Εν μέσω εορταστικής περιόδου και καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου, η εποχή επιτάσσει εορταστικές αναγνωστικές προτάσεις. Προσωπικά επέλεξα φέτος δύο κλασικά βιβλία. Το καθένα με το δικό του, εντελώς ιδιαίτερο τρόπο ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση για τον εαυτό και τη θέση του προσώπου στον κόσμο, θέτοντας καίρια ζητήματα για τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία ζουν ή μπορούν να ζήσουν τα άτομα. Το καθένα από τα δύο βιβλία (ένα ξενόγλωσσο και ένα ελληνικό) έχουν γράψει την δική τους σημαντική πορεία στον χώρο των εκδόσεων, το ένα παραμένοντας μια σταθερή και διαχρονική αξία και το άλλο κάνοντας μια αιφνιδιαστική «επιστροφή» και απαιτώντας το χώρο που του αξίζει στις συζητήσεις.
Δαμιανός Τζούπης
Το κόκκινο χάπι της σύγχρονης δυτικής παρακμής.
Λογοτεχνία και δικτατορία: Η κριτική του Roberto Bolaño.
Λογοτεχνία και δικτατορία: Η κριτική του Roberto Bolaño.
Η μητέρα του σκύλου: Ηθικές διαδρομές σε ταραχώδεις καιρούς.
Εκμηδένιση: Ο Μισέλ Ουελμπέκ σε μια προσπάθεια ανατομίας του άμεσου μέλλοντος.
Το αυτοκαταστροφικό σύμπαν του Herscht 07769.
Η αναζήτηση του καλού στον κόσμο της Iris Murdoch.
Ο «Παλαιός των ημερών» του Παύλου Μάτεσι είναι από τα ομορφότερα και συγκλονιστικότερα νεοελληνικά μυθιστορήματα. Πρόκειται για έργο που κατορθώνει τόσα πράγματα σε επίπεδο μορφής και περιεχομένου που αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί, ώστε κάθε φορά ο αναγνώστης να έρχεται αντιμέτωπος με τον πλούτο πίσω από το κείμενο και να παλεύει με τις αβεβαιότητες και τις νύξεις του.
Στη Σιβηρία του λευκού νουάρ.