Ο Γιάννης Σιμητόπουλος είναι ο νικητής του τρίτου διαγωνισμού φωτογραφίας του Artcore Magazine με θέμα “Borders”. Ήταν η δεύτερη φορά που συμμετείχε σε διαγωνισμό του Artcore. Φέτος όμως ήταν η χρονιά του, καθώς ο κριτής του διαγωνισμού Γιάννης Γιαννακόπουλος επέλεξε τη φωτογραφία του ως την καλύτερη του διαγωνισμού.
Artcore
Στο βιβλίο «Γράμματα από την Αμερική», ένα είδος ημερολογιακής γραφής, ο Μάνος Ματσαγγάνης, οικονομικός επιστήμονας, εξιστορεί τις εντυπώσεις του από το διάστημα που έζησε στην Αμερική, ως υπότροφος του ιδρύματος Fulbright, σε δύο από τα σημαντικότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου (Harvard και Berkeley). Έτσι, ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της έντονης και πλούσιας πανεπιστημιακής δραστηριότητας –ημερίδες, σεμινάρια, επίσημα γεύματα με σημαίνοντα πρόσωπα της διεθνούς πολιτικής και ερευνητικής κοινότητας- στην άλλη άκρη του πλανήτη και των συζητήσεων που επικεντρώνονται αναπόφευκτα στο μέλλον της Ευρώπης και την οικονομική κρίση. Παράλληλα, όμως, μέσα από τις σελίδες διακρίνεται ένας απλός, προσιτός, με χιούμορ άνθρωπος, ένας ταξιδευτής, που, γοητευμένος από το καινούργιο, πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μοιράζεται τα συναισθήματά του και σκιαγραφεί με γλαφυρότητα σκηνές της αμερικανικής σύγχρονης καθημερινότητας σε ανατολική και δυτική ακτή.
Η Αιμιλία Παναγιώτου σπούδασε φωτογραφία στο ΤΕΙ Αθηνών. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά ΒΗΜΑgazino, BHMA DECO, SOUL, LIFO κα. Έχει εκθέσει ατομικά ενώ έχει συμμετάσχει και σε ομαδικές εκθέσεις, όπως το Athens Video Art festival. Είναι δημιουργός της ΟΚΤΟ, της μοναδικής photogallery, που λειτουργεί και ως studio στη Θεσσαλονίκη.
Τελικά, ένα από τα πιο όμορφα πράγματα μέσα στη φορτωμένη καθημερινότητα είναι μια κουβέντα γύρω από τη μουσική. Δεν έχει σημασία το είδος της μουσικής ή αν πουλάει εκατομμύρια. Σημασία έχει να σε συνοδεύει, και να μην θέλεις να την απαρνηθείς ούτε για μια στιγμή. Αυτό αποτελεί την ιδανική αφορμή για μια πολύ ευχάριστη συζήτηση με τον Θανάση Χριστοδούλου aka Lumiere, ο οποίος με τον καινούργιο του δίσκο δείχνει πως μπορεί να «διευθύνει τις συνθέσεις του» με τρόπο που η μουσική του δεν θα τελειώσει ποτέ.
Ήρθα σε επαφή, για πρώτη φορά, με το έργο του Γιάννη Καλπούζου διαβάζοντας το «Ιμαρέτ», όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2008. Από τότε, το σύστηνα συνέχεια σε φίλους και γνωστούς και φέτος, αφού διάβασα το «Άγιοι και Δαίμονες», νεότερο έργο του κ. Καλπούζου, αποφάσισα να ξαναπιάσω το «Ιμαρέτ» στα χέρια μου για να θυμηθώ τους λόγους που το ξεχώρισα. Συνειδητοποίησα λοιπόν, ότι πέραν από την παραστατική χρήση της γλώσσας, ανεξάρτητα από το μυθιστορηματικό ταξίδι στην Ελλάδα του 19ου αι. και την ηδονοβλεπτική ματιά στην καθημερινότητα ενός Έλληνα και ενός Τούρκου που σε ένα γύρισμα της μοίρας γίνονται ομογάλακτοι και οι ζωές τους διαγράφονται παράλληλα, ο κυρίαρχος και μάλλον απλοϊκός λόγος που ξεχώρισα το βιβλίο είναι η μυθιστορηματική προσωπικότητα του παππού Ισμαήλ.
