O Renton, ο Spud, ο Sick Boy, o Begbie, ο Tommy. Πέντε χαμένα κορμιά από τις υποβαθμισμένες περιοχές του Εδιμβούργου, που «επέλεξαν να μην επιλέξουν τη ζωή» και να αφεθούν στη γλυκιά και παρηγορητική θαλπωρή της ηρωίνης. Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, ο Danny Boyle μας σύστησε μία παρέα από hard core losers που έζησαν σαν να μην υπάρχει αύριο, ακριβώς επειδή μάλλον δεν υπήρχε αύριο, και μας άφησε στο φινάλε με μία απορία. Ο Renton, αφότου έκλεψε τα λεφτά των φίλων του (αλλά είχε κι αυτός τα δίκια του, υπό μία έννοια, μην το ξεχνάμε), τι ακριβώς απέγινε;
Aureliano Buendia
Ξεκίνημα με το “Pieles” του 26χρονου (!) πρωτοεμφανιζόμενου Eduardo Casanova (Panorama Special). Σε παραγωγή του Álex de la Iglesia (του οποίου τη νέα ταινία επίσης θα δούμε στο Βερολίνο) ο πιτσιρίκος γύρισε μια ταινία 77 μόλις λεπτών, η οποία θα συζητηθεί πολύ και λογικά θα είναι η ταινία που θα χαρακτηρίσει ολόκληρο το φεστιβάλ.
Η μουσική είναι μία Σειρήνα. Που είναι ικανή να απαλύνει τον πόνο. Που βρίσκει ενίοτε τον τρόπο να ρίχνει ένα πέπλο πάνω από τα βάσανα. Που γλυκαίνει την πίκρα και παρηγορεί το κουρασμένο μυαλό. Που έχει τη δύναμη να αναπαύει και επιταχύνει την ούτως ή άλλως ασταμάτητη ροή του χρόνου. Που κατορθώνει, έστω και φευγαλέα ή ακόμη και απατηλά, να εξανθρωπίζει το κτήνος που αποδεσμεύει κάθε λίγο και λιγάκι ο άνθρωπος.
Το φαγητό. Ως ύψιστη απόλαυση. Ως βιομηχανία εκμετάλλευσης. Ως εκλεπτυσμένη απόλαυση. Ως το βασικότερο των αγαθών, που βρίσκεται σε δραματική έλλειψη. Το φαγητό ως ο ολοκαίνουργιος πρωταγωνιστής του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέσα από το νεοσύστατο τμήμα “Food vs. Food”.
Το 2010, ο Jack Nicholson πρωταγωνίστησε στη ρομαντική κομεντί “How Do You Know”, στο πλευρό των Owen Wilson, Reese Witherspoon και Paul Rudd. Η ταινία υπήρξε παταγώδης εισπρακτική αποτυχία, ενώ κατακρεουργήθηκε και από τους κριτικούς. Εντούτοις, μέχρι πρότινος είχε περιβληθεί με μία ιστορική αξία.
Ένα άσχημο συμβάν που διαταράσσει βίαια την καθημερινότητα. Αναπάντεχο, ατυχές, σκληρό, καίριο και δύσκολο στη μετέπειτα διαχείρισή του. Με συνέπειες που απλώνονται σε ένα ευρύτερο καμβά από το πρώτο επίπεδο. Από τη μια, δίχως τις διαστάσεις μίας πανθομολογούμενης τραγωδίας, ώστε να δικαιολογεί μία ανάλογης κλίμακας αντίδραση. Από την άλλη, με πτυχές και υπόνοιες που δεν μπορούν με τίποτα να δραπετεύσουν από το μυαλό των παθόντων. Σαν σκουριά που δεν λέει να ξεκολλήσει όσο κι αν την τρίβεις.
To 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ανοίγεις τις πύλες του στις 3 Μαρτίου και για ένα απολαυστικό δεκαήμερο, μέχρι 12 Μαρτίου, θα μας ταξιδέψει για πολλοστή φορά σε αδιανόητες ανθρώπινες ιστορίες, καθώς και όψεις του κόσμου, της ιστορίας, της τέχνης που δεν μπορούν καν να διανοηθούμε. Περίπου ενάμιση μήνα πριν το εναρκτήριο λάκτισμα, το Φεστιβάλ μας αποκαλύπτει τα πρώτα του θέλγητρα:
Καμιά φορά, η πραγματικότητα αποδεικνύεται πιο κινηματογραφική κι από την ίδια την 7η τέχνη. Όταν, μάλιστα, αφορά και το ίδιο το σινεμά, η αίσθηση απογειώνεται.
Η μεγάλη αναμονή έχει πλέον χρονικό ορίζοντα! Η τηλεοπτική αναβίωση του θρυλικού Twin Peaks απέκτησε επίσημη ημερομηνία, με την 21η Μαΐου να έχει την τιμή. Πιο συγκεκριμένα, την Κυριακή 21/5 θα προβληθεί το πρώτο δίωρο επεισόδιο, ενώ το δεύτερο επεισόδιο -επίσης δίωρης διάρκειας- θα είναι διαθέσιμο, αμέσως μετά την πρεμιέρα, για τους συνδρομητές του τηλεοπτικού δικτύου Showtime, στην πλατφόρμα των streaming υπηρεσιών.
Τα μιούζικαλ ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι μία τρομερά ιδιάζουσα περίπτωση στο πεδίο των κινηματογραφικών ειδών. Τα μιούζικαλ είναι τα αιθέρια τέκνα της υπενθύμισης ότι το σινεμά είναι η πιο όμορφη συλλογική ψευδαίσθηση που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Κατοικούν και αναπνέουν στον δικό τους κόσμο, αυτόν της υπέρβασης και της ονειροπόλησης. Υλοποιούν απατηλές ελπίδες, καλλωπίζουν βαριές απογοητεύσεις, μελοποιούν (και απενοχοποιούν κατά κάποιο τρόπο) τις πιο απλές και πρωτόλειες σκέψεις και επιθυμίες.