Εν αρχή ήν η απεικόνιση. Η σύνδεση του θεατή με το οποιοδήποτε έργο γίνεται κοιτάζοντας τον εκάστοτε κατενώπιον απεικονιζόμενο. Είτε επέρχεται αναγνώριση του προσώπου είτε όχι, ο θεατής αναγνωρίζει έναν άνθρωπο και πολλές φορές οι επεξηγηματικές συνοδευτικές πληροφορίες γνωστοποιούν την ταυτότητα του απεικονιζόμενου. Τι γίνεται όμως, όταν ο καλλιτέχνης αποφασίζει να μας γυρίσει τις πλάτες του αντικειμένου του;
Άννα Artatouille
Ο Paul Auster, από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς συγγραφείς, μας εντυπωσιάζει πάντα με τον λογοτεχνικό λαβύρινθο που επιμελώς χτίζει σε κάθε του έργο.
Αμφιταλαντευόμενος στα όρια της φυσιολατρείας και της εμμονής, ο Γάλλος ζωγράφος Claude Monet, κυνηγός του φωτός και θιασώτης του χρώματος συνήθιζε να ζωγραφίζει σε εξωτερικούς χώρους για να «μεταφέρει» τα φυσικά φαινόμενα στο δισδιάστατο καμβά του.
Το μόνο αναμφισβήτητο γεγονός σε ολόκληρη την καριέρα του Oliviero Toscani είναι πως με κάθε κλικ της φωτογραφικής του μηχανής προκαλούσε πλήθος αντιδράσεων. Βία, ρατσισμός, ενδοοικογενειακή βία, θρησκεία και ομοφυλοφιλία είναι μερικά από τα ζητήματα που έχουν απασχολήσει ανα καιρούς τον Ιταλό φωτογράφο που έγινε παγκοσμίως γνωστός κατά τη θητέια του στην ιταλική εταιρεία ρούχων Benetton.
Στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, σε μία μικρή πόλη της Τοσκάνης, το Αρέτσο, μπορεί κανείς να δει την πραγματική ιστορία του Σταυρού. Οι τοιχογραφίες του Πίερο ντελα Φραντσέσκα αφηγούνται τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας του ξύλου που έμελλε να γίνει το σύμβολο των βασανιστηρίων του Ιησού.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως ο καλλιτέχνης που το 1905 ταρακούνησε το καλλιτεχνικό στερέωμα τόσο έντονα, στην ηλικία των 77 χρονών, καταβεβλημένος από την ασθένειά του, θα αφιέρωνε με τόση ευλάβεια τέσσερα χρόνια για να δημιουργήσει το πιο ολοκληρωμένο έργο τέχνης της σύγχρονης περιόδου;
Το αποτέλεσμα της συνύπαρξης του ιταλικού ταμπεραμέντου με την κελτική ιδιοσυγκρασία δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από εκρηκτικό. Μία έκρηξη που πρωτοδημιουργείται στο μυαλό του καλλιτέχνη, διασπάται στον χώρο του και καταλήγει να ξεσπά στο καλλιτεχνικό του έργο.
Στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ακαδημίας, στο κτίριο που παλιότερα στεγαζόταν το Λαϊκό Νοσοκομείο, βρίσκεται σήμερα το Μουσείο Ελληνικού Θεάτρου, ή όπως είναι σήμερα ο επίσημος τίτλος του, το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο.
Ο Αλέξανδρος Ιόλας υπήρξε ένας διορατικός συλλέκτης και μία από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές της παγκόσμιας τέχνης. Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια το 1907, ταξίδεψε και έζησε ανά διαστήματα σε όλες τις καλλιτεχικές μητροπόλεις.
Βία και φανατισμός, τα δύο κύρια γνωρίσματα της «λεηλασίας» που μπορεί να παίρνουν πολλές μορφές και διαστάσεις αλλά συντελούν στο ίδιο αποτέλεσμα, την καταστροφή μνημείων που ανήκουν στην ανθρωπότητα και τονίζουν την άμεση ανάγκη για την προστασία τους από όλους.