Ένα κορίτσι που μπορεί ταυτόχρονα να χαμογελά, να ζωγραφίζει, να ονειρεύεται και να αισθάνεται, δεν θα μπορούσε να είναι παρά ένα παθιασμένο παιδί, παγιδευμένο στο σώμα ενός ενήλικα. Ένα κορίτσι που αποτυπώνει νοσταλγικά τα παιδικά της χρόνια στους πίνακες μιας ολοζώντανης από χρώματα εξοχής. Στους πίνακές της, που είναι τόσο αυθεντικοί όσο είναι και οι σκέψεις της. Παρακάτω θα διαβάσετε την απολαυστική μας συζήτηση με την καλλιτέχνιδα που υπογράφει τα έργα ως The Girl Can Smile.
Το «Έρως Ανίατος» είναι το όγδοο έργο του Δημήτρη Μίγγα, όπου με μία ιδιαίτερη αφηγηματική ροή ξετυλίγει το νήμα της ζωής του Νίκου Στεφανίδη, ενός διακεκριμένου ηθοποιού και της Όλγας, μιας γοητευτικής και μοναχικής καθηγήτριας, όταν αυτή ανατρέπεται με απρόσμενο και αμετάκλητο τρόπο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο συγγραφέας μας μιλάει για τον έρωτά του με τη συγγραφή, για τη σχέση του με τους ήρωές του και φυσικά απαντάει στα ερωτήματα που αναδύθηκαν κατά την ανάγνωσή του βιβλίου του.
Η πρώτη γνωριμία του Artcore με την Εύα Βαρβεροπούλου έγινε στον περσινό μας διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα το πορτραίτο, καθώς η φωτογραφία της ήταν μία από τις δώδεκα που διακρίθηκαν. Έτσι, και αφού η καθημερινή της παρουσία στα social media με υπέροχες εικόνες κάθε άλλο παρά αδιάφορους μας αφήνει, θελήσαμε να της κάνουμε μερικές ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τόσο την ίδια όσο και την ξεχωριστή δουλειά της.
Με αφορμή την κυκλοφορία του πρόσφατου βιβλίου της, «Ο Μεγάλος Σοφός», μίας ιστορίας που μας ταξιδεύει στην αναγεννησιακή Φλωρεντία των Μεδίκων και στις απαρχές της τυπογραφίας, είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με τη συγγραφέα Νεκταρία Ζαγοριανάκου Μακρυδήμα για τα συγγραφικά της σχέδια, τον ήρωά της, Θεόδωρο, για τη θρησκεία και την πίστη, και για το πώς παντρεύει στην καθημερινότητά της την Ιατρική και τη συγγραφή.
Ο Πάνος Καρνέζης σπούδασε μηχανικός στην Ελλάδα και συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία. Παράλληλα, τον κέρδισε η συγγραφή και άρχισε να γράφει στα αγγλικά. Παρακολούθησε το περίφημο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου East Anglia (απ’ όπου αποφοίτησαν, μεταξύ άλλων, οι Ian McEwan και Kazuo Ishiguro) και το πρώτο του βιβλίο ήταν η συλλογή διηγημάτων "Little Infamies" («Μικρές ατιμίες»), το οποίο εκδόθηκε το 2002 από τον εκδοτικό οίκο Jonathan Cape. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "The Maze" («Ο λαβύρινθος»), 2004, καθώς και το τρίτο του μυθιστόρημα, "The Birthday Party" («Πάρτι γενεθλίων»), το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Jonathan Cape το 2007. Τον Οκτώβριο του 2015 εκδόθηκε το τέταρτο μυθιστόρημά του «Οι Φυγάδες» από τις εκδόσεις Πατάκη και με αυτήν την αφορμή, αποφασίσαμε να μιλήσουμε μαζί του για τη Λατινική Αμερική, για τους ιαγουάρους και για τη διπλή ταυτότητα του συγγραφέα-μεταφραστή.