλι δεν έχετε όρεξη να το κάνετε αλλά θέλετε να δείτε το ντοκιμαντέρ, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες μετά το πέρας του να κάνετε συζητήσεις για τη μουσική που έπαιζε από πίσω. Μαντέψτε τι ακούσατε και σας άνοιξε η όρεξη…

ΑΚΟΥΣΕ:
https://temporaryresidence.bandcamp.com/album/atomic 

Atomic, των Mogwai (2016)
Μουσικό είδος: Post/Electronic Rock – Soundtrack
Δισκογραφική: Temporary Residence LTD.