Aureliano Buendia

Το 2003, στη Βαρκελώνη, έγινε η όμορφη αρχή. Δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα του In-Edit Festival και το παροπλισμένο genre του μουσικού ντοκιμαντέρ βγήκε από την αφάνεια και ήρθε στο προσκήνιο. Έκτοτε, το In-Edit έχει διοργανωθεί σε περισσότερες από δεκαπέντε πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο, μετατρέποντας τη μουσική σε είδος πρώτης κινηματογραφικής ανάγκης.

Στις 10 Οκτωβρίου του 1985, ο θάνατος επισκέφτηκε το κατώφλι του Orson Welles, στερώντας του μια για πάντα τη δυνατότητα να ολοκληρώσει οποιοδήποτε από τα πολλά ημιτελή πρότζεκτ, που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, συνήθως για λόγους ελλιπούς χρηματοδότησης ή αγεφύρωτων διαφωνιών με τους παραγωγούς. Μία ταινία στην οποία ο Welles είχε δοθεί ολόψυχα, και η οποία δεν κατόρθωσε να βρει ποτέ τον δρόμο προς τις σκοτεινές αίθουσες υπήρξε και το “The Other Side of the Wind”, το οποίο ο Welles γύριζε επί έξι ολόκληρα συναπτά έτη, μεταξύ 1970 και 1976!

Στις 18 Ιουνίου 1971, η εφημερίδα Washington Post ξεκίνησε να δημοσιεύει μία σειρά άρθρων, τα οποία είχαν ως βάση τη μελέτη του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, που έχει μείνει γνωστή με το όνομα “Pentagon Papers”. Τα Pentagon Papers αποτελούσαν μία διεξοδικότατη καταγραφή της αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής εμπλοκής στο Βιετνάμ, την περίοδο 1945-1967, και περιείχαν ποικίλες αποκαλύψεις που δεν είχαν ποτέ δει το φως της δημοσιότητας, όπως αθέμιτες ενέργειες κλιμάκωσης της έντασης και κινήσεις προπαγάνδας από πλευράς της αμερικανικής ηγεσίας.

Ήταν αναμενόμενο. Το υποψιαζόμασταν. Πλέον, το γνωρίζουμε. Ο πιο αξιολάτρευτος και διασκεδαστικός αντί-ήρωας του σύμπαντος της Marvel, μετά την αδιανόητη επιτυχία της πρώτης ταινίας (που διέθετε, μάλιστα, και ένα μετριοπαθές μπάτζετ σε σύγκριση με τις αντίστοιχες του είδους), ήταν βέβαιο πως θα αποκτούσε και σίκουελ. Το “Deadpool” μπορεί, λοιπόν, να έμεινε στα σκαριά για περίπου 10 χρόνια, μέχρι να βρει τον δρόμο προς τις σκοτεινές αίθουσες την περσινή χρονιά, το “Deadpool 2”, όμως, θα είναι πολύ σύντομα κοντά μας.

To 1975, o Akira Kurosawa γυρίζει την πρώτη μη-ιαπωνική ταινία του, το σοβιετικό-ιαπωνικής παραγωγής “Dersu Uzala”, το οποίο, ένα χρόνο αργότερα, τιμήθηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Αμέσως μετά, ρίχνεται με τα μούτρα στη συγγραφή ενός σεναρίου, το οποίο ολοκληρώνει μεν αρκετά χρόνια αργότερα, αλλά παραπέμπει στις καλένδες τη μετατροπή του σε ταινία. Στα μέσα της δεκαετίας του ᾽90, ο Kurosawa αποφασίζει να μεταφέρει στην οθόνη το εν λόγω σενάριο, αλλά η μοίρα έχει διαφορετικά σχέδια. Το 1995, μετά από ένα σφοδρό χτύπημα στη σπονδυλική στήλη, ο Kurosawa καθηλώνεται σε αναπηρικό καροτσάκι και τρία χρόνια αργότερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1998, ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στην ιστορία του σινεμά αφήνει την τελευταία του πνοή, έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (3-12 Μαρτίου) ανοίγει σήμερα τις πύλες του κι εμείς σας παρουσιάζουμε τον απόλυτο οδηγό επιβίωσης για ένα υπέροχο φεστιβάλ, με συνοπτική παρουσίαση και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες (ημέρα, ώρα και αίθουσα της κάθε προβολής) για καθεμιά από τις 19 μας προτάσεις!

Παρόλο που δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα από την Amazon Studios, που βρίσκεται στο τιμόνι της παραγωγής, μπορούμε να το θεωρήσουμε δεδομένο: το καλοκαίρι του 2017, ένα μόλις χρόνο μετά το “Café Society”, η νέα ταινία του ακούραστου Woody Allen θα φιγουράρει στις αίθουσες. Τούτη τη φορά, μάλιστα, το καλοκαίρι θα είναι ταιριαστό και με τα όσα θα διαδραματίζονται επί της οθόνης, καθώς η πλοκή της νέας ταινίας του Woody θα εκτυλίσσεται εν μέσω καλοκαιριού, στο Coney Island του Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη, σε μία αγαπημένη εποχή του αμερικάνικου σινεμά, τη δεκαετία του 1950.