Ο Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005) γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από την Ύδρα. Ξεκίνησε σπουδές στη Νομική τις οποίες άφησε για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Στη γραφή του δημιουργεί αλλόκοτες εικόνες από καθημερινά στιγμιότυπα. Το ποίημα είναι από τη συλλογή «Παραλογαίς» (1948).
Ελένη Τσαντίλη
Ο Jidi Majia γεννήθηκε το 1961 στην Κίνα και είναι μέλος της μειονότητας Nuosu. Αυτή η ταυτότητα μαζί με την κομμουνιστική παιδεία που έλαβε καθορίζουν το έργο του στο οποίο υπερασπίζεται τις πανανθρώπινες αξίες.
Ο Said είναι Ιρανός συγγραφέας που ζει στη Γερμανία από το 1965. Το 1979 ταξίδεψε στο Ιράν κατά την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί, αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε το νέο αυταρχικό καθεστώς και επέστρεψε στη Γερμανία. Έχει γράψει στα γερμανικά ποίηση, δοκίμια, παιδικά βιβλία και απομνημονεύματα.
Δύο ποιήματα από τη συλλογή εξωτικών και ερωτικών ποιημάτων του Γαλλο-Γερμανού ποιητή Ιβάν Γκολ «Μαλαισιακά τραγούδια», που πρωτοεκδόθηκε το 1935.
Ένα ξεχασμένο Νόμπελ και μια απομακρυσμένη γραφή που απέχει πολύ από τις τωρινές αισθητικές επιλογές της σύγχρονης ποιητικής.
Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Είναι η ημέρα οπότε απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εκτελέσεων στο Άουσβιτς από τον σοβιετικό στρατό. Η πύλη του στρατοπέδου φέρει μέχρι και σήμερα την επιγραφή «Η εργασία απελευθερώνει». Στο Άουσβιτς, όπως και αλλού, λειτουργούσαν θάλαμοι αερίων για τη μαζική εξόντωση των κρατουμένων. Οι κρατούμενοι προέρχονταν από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας· υπήρχαν γυναίκες, άντρες και παιδιά: Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, τσιγγάνοι, πολιτικοί κρατούμενοι, άνθρωποι με αναπηρία.
«Ομορφάσχημη», η ιστορία που δεν αφηγήθηκε η Γερτρούδη Στερν.
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ιρλανδής συγγραφέα Sally Rooney, «Συζητήσεις με φίλους» (Πατάκης, 2019), θα μπορούσε να είναι μία σε βάθος μελέτη χαρακτήρων τους οποίους λίγο έως πολύ αναγνωρίζουμε και συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Κοινό στοιχείο τους είναι η γοητεία και ο τρόπος που επιδρά στους γύρω τους. Όμως, η γοητεία τους είναι επιφανειακή και στα κομβικότερα σημεία της αφήγησης οι χαρακτήρες δεν ξεδιπλώνουν τις προσδοκώμενες δυνατότητές τους. Υπάρχει μία διαρκής διακύμανση στα συναισθήματα και αναντιστοιχία στη δράση που άλλοτε απογοητεύει, άλλοτε εκπλήσσει, το ενδιαφέρον όμως ξεθωριάζει γρήγορα στις επόμενες σελίδες.
Στο αστυνομικό μυθιστόρημα «Ιταλική ίντριγκα», ο συγγραφέας Carlo Lucarelli αναπαριστά την ατμόσφαιρα των νουάρ χολιγουντιανών ταινιών της δεκαετίας του ‘40 και του ‘50.
Ο βραζιλιάνικος μοντερνισμός και η νέα αστική κοινωνία της τροπικής χώρας κάτω από το κριτικό βλέμμα του σπουδαίου Mário de Andrade.