Άλλαι Τέχναι

Ο σπουδαίος Γάλλος γλύπτης γεννήθηκε στο Παρίσι το 1840 κι έζησε σε μια εποχή καλλιτεχνικών ζυμώσεων, που οδήγησαν σταδιακά στην ανάδειξη νέων κινημάτων. Ο ίδιος βίωσε τη δύση του ακαδημαϊσμού, την επικράτηση του ιμπρεσιονισμού και την άνοδο του μοντέρνου, καθώς έζησε μέχρι και το 1917. Διαγράφοντας μία πορεία που διακρίνεται από παραγωγικό πλούτο, άφησε πίσω του χιλιάδες γλυπτά και σκίτσα/σχέδια.

Ο Auguste Rodin, παρότι εκπαιδεύτηκε σύμφωνα με τα ακαδημαϊκά πρότυπα στα μέσα του 19ου αιώνα, επιλέγει να ακολουθήσει μία πιο προσωπική προσέγγιση, μακριά από τα μυθολογικά, αλληγορικά και ιδεαλιστικά πρότυπα της καθιερωμένης τέχνης. Τον ενδιαφέρει βαθιά η κίνηση, η εκφραστικότητα και το συναίσθημα του θέματος, καταφεύγοντας συχνά σε αντισυμβατικές, έντονες πόζες, οι οποίες αρχικά δεν ήταν ευρέως αποδεκτές από τους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. 

Η αλλαγή στο κλίμα της τέχνης που επέφερε ο ιμπρεσιονισμός συνέβαλε και στην αναγνώριση του Γάλλου γλύπτη. Ο κόσμος της τέχνης άρχισε να εκτιμάει την ολοζώντανη και εκφραστική οπτική του Rodin στη γλυπτική, αποφεύγοντας τον κουραστικό πια ιδεαλισμό που επικρατούσε έως τότε με θέματα που εστίαζαν σε ιστορικά και μυθολογικά γεγονότα. 

Στα έργα του Rodin, κυρίαρχο θέμα είναι ο άνθρωπος. Αυτονομημένος και γήινος, με τα προβλήματά του, τη λύπη, τη χαρά του, και κάθε συναφές συναίσθημα να γίνεται φορέας της εκφραστικότητας του γλυπτού. Οι πόζες του συχνά είναι έντονες και σχεδόν αφύσικες, αλλά αυτό δίνει μία εκρηκτική κινητικότητα που διαφέρει σημαντικά από την κίνηση που μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε προγενέστερους γλύπτες. Στο παρελθόν, η κίνηση ήταν αποτέλεσμα εντατικής μελέτης και πολλών σκίτσων που όριζαν τελικά την επιθυμητή πόζα του μοντέλου. Ο Rodin, όμως, προτιμάει τα μοντέλα του να κινούνται ελεύθερα μες στο ατελιέ του, ενώ ο ίδιος πλάθει μανιωδώς κομμάτια από πηλό ή σκιτσάρει. Κατά συνέπεια, δημιουργεί πόζες πιο δυναμικές και πιο αυθόρμητες, τις οποίες επεξεργάζεται στη συνέχεια, τελειοποιώντας το αρχικό ερέθισμα. 

Ο αυθορμητισμός στις πόζες του Rodin φαίνεται τόσο στα γλυπτά που απεικονίζουν κινούμενους ανθρώπους, λόγου χάρη στο έργο “The Shade” βλέπουμε έναν άνθρωπο με έντονα γερμένο κεφάλι, όσο και σε έργα στατικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γλυπτό “The Thinker”, το πιο δημοφιλές έργο του και πιθανώς ένα από τα πιο αναγνωρισμένα στην ιστορία της τέχνης. Παρότι το μοντέλο βρίσκεται σε καθιστή πόζα, χαρακτηρίζεται από φυσικότητα, σε αντίθεση με τη σχεδόν επική απεικόνιση των διανοούμενων κατά το παρελθόν. Εδώ απεικονίζεται ένας ανώνυμος άνθρωπος και όχι κάποιος σημαντικός φιλόσοφος, ένας άνθρωπος που είναι χαμένος στις σκέψεις του, και αυτό εκφράζεται στο σύνολο των χαρακτηριστικών του. Δεν είναι απλώς συνοφρυωμένος, αλλά όλο του το σώμα μαζεύεται προς τα μέσα, δείχνοντας πως η διαδικασία της σκέψης είναι μία έρευνα στα βάθη της νόησης του ανθρώπου.

Το σύνολο αυτών των πρακτικών στην εικαστική εργασία του Auguste Rodin τον ανέδειξαν ως ηγετική φυσιογνωμία στη γλυπτική, καθιστώντας τον προάγγελο των μοντέρνων γλυπτών. Παρότι καινοτόμησε, εισάγοντας στην πρακτική του έννοιες και τεχνικές που θα ευδοκιμούσαν στις επόμενες δεκαετίες, ο Rodin παρέμεινε ένας αυστηρά παραστατικός καλλιτέχνης που αγαπούσε το κάλλος της ανθρώπινης μορφής